AchtergrondEdit
Op 18 januari 1800 zinspeelde Thomas Jefferson, toen vicepresident van de Verenigde Staten, in een brief aan de Britse wetenschapper Joseph Priestley op plannen voor een nieuw college: “Wij wensen in het hoge land van Virginia, en meer centraal voor de Staat, een Universiteit te stichten op een plan dat zo breed en liberaal en modern is, dat het de moeite waard is om met publieke steun te begunstigen, en een verleiding te zijn voor de jeugd van andere Staten om te komen drinken van de beker der kennis en zich met ons te verbroederen.”
In 1802, toen hij President van de Verenigde Staten was, schreef Jefferson aan kunstenaar Charles Willson Peale dat zijn concept van de nieuwe universiteit “op de meest uitgebreide en liberale schaal zou zijn die onze omstandigheden zouden vereisen en onze faculteiten zouden voldoen”. In Virginia was reeds The College of William & Mary gevestigd, maar Jefferson verloor het vertrouwen in zijn alma mater, deels vanwege de religieuze standpunten en het gebrek aan cursussen in de wetenschappen. Hoewel Jefferson bloeide onder de voogdij van de College of William & Mary professoren William Small en George Wythe, werden zijn zorgen over het College in 1800 zo groot dat hij schreef: “We hebben in die Staat, een college dat net goed genoeg begiftigd is om het miserabele bestaan waartoe een miserabele grondwet het gedoemd heeft uit te putten.” Zo begon hij met het plannen van een universiteit die meer in overeenstemming was met zijn onderwijsidealen.
OprichtingEdit
De Universiteit van Virginia staat op land dat in 1788 werd gekocht door een veteraan van de Amerikaanse Revolutieoorlog (en uiteindelijk vijfde president van de Verenigde Staten), James Monroe. De landbouwgrond net buiten Charlottesville werd in 1817 door de Raad van Bezoekers van Monroe gekocht als Central College; Monroe was toen aan zijn eerste van twee termijnen in het Witte Huis begonnen. Onder leiding van Jefferson legde de school eind 1817 de hoeksteen van het eerste gebouw en op 25 januari 1819 werd het nieuwe college door het Gemenebest van Virginia gecharterd. John Hartwell Cocke werkte samen met James Madison, Monroe en Joseph Carrington Cabell om Jeffersons droom, de oprichting van de universiteit, te verwezenlijken. Cocke en Jefferson werden benoemd in de bouwcommissie om toezicht te houden op de bouw.
In aanwezigheid van James Madison toostte de Markies de Lafayette op Jefferson als “vader” van de Universiteit van Virginia tijdens het inaugurele banket van de school in 1824. De eerste colleges van de universiteit kwamen op 7 maart 1825 bijeen. Andere universiteiten van die tijd stonden slechts drie specialisaties toe: geneeskunde, rechten en godsdienst. Onder leiding van Jefferson werd de Universiteit van Virginia de eerste in de Verenigde Staten die specialisaties toestond op zulke uiteenlopende gebieden als astronomie, architectuur, botanie, filosofie en politieke wetenschappen. Jefferson verklaarde: “Deze instelling zal gebaseerd zijn op de onbegrensde vrijheid van de menselijke geest. Want hier zijn we niet bang om de waarheid te volgen waarheen zij ook mag leiden, noch om enige dwaling te tolereren zolang de rede vrij wordt gelaten om haar te bestrijden.”
Een nog controversiëlere richting werd ingeslagen voor de nieuwe universiteit, gebaseerd op een gedurfde visie dat hoger onderwijs volledig gescheiden moest zijn van religieuze doctrine. Als een van de grootste bouwprojecten in Noord-Amerika tot dan toe, werd het nieuwe terrein gecentreerd rond een bibliotheek (toen ondergebracht in de Rotunda) in plaats van een kerk – waardoor het zich verder onderscheidde van de universiteiten in de Verenigde Staten, waarvan de meeste nog steeds in de eerste plaats fungeerden als seminaries voor een bepaalde religie of een andere. Jefferson ging zelfs zo ver dat hij het theologie-onderwijs helemaal verbood. In een brief aan Thomas Cooper in oktober 1814 verklaarde Jefferson dat “een professoraat in de theologie geen plaats mocht hebben in onze instelling” en zoals het hoort heeft de universiteit nooit een school voor godgeleerdheid gehad; zij werd onafhankelijk van enige religieuze sekte opgericht. In plaats van de toen gebruikelijke specialisatie in godsdienst, ging de universiteit baanbrekende specialisaties aan in wetenschappelijke onderwerpen zoals astronomie en plantkunde. (Tegenwoordig heeft UVA echter nog steeds een sterke afdeling godsdienstwetenschappen. Een niet-confessionele kapel, opvallend afwezig in Jeffersons oorspronkelijke plannen, werd in 1890 gebouwd.)
Vroege jarenEdit
Jefferson was nauw betrokken bij de universiteit en gaf tot aan zijn dood onderdak aan zondagse diners voor faculteit en studenten in zijn huis in Monticello. Jefferson was zo doordrongen van het belang van de fundamenten en mogelijkheden van de universiteit dat hij deze tot zijn grootste prestaties rekende, dat hij erop stond dat zijn graf alleen melding maakte van zijn status als de auteur van de Onafhankelijkheidsverklaring en de Virginia Statute for Religious Freedom, en als vader van de Universiteit van Virginia. Hij vermeed dus de vermelding van zijn presidentschap en nationale verwezenlijkingen ten gunste van de herdenking van de pas opgerichte universiteit. Tot de jaren 1890 waren alle studenten mannen, en tot 1950 waren ze allemaal blank.:18
In 1826 werd de vierde president van de natie, James Madison, rector van de Universiteit van Virginia, op hetzelfde moment dat Amerika’s vijfde president James Monroe zijn huis op het terrein (op Monroe Hill) maakte en lid was van de Raad van Bezoekers. Beide voormalige presidenten bleven tot hun dood in de jaren 1830 aan de universiteit verbonden.
In hetzelfde jaar, 1826, schreef de dichter Edgar Allan Poe zich in aan de universiteit, waar hij uitblonk in Latijn. De Raven Society, een organisatie genoemd naar Poe’s beroemdste gedicht, onderhoudt nog steeds 13 West Range, de kamer die Poe bewoonde gedurende het enige semester dat hij aan de universiteit studeerde (hij vertrok wegens financiële moeilijkheden).
De School voor Ingenieurswetenschappen en Toegepaste Wetenschappen werd in 1836 geopend en was daarmee de eerste ingenieursschool in de Verenigde Staten die verbonden was aan een alomvattende universiteit.
In het begin voldeden sommige van de studenten die aan de universiteit arriveerden aan het toen gangbare beeld van universiteitsstudenten; rijke, verwende aristocraten met een gevoel van privilege dat vaak leidde tot vechtpartijen, of erger. Dit was een bron van frustratie voor Jefferson, die tijdens het eerste jaar van de school, op 3 oktober 1825, de studenten bijeenriep om dit gedrag te bekritiseren; maar hij was te beduusd om te spreken. Hij sprak later over dit moment als “de pijnlijkste gebeurtenis” van zijn leven. Het onverantwoordelijke gedrag van de studenten culmineerde in het neerschieten van professor John A. G. Davis, voorzitter van de faculteit, in 1840.
Amerikaanse BurgeroorlogEdit
Aan het begin van de Amerikaanse Burgeroorlog was de Universiteit van Virginia de grootste in het zuiden van de Verenigde Staten en in het hele land alleen de tweede na Harvard University wat betreft het aantal studenten en faculteit.
De Universiteit was een centrum van pro-slavernij gedachtegoed: “In de jaren 1850 rechtvaardigden velen de zuidelijke universiteiten – en vooral de Universiteit van Virginia – omdat zij de slavernij verdedigden als een kernonderdeel van de zuidelijke waarden.”:141 Toen de zus van Harriet Beecher Stowe, Catherine, in 1855 naar de campus kwam, werd zij als beeltenis verbrand.:13
De universiteit was een “broeinest van de Confederatie”. De meeste studenten uit die tijd steunden de afscheiding, en sommigen die ertegen waren, geloofden dat handhaving van de Unie de beste manier was om de slavernij in stand te houden. Ongeveer 90% van het studentencorps schreef zich in bij militaire eenheden van de Confederatie.
In tegenstelling tot veel andere hogescholen in het Zuiden bleef de universiteit gedurende het hele conflict open, hoewel er in 1863 en 1864 slechts ongeveer 50 studenten waren, de meesten gewonde Confederatie-soldaten. In maart 1865 marcheerde Generaal George Armstrong Custer van de Unie met zijn troepen Charlottesville binnen, en bracht de Emancipatie Proclamatie met zich mee en bevrijdde alle tot slaaf gemaakte mensen. Faculteits- en gemeenschapsleiders overtuigden Custer de universiteit te sparen. Hoewel de troepen van de Unie hun kamp opsloegen op het gazon en veel van de paviljoens beschadigden, vertrokken de troepen van Custer vier dagen later zonder bloedvergieten en kon de universiteit haar onderwijsroutines hervatten.