Grasshopper muis

In dit verhaal leeft een familie van kleine sprinkhaanmuizen in een van Amerika’s heetste woestijnen, de Sonoran woestijn. De Sonoran-woestijn is de thuisbasis van meer giftige wezens dan waar ook in de Verenigde Staten, en is dus geen plek voor schuchtere mensen.

ze staan op hun achterpoten, gooien hun kop achterover en janken naar de nachtelijke hemel als een miniatuurwolf

Hidden Kingdoms

Maar wat een sprinkhaanmuis mist in gestalte maakt hij goed in houding. Hoewel hij er schattig uitziet, is deze geharde muis gemaakt om te overleven in een van de ruigste omgevingen op aarde.

Toon dapperheid tegen de verwachtingen in, als de nacht valt, komt hij tevoorschijn om dodelijke schorpioenen op te sporen en te ontwapenen. De interactie tussen muizen en schorpioenen, oude tegenstanders, heeft miljoenen jaren geduurd en heeft de muis een evolutionair voordeel opgeleverd: hij is immuun geworden voor het gif van de angel van een schorpioen. Ze hebben ook het vermogen ontwikkeld om de neurotoxinen van de schorpioen om te zetten in een pijnstiller.

Naast schorpioenen is dit vleesetende knaagdier een woest roofdier dat ook sprinkhanen en duizendpoten eet, maar het kan zelfs hagedissen en andere muizen opeten. Bij het naderen van een prooi sluit de sprinkhaanmuis zijn ogen en gebruikt zijn poten en snorharen om zijn doel op te sporen.

Muizen die door hun beide ouders worden grootgebracht, zijn agressiever en efficiënter in het aanvallen en doden van prooien dan eenoudergezinnen.

Deze muizen hebben een ongebruikelijke manier om hun territorium op te eisen en anderen te waarschuwen voor hun aanwezigheid – ze gaan op hun achterpoten staan, gooien hun kop achterover en janken naar de nachtelijke hemel als een miniatuurwolf. Het ‘gehuil’ van de muis heeft een toonhoogte tussen 9-14kHz en wanneer het op een langzamere snelheid wordt afgespeeld, klinkt het als het gehuil van een wolf.

Slaapmuis is ’s nachts koning, maar de opkomende zon brengt nieuwe gevaren met zich mee. Verloren en alleen moet onze jonge muis een manier vinden om in leven te blijven tijdens de hitte van de dag en het hoofd bieden aan de onbekende wezens die deze bakkende zandvlakte bewonen. Overdag is de Sonorawoestijn een wereld van meedogenloze hitte die vaak temperaturen van 48°C bereikt. Geen plaats voor een nachtmuis.