- Share
- Tweet
- Pin
Halloween mysterie dozen:
Geactualiseerd om toe te voegen: ik heb de moeilijkste beslissing van mijn leven genomen & na 4 jaar mijn vaste lerarencarrière verlaten (en sindsdien niet meer teruggekeken!) Lees hier alles over mijn ervaring!
Ik vertelde mijn arme leerlingen dat ik de laatste paar weken op heksenjacht & was om monsters te zoeken zodat we onze mysterie dozen konden vullen. Ik had een leerling die me de hele week ronduit zei dat hij deze activiteit NIET ging doen. Dus natuurlijk heb ik hem omgekocht, zoals elke goede leraar 🙂 Ik heb prijszakjes gemaakt voor mijn kinderen, en gezegd dat ze hun prijszakje niet mee naar huis mochten nemen, tenzij ze dingen in elk doosje probeerden aan te raken. (affiliate links worden verstrekt voor uw gemak)
Dus, wat heb je nodig?
- Opbergbakjes (deze zouden perfect werken)
- Schaar
- Spuitverf (dit is de soort die ik gebruikte – het beste voor plastic)
- Voedselbenodigdheden (hieronder opgesomd)
Het begon allemaal met deze plastic bakjes van de Dollar Store. Je kunt ze ook goedkoop op Amazon kopen.
Geef ze snel een laagje spuitverf (gemaakt voor gebruik met plastic).
Daarna heb ik gaten in de bovenkanten gesneden. Achteraf gezien had ik beter eerst de gaten uitgesneden en ze daarna gespoten, want toen ik later de bovenkanten uitsneed, bladderde een deel van de verf af. Oh well, not a big deal.
Nadat ik de kinderen had voorbereid op de GROSS dingen die ze zouden gaan voelen, zette ik de kinderen allemaal rond mijn hoefijzer tafel en vertelde ze wat ze zouden gaan voelen. Onze regels waren:
*niet kijken (ik hield de containers boven hun hoofd) *geen gissingen over wat er in de container zou kunnen zitten *niet uit de objecten trekken
Ik zal eerlijk tegen je zijn – ik geef les aan kinderen op het Autisme spectrum. Sommigen van hen vonden deze activiteit geweldig, maar veel van hen haatten het! Een van mijn arme jongetjes wilde zo graag zijn prijszakje, dus hij deed mee, maar hij trilde toen hij in de bakjes moest grijpen!
Toen we de voorwerpen voelden, liet ik de kinderen verschillende bijvoeglijke naamwoorden gebruiken om te beschrijven wat ze in de doosjes voelden (slijmerig, hard, lang, ruw, squishy, nat, enz.)
Om dit een beetje minder eng te maken, maakte ik deze kleine “spiekbriefjes” voor de kinderen, en onthulde het mysterie nadat het allemaal klaar was. De jongen die echt getraumatiseerd leek, was ZO opgelucht toen hij deze foto’s zag, en hij begon te lachen en wilde ze allemaal nog eens voelen. Hij bleef maar zeggen, “OOOOOOOH! OOOOOH! Het is grappig!!!” Zo geweldig! 🙂
Hier zijn mijn foto’s die je kunt gebruiken om je eigen mysterie dozen te maken, of gewoon om ideeën op te doen voor wat je in de dozen kunt stoppen.