In het huidige tempo zal de gemiddelde jaarlijkse CO2-concentratie wereldwijd in 2015 of 2016 de grens van 400 delen per miljoen overschrijden. Hier het affakkelen van gas op een olieplatform in de Golf van Mexico. Foto: Flickr.com/dviDshub/CC BY
De stralingsforcering is tussen 1990 en 2012 met 32 procent toegenomen, waarvan 25 procent te wijten is aan kooldioxide. De rest is afkomstig van andere broeikasgassen.
Kooldioxide, voornamelijk afkomstig van emissies die verband houden met fossiele brandstoffen, is verantwoordelijk voor 80 procent van de opwarming van de aarde sinds 1990 volgens het laatste rapport van de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) uit november 2013. Tussen 1990 en 2012 was er meer dan 25 procent toename in radiatieve forcering – het opwarmende effect op ons klimaat – door kooldioxide (CO2).
Kooldioxide is het belangrijkste broeikasgas dat wordt uitgestoten door menselijke activiteiten zoals verbranding van fossiele brandstoffen en ontbossing. CO2 blijft honderden, zo niet duizenden jaren in de atmosfeer aanwezig en zal dus bepalend zijn voor de gemiddelde opwarming van het aardoppervlak aan het eind van de 21e eeuw en daarna, aldus de WMO. “De meeste aspecten van klimaatverandering zullen eeuwenlang aanhouden, zelfs als de uitstoot van CO2 onmiddellijk wordt gestopt.”
De WMO zegt dat op wereldschaal de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer in 2012 393,1 delen per miljoen bereikte, of 141 procent van het pre-industriële niveau van 278 delen per miljoen. De hoeveelheid CO2 in de atmosfeer steeg van 2011 tot 2012 met 2,2 delen per miljoen, wat meer is dan de gemiddelde 2,02 delen per miljoen per jaar in de afgelopen 10 jaar, wat een versnellende trend laat zien.
Volgens de WMO is de wereldwijde gemiddelde concentratie van CO2 in de atmosfeer sinds het begin van het industriële tijdperk in 1750 met 41 procent gestegen. “Maandelijkse waargenomen concentraties van CO2 in de atmosfeer overschreden de symbolische drempel van 400 delen per miljoen op verschillende Global Atmosphere Watch-stations in het Noordpoolgebied gedurende 2012. In de loop van 2013 passeerden uur- en dagconcentraties deze drempel in andere delen van de wereld, onder meer in Mauna Loa, Hawaï, het oudste continue atmosferische meetstation ter wereld dat algemeen wordt beschouwd als een benchmarksite in de Global Atmosphere Watch. CO2-concentraties zijn onderhevig aan seizoensgebonden en regionale schommelingen. In het huidige tempo zal de gemiddelde CO2-concentratie wereldwijd in 2015 of 2016 de grens van 400 delen per miljoen overschrijden.”
De WMO toont aan dat de radiatieve forcering – het opwarmingseffect op ons klimaat – tussen 1990 en 2012 in totaal met 32 procent is toegenomen als gevolg van broeikasgassen. Naast de bovengenoemde toename van 25 procent door kooldioxide (CO2) is de resterende 7 procent afkomstig van andere warmtevasthoudende langlevende gassen zoals methaan, distikstofoxide, ozonafbrekende chloorfluorkoolwaterstoffen (CFK’s), alsmede chloorfluorkoolwaterstoffen (HCFK’s) en fluorkoolwaterstoffen (HFK’s).