Advertentie:
Een Human Interest Story is een soort nieuwsverhaal dat zich op een emotionele manier richt op een persoon, een groep mensen en/of een cultuur. Het doel is om empathie te creëren tussen het publiek en het onderwerp, vaak met de bedoeling om sympathie en/of bewustzijn te kweken in het proces.
Er zijn een paar vormen die een human interest story kan aannemen. De meest voorkomende is het “verhaal achter het verhaal” benadering, die een vrij scharniermoment in de geschiedenis neemt en zich richt op een of meer van de achtergrond mensen. Bijvoorbeeld, een verhaal over een vrouw wier man in het World Trade Center was op 11 september 2001 zou een human interest verhaal zijn. Een andere benadering is iemand te vinden met een interessant maar verder historisch onbelangrijk verhaal en over hem of haar een exposé te schrijven.
De meest zichtbare benadering is echter te mikken op een controversieel onderwerp in de hoop het publiek tot een actie aan te zetten. Een voorbeeld zou een artikel kunnen zijn over een minderhedengezin dat in angst leeft voor een plaatselijke blanke supremacistische bende. Door de lens van een groep mensen, zou het artikel ook tot doel hebben het publiek bewust te maken van een sociale misstand en proberen het publiek aan te zetten tot een actie (in dit geval, druk uitoefenen op de politie om de bende hard aan te pakken).
Advertising:
Hoewel de term inherent neutraal is, heeft hij in de loop der jaren toch een behoorlijk negatief stigma gekregen. Het etiket komt meestal alleen op als een verhaal wordt afgedaan als emotioneel manipulatief, Pandering to the Base, en vaak neigend naar Glurge. Binnen de journalistiek worden human interest verhalen met minachting bekeken en mensen die zich erin specialiseren als niet echt “echte” journalisten. Redacteuren hebben een haat-liefde verhouding, omdat een human interest verhaal via mond-tot-mondreclame meer lezers/kijkers oplevert, maar hun integriteit niet ten goede komt. Daarom krijgen human interest-verhalen vaak veel minder prioriteit bij de plaatsing in de krant/magazine/show. Het is een trage nieuwsdag wanneer een human interest verhaal de voorpagina haalt. De prioriteit wordt echter ook regionaal beïnvloed, aangezien deze in sommige delen van de wereld gebruikelijker en meer geaccepteerd zijn dan in andere. Afhankelijk van hoe dit uitpakt, kan het leiden tot het Slechtste Nieuws Oordeel ooit.
Advertentie:
Contrast If It Bleeds, It Leads, waarin de mensen van ondergeschikt belang zijn aan de griezelige details rond hun dood. Als er een belachelijk schattig beestje bij betrokken is, is het Yet Another Baby Panda.
Voorbeelden van human interest verhalen in het echte leven zouden veel te talrijk zijn om op te noemen en ook potentieel controversieel in de beoordeling, dus de sectie voorbeelden zal zich bezighouden met verschijningen in fictie.
Voorbeelden:
- In de film Ace in the Hole uit 1951 creëert verslaggever Chuck Tatum een Human Interest Story voor zichzelf; als hij hoort over een man die vastzit in een ingestorte grot, verlengt hij opzettelijk zijn redding door de plaatselijke autoriteiten te manipuleren, alleen maar zodat hij er verslag van kan doen en zijn carrière kan herstellen.
- Op een redactievergadering in All the President’s Men werd gesproken over het maken van ruimte voor een human interest story.
- De kern van de film Titanic (1997) is een Human Interest Story. De grote lijnen van de grote gebeurtenis worden al snel gedetailleerd, maar Rose is onvermurwbaar dat het niet “het echte verhaal” is. Het echte verhaal draait om haar en Jack, natch…
- Anchorman: The Legend of Ron Burgundy was puur een human interest verhaal zonder enige van de meer serieuze nieuws. Hoewel het gerechtvaardigd is omdat het een parodie is en een letterlijk geval van Yet Another Baby Panda.
- Gespeeld om te lachen in Run, Fat Boy, Run!; een bijzonder overemotionele verslaggever die de marathon verslaat raakt zo verstrikt in het hartverwarmende verhaal van Dennis dat hij uiteindelijk alleen daarover rapporteert. Niet dat er veel anders te melden valt, want iedereen is al over de finish, terwijl Dennis nog steeds strompelt op een verstuikte enkel, vastbesloten om de finish te halen.
Verslaggever: En, wat is dat? Hij heeft een zoon! Ik wist niet dat hij een zoon had! Wist je dat hij een zoon had?
- Discworld:
- In Monstrous Regiment jaagt William de Worde door heel Borogravia om verslag te doen van de oorlog en zijn human interest-verhalen veranderen de publieke opinie over de oorlog en garanderen dat Borogravia de winter doorkomt met voedsel en voorraden.
- Geparodieerd eerder in De Waarheid, waar William aan de patriciër uitlegt dat je “human interest” verhalen nodig hebt om mensen de verhalen te laten lezen die “in het algemeen belang” zijn. De patriciër vraagt zich af of dit betekent dat mensen en het publiek verschillende mensen zijn. Zoals de Worde het stelt, overlappen wat in het algemeen belang is en wat het publiek interesseert elkaar niet noodzakelijk.
- Dit zijn de kernpunten van de John Grisham roman The Last Juror. Het was een verhaal over een zwarte familie die bogen op vijf afgestudeerden aan de universiteit die de krant winstgevend maakte, en tegen het einde van het boek had de hoofdpersoon zo’n verhaal gedaan over elke persoon in de stad.
- De minister-president en ik: Een Koreaanse serie. In plaats van de premier nieuwswaardige vragen te stellen, vraagt ze hem wat voor onderbroek hij draagt en wat zijn favoriete ijssmaak is. Vervolgens schrijft ze een artikel met de voorlopige titel: “De premier die onderbroeken draagt”.
- Mystery Show draait hierop. De mysteries zijn voornamelijk kleinschalige zaken, zoals de plotselinge sluiting van een videotheek of het vinden van de eigenaren van een verloren riemgesp en een vreemde kentekenplaat.
- Geparodieerd in The Guy Who Didn’t Like Musicals, waarbij “Peanuts the Hatchetfield Pocket Squirrel” een favoriet is van de inwoners van Hatchetfield. We zien een fragment van een nieuwsverhaal over hem aan het begin van de show, waar de nieuwslezers onthullen dat Peanuts een kleine, ziekelijke eekhoorn was die naar verwachting zou sterven na een slechte val, maar werd opgevangen door een man genaamd Ed, die Peanuts in zijn zak liet wonen en hem weer gezond verpleegde. Paul kijkt blij naar het verhaal voordat hij de TV uitzet op het moment dat de nieuwslezers beginnen te praten over een meteoorinslag. Aan het eind van de show wordt dit een Brick Joke, als Emma erachter komt dat de enige overlevende van Hatchetfield naast haarzelf een eekhoorn was die ingegraven in de borst van een man werd gevonden.
Emma: Aw, Peanuts! Ik ben blij dat hij het gered heeft.
- The Simpsons had een aflevering waarin Bart eindigde als verslaggever en anchor voor een kinderjournaal. Op aanraden van Kent Brockman deed hij de human interest verhalen tot bijna-uitsluiting.
- “En in ander nieuws…clowns!”
- BoJack Horseman: Deconstructed in de aflevering “Feel-Good Story.” Stefani Stilton vertelt Diane en Guy om minder exposés te maken voor Stilton’s blog site Girl Croosh, en meer “feel-good” verhalen over menselijk belang. Diane heeft echter moeite om een goed verhaal te vinden omdat veel verhalen haar niet echt “goed” in de oren klinken – ze hoort over een klein meisje dat een limonadekraampje opricht om de kankerbehandeling van haar vader te betalen en merkt op hoe deprimerend het is dat een kind moest gaan werken omdat het land geen gesubsidieerde gezondheidszorg heeft. Wanneer Diane twee meisjes interviewt die een bedrijf zijn begonnen dat poppen verkoopt met verschillende lichaamstypes gemaakt van gerecycleerd materiaal, hoort ze dat ze zijn opgekocht door de Mega-Corp Whitewhale en gaan verhuizen voor goedkopere arbeidskrachten. Haar afkeer hiervoor sijpelt door in het interview, waardoor het moeilijk wordt om de vlog “feel-goody” te houden.