Het Center for Disease Control and Prevention schat dat door voedsel overgedragen ziekten elk jaar in de Verenigde Staten ongeveer 76 miljoen ziekten, 325.000 ziekenhuisopnames en 5.000 sterfgevallen veroorzaken. Als u de moeder bent van de tweejarige Kevin Kowalcyk die in 2001 overleed na het eten van een met E. Coli besmette hamburger, vertellen de statistieken echter niet het verhaal van het verpletterende persoonlijke verlies. De tragedie van Kevin’s vroegtijdige dood was de aanleiding voor wetgeving (bekend als Kevin’s Law) die is geïntroduceerd door Rep. Anna G. Eshoo, D-Palo Alto, die het Amerikaanse ministerie van Landbouw de bevoegdheid zou geven om fabrieken te sluiten die besmet vlees produceren, maar het is herhaaldelijk mislukt om het Amerikaanse Congres te passeren vanwege de oppositie van de vleesindustrie.
E-Coli uitbraken en andere voedselveiligheid gerelateerde kwesties worden besproken in de uitstekende documentaire Food, Inc, geregisseerd door Robert Kenner, een film, grafisch in een deel, dat u kan achterlaten met een ernstig geval van indigestie. Kenner is een ongegeneerd voorstander van meer voedselveiligheid en de film met commentaar van Eric Schlosser (Fast Food Nation) en Michael Pollan (The Omnivore’s Dilemma) probeert het publiek te overtuigen van de kortzichtigheid van de megaconcerns die de voedselindustrie domineren en hun “sneller, vetter, groter, goedkoper” methode om de winst te vergroten, vaak ten koste van de openbare veiligheid. Vertegenwoordigers van voedselproducerende giganten zoals Monsanto, Smithfield, Tyson en Perdue, die onze voedselvoorziening controleren, waren uitgenodigd om geïnterviewd te worden voor de film, maar weigerden of reageerden niet op Kenner’s verzoek. Volgens Schlosser: “De industrie wil niet dat je de waarheid weet over wat je eet – want als je het zou weten, zou je het misschien niet willen eten.”
Interviewing van boeren en veeboeren, leerde Kenner dat ze meestal zijn overgeleverd aan de genade van mega-corporaties zoals Monsanto, die hun aandeel in de sojabonenmarkt in de laatste tien jaar hebben vergroot van 2% tot 90%. Monsanto ontwikkelde zijn eigen gen op maat voor sojabonen en dreigt nu zijn klanten met rechtszaken wegens octrooischending als ze hun eigen zaden bewaren om het volgende jaar te gebruiken. De film merkt op dat een deel van de reden waarom de voedselindustrie zo moeilijk te reguleren is, is dat veel van de overheidsfunctionarissen die nu zijn aangesteld om waakhondrollen te spelen, ooit in dienst waren bij de bedrijven die ze nu controleren en merkt op dat de voedselinspecties van de FDA zijn gedaald van 50.000 in 1972 tot 9.200 in 2006.
Andere onderwerpen die aan bod komen zijn de behandeling van koeien die gedwongen worden om maïs te eten in plaats van gras (dat vervolgens in Coke, hoge fructose maïssiroop, luiers, decongestiva en batterijen wordt verwerkt) en de vreselijke omstandigheden van kippen die in donkere kooien worden gedreven voordat ze worden geslacht. Kenner interviewt Carole Morrison die haar kippen niet in kooien zonder zonlicht wilde stoppen en als gevolg daarvan haar contract zag opgezegd door een groot kippenconglomeraat dat weigerde nog zaken met haar te doen. Ook de toenemende diabetes onder jongeren, het stijgende aantal gevallen van obesitas en het gebruik van laagbetaalde illegale immigranten in de voedselverwerkende industrie komen aan bod.
Ondanks de horrorverhalen is Food, Inc. niet deprimerend en Kenner lijkt meer geïnteresseerd in het voorlichten van het publiek dan in het bang maken ervan. Hij laat zien dat mensen een verschil kunnen maken door de tabaksindustrie aan te halen, maar ook de inspanningen van een ondernemer van Stonyfield Farms die zijn lijn biologische producten aan Wal-Mart verkocht en een boer uit Virginia die erop staat dieren met waardigheid en respect groot te brengen. Op de tonen van Bruce Springsteen die Woody Guthrie’s “This Land is Your Land” zingt, worden adviezen gegeven over hoe individuen een verschil kunnen maken: koop lokaal, koop waar mogelijk op boerenmarkten, ga op zoek naar kwaliteitsproducten en biologische producten, ook al kosten die iets meer, en lees de etikettering om te weten te komen waar een product vandaan komt en welke ingrediënten het bevat.
Food, Inc. is op zichzelf misschien niet de katalysator die onze gezondheid en ons welzijn zal beschermen en ervoor zal zorgen dat voedsel weer smaakt zoals het vijftig jaar geleden deed, maar het is een belangrijk begin en zou gezien moeten worden door iedereen die eet, dat wil zeggen wij allemaal. Zoals de regisseur het zegt: “Ik denk dat we de gevaren beginnen te zien van dit goedkope voedsel dat deze grote agro-industrieën produceren. En hoe meer we de barsten in dit systeem zien, hoe sneller het uit elkaar zal vallen. Ik hoop dat deze film mensen kan helpen om erover na te denken. Mensen worden zich veel bewuster van hun voedsel, en hoe meer we erover nadenken, hoe meer goed voedsel we zullen krijgen.” Daar stem ik voor.