In tegenstelling tot het argument dat de partij die aan de macht is de enige is die profiteert van langdurige democratische transities, toont dit artikel aan dat ook andere actoren, zoals de Nationale Actie Partij (PAN) in Mexico, baat kunnen hebben bij een langere duur van de transitie. Zij kunnen dergelijke resultaten actief bevorderen, zoals past bij hun mate van institutionalisering, hun waarden en de belangen van hun kiezers. In het artikel wordt de afkeer van risico’s gezien als de belangrijkste drijfveer voor partijen om een langdurige overgang te bevorderen en worden drie samenhangende argumenten aangevoerd die de perceptie van politieke onzekerheid relateren aan de rol van de PAN in de langdurige overgang in Mexico. Ten eerste, als we het tijdsbestek beschouwen als de bepalende variabele van langdurige transities, is het effect van deze factor op langdurige transities kwalitatief verschillend van het effect op versnelde transities, vooral in relatie tot de mate van onzekerheid die wordt ervaren door actoren zoals de PAN. Ten tweede stelt het artikel voor dat het tempo van de overgang afhangt van de vraag of het bereiken van een door onderhandelingen tot stand gekomen pact onontbeerlijk is voor de politieke toekomst van het regime en de oppositie. Met andere woorden, als de belangrijkste actoren het erover eens zijn dat extreme uitkomsten moeten worden vermeden, dan zal een overgangsresultaat sneller worden bereikt dan wanneer slechts één belangrijke actor (zoals de PAN) het bestaan van een dergelijke urgentie niet inziet, en misschien zelfs gelooft dat het verlengen van de onderhandelingen in zijn voordeel zal zijn. Ten derde concludeert het artikel, na onderscheid te hebben gemaakt tussen altruïstische en egoïstische actoren, dat de PAN geneigd is altruïstische strategieën te volgen die de algemene stabiliteit ten goede komen, ook al maakt de partij daardoor vaak politieke kosten.