EES

Generieke naam: erytromycine ethylsuccinaat
Doseringsvorm: tablet, korrel voor orale suspensie

Medisch beoordeeld door Drugs.com. Laatst bijgewerkt op 1 feb 2020.

• Overzicht
• Bijwerkingen
• Dosering
• Professional
• Interacties
• Meer

Rx only

Om de ontwikkeling van resistente bacteriën tegen te gaan en de effectiviteit van E.E.S. en andere antibacteriële geneesmiddelen te behouden, moet E.E.E.S. alleen worden gebruikt om infecties te behandelen of te voorkomen waarvan bewezen is of sterk vermoed wordt dat ze door bacteriën worden veroorzaakt.

EES Beschrijving

Erytromycine wordt geproduceerd door een stam van Saccharopolyspora erythraea (voorheen Streptomyces erythraeus) en behoort tot de macrolidegroep van antibiotica. Het is basisch en vormt gemakkelijk zouten met zuren. De base, het stearaatzout en de esters zijn slecht oplosbaar in water. Erytromycine-ethylsuccinaat is een ester van erytromycine die geschikt is voor orale toediening. Erytromycine-ethylsuccinaat is chemisch bekend als erytromycine 2′-(ethylsuccinaat). De molecuulformule is C43H75NO16 en het molecuulgewicht is 862,06. De structuurformule is:

E.E.S. Granules zijn bedoeld om te worden gereconstitueerd met water. Elke theelepel van 5 ml gereconstitueerde suspensie met kersensmaak bevat erytromycine-ethylsuccinaat dat overeenkomt met 200 mg erytromycine.

De aangenaam smakende vloeistoffen met vruchtensmaak worden geleverd, klaar voor orale toediening.

E.E.S. 200 Liquid: Elke theelepel suspensie met vruchtensmaak van 5 ml bevat erytromycine-ethylsuccinaat dat overeenkomt met 200 mg erytromycine.

E.E.S. 400 Vloeibaar: Elke theelepel suspensie met sinaasappelsmaak van 5 ml bevat erytromycine-ethylsuccinaat dat overeenkomt met 400 mg erytromycine.

Granules en kant-en-klare suspensies zijn in de eerste plaats bedoeld voor pediatrisch gebruik, maar kunnen ook bij volwassenen worden gebruikt.

E.E.S. 400 filmomhulde tabletten: Elke tablet bevat erytromycine ethylsuccinaat overeenkomend met 400 mg erytromycine.

De filmomhulde tabletten zijn in de eerste plaats bestemd voor volwassenen of oudere kinderen.

Inactieve bestanddelen

E.E.S. Granules: Citroenzuur, FD&C Red No. 3, magnesium aluminiumsilicaat, natriumcarboxymethylcellulose, natriumcitraat, sacharose en kunstmatig aroma.

E.E.S. 400 filmomhulde tabletten: Cellulosepolymeren, suikerbakkerssuiker (bevat maïszetmeel), maïszetmeel, D&C Rood Nr. 30, D&C Geel Nr. 10, FD&C Rood Nr. 40, magnesiumstearaat, polacrilinekalium, polyethyleenglycol, propyleenglycol, natriumcitraat, sorbinezuur en titaniumdioxide.

E.E.S. 200 Vloeibaar: FD&C Rood Nr. 40, methylparaben, polysorbaat 60, propylparaben, natriumcitraat, sacharose, water, xanthaangom en natuurlijke en kunstmatige aroma’s.

E.E.S. 400 Vloeibaar: D&C Geel Nr. 10, FD&C Geel Nr. 6, methylparaben, polysorbaat 60, propylparaben, natriumcitraat, sucrose, water, xanthaangom en natuurlijke en kunstmatige aroma’s.

EES – Klinische Farmacologie

Oraal toegediende erytromycine ethylsuccinaat suspensies en filmomhulde tabletten worden gemakkelijk en betrouwbaar geabsorbeerd. Vergelijkbare serumniveaus van erytromycine worden bereikt in de nuchtere en niet-nuchtere toestand.

Erytromycine diffundeert gemakkelijk in de meeste lichaamsvloeistoffen. Slechts lage concentraties worden normaal bereikt in de ruggenmergvloeistof, maar passage van het geneesmiddel over de bloed-hersenbarrière neemt toe bij meningitis. Bij een normale leverfunctie wordt erytromycine in de lever geconcentreerd en in de gal uitgescheiden; het effect van leverdisfunctie op de uitscheiding van erytromycine door de lever in de gal is niet bekend. Minder dan 5 procent van de oraal toegediende dosis erytromycine wordt in actieve vorm in de urine uitgescheiden.

Erytromycine passeert de placentabarrière, maar de foetale plasmaspiegels zijn laag. Het middel wordt uitgescheiden in humane melk.

Microbiologie

Werkingsmechanisme

Erytromycine werkt door remming van de eiwitsynthese door binding van 50S ribosomale subeenheden van vatbare organismen. Het beïnvloedt de nucleïnezuursynthese niet.

Resistentie

De belangrijkste resistentieweg is modificatie van het 23S rRNA in de 50S ribosomale subeenheid tot ongevoeligheid, terwijl efflux ook aanzienlijk kan zijn.

Interacties met andere antimicrobiële middelen

Antagonisme bestaat in vitro tussen erytromycine en clindamycine, lincomycine, en chlooramfenicol.

Antimicrobiële activiteit

Erytromycine is actief gebleken tegen de meeste isolaten van de volgende micro-organismen, zowel in vitro als in klinische infecties.

Aërobe bacteriën

Gram-positieve bacteriën:

Corynebacterium diphtheriae
Corynebacterium minutissimum
Listeria monocytogenes
Staphylococcus aureus (resistente organismen kunnen tijdens de behandeling naar voren komen)
Streptococcus pneumoniae
Streptococcus pyogenes

Gram-negatieve bacteriën:

Bordetella pertussis
Haemophilus influenzae
Legionella pneumophila
Neisseria gonorrhoeae

Andere micro-organismen:

Chlamydia trachomatis
Entamoeba histolytica
Mycoplasma pneumoniae
Treponema pallidum
Ureaplasma urealyticum

De volgende in vitro gegevens zijn beschikbaar, maar hun klinische betekenis is onbekend. Ten minste 90 procent van de volgende bacteriën vertoont een in vitro minimaal remmende concentratie (MIC) kleiner dan of gelijk aan het gevoeligheidsbreekpunt voor erytromycine tegen isolaten van een vergelijkbaar geslacht of organismegroep. De doeltreffendheid van erytromycine bij de behandeling van klinische infecties veroorzaakt door deze bacteriën is echter niet vastgesteld in adequate en goed gecontroleerde klinische onderzoeken.

Aërobe bacteriën

Gram-positieve bacteriën:

Viridans-groep streptokokken

Gram-negatieve bacteriën:

Moraxella catarrhalis

Vatbaarheidstests

Voor specifieke informatie over de interpretatiecriteria van de vatbaarheidstest en de bijbehorende testmethoden en normen voor kwaliteitscontrole die door de FDA voor dit geneesmiddel zijn erkend, wordt u verwezen naar: https://www.fda.gov/STIC.

Indicaties en gebruik voor EES

Om de ontwikkeling van geneesmiddelenresistente bacteriën te verminderen en de effectiviteit van E.E.S. en andere antibacteriële geneesmiddelen te behouden, mag E.E.S. alleen worden gebruikt om infecties te behandelen of te voorkomen waarvan bewezen is of sterk vermoed wordt dat ze worden veroorzaakt door vatbare bacteriën. Wanneer gegevens over kweek en gevoeligheid beschikbaar zijn, moet hiermee rekening worden gehouden bij de keuze of wijziging van een antibacteriële therapie. Bij afwezigheid van dergelijke gegevens kunnen de lokale epidemiologie en gevoeligheidspatronen bijdragen tot de empirische selectie van de therapie.

E.E.S. is geïndiceerd bij de behandeling van infecties veroorzaakt door vatbare stammen van de aangewezen organismen in de hieronder vermelde ziekten:

Mild tot matig ernstige infecties van de bovenste luchtwegen veroorzaakt door Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae, of Haemophilus influenzae (wanneer gelijktijdig gebruikt met adequate doses sulfonamiden, aangezien vele stammen van H. influenzae niet vatbaar zijn voor de erytromycineconcentraties die gewoonlijk worden bereikt). (Zie de juiste sulfonamide-etikettering voor voorschrijfinformatie.)

Lage luchtweginfecties van lichte tot matige ernst veroorzaakt door Streptococcus pneumoniae of Streptococcus pyogenes.

Listeriose veroorzaakt door Listeria monocytogenes.

Pertussis (kinkhoest) veroorzaakt door Bordetella pertussis. Erytromycine is doeltreffend bij het verwijderen van het organisme uit de nasofarynx van besmette personen, waardoor zij niet meer besmettelijk zijn. Sommige klinische studies suggereren dat erytromycine nuttig kan zijn bij de profylaxe van pertussis bij blootgestelde vatbare personen.

Infecties van de luchtwegen door Mycoplasma pneumoniae.

Infecties van de huid en de huidstructuur van lichte tot matige ernst veroorzaakt door Streptococcus pyogenes of Staphylococcus aureus (resistente stafylokokken kunnen tijdens de behandeling naar voren komen).

Diftherie: Infecties door Corynebacterium diphtheriae, als aanvulling op antitoxine, om vestiging van dragers te voorkomen en het organisme bij dragers uit te roeien.

Erythrasma: Bij de behandeling van infecties door Corynebacterium minutissimum.

Intestinale amebiasis veroorzaakt door Entamoeba histolytica (alleen orale erytromycinen). Extraenterische amebiasis vereist behandeling met andere middelen.

Acute bekkenontstekingsziekte veroorzaakt door Neisseria gonorrhoeae: Als alternatief geneesmiddel bij de behandeling van acute bekkenontstekingsziekte veroorzaakt door N. gonorrhoeae bij vrouwelijke patiënten met een voorgeschiedenis van gevoeligheid voor penicilline. Patiënten moeten een serologische test op syfilis ondergaan voordat zij erytromycine krijgen als behandeling van gonorroe en een follow-up serologische test op syfilis na 3 maanden.

Syfilis veroorzaakt door Treponema pallidum: Erytromycine is een alternatieve keuze van behandeling voor primaire syfilis bij patiënten die allergisch zijn voor de penicillines. Bij de behandeling van primaire syfilis dient onderzoek van het ruggenmergvocht plaats te vinden vóór de behandeling en als onderdeel van de follow-up na de therapie.

Erytromycinen zijn geïndiceerd voor de behandeling van de volgende infecties veroorzaakt door Chlamydia trachomatis: conjunctivitis van de pasgeborene, zuigelingenpneumonie, en urogenitale infecties tijdens de zwangerschap. Wanneer tetracyclinen gecontra-indiceerd zijn of niet worden getolereerd, is erytromycine geïndiceerd voor de behandeling van ongecompliceerde urethrale, endocervicale of rectale infecties bij volwassenen veroorzaakt door Chlamydia trachomatis.

Wanneer tetracyclinen gecontra-indiceerd zijn of niet worden getolereerd, is erytromycine geïndiceerd voor de behandeling van nongonokokken urethritis veroorzaakt door Ureaplasma urealyticum.

Legionnaires’ Disease veroorzaakt door Legionella pneumophila: Hoewel er geen gecontroleerde klinische werkzaamheidsstudies zijn uitgevoerd, suggereren in vitro en beperkte voorlopige klinische gegevens dat erytromycine effectief kan zijn bij de behandeling van legionnaires’ Disease.

Profylaxe

Preventie van eerste aanvallen van reumatische koorts

Penicilline wordt door de American Heart Association beschouwd als het geneesmiddel bij uitstek voor de preventie van eerste aanvallen van reumatische koorts (behandeling van Streptococcus pyogenes-infecties van de bovenste luchtwegen, bijv, tonsillitis of faryngitis). Erytromycine is geïndiceerd voor de behandeling van penicilline-allergische patiënten.1 De therapeutische dosis moet gedurende 10 dagen worden toegediend.

Preventie van terugkerende aanvallen van reumatische koorts

Penicilline of sulfonamiden worden door de American Heart Association beschouwd als de geneesmiddelen van keuze bij de preventie van terugkerende aanvallen van reumatische koorts. Bij patiënten die allergisch zijn voor penicilline en sulfonamiden wordt oraal erytromycine door de American Heart Association aanbevolen als profylaxe op lange termijn van streptokokkenfaryngitis (ter voorkoming van terugkerende aanvallen van reumatische koorts).1

Contra-indicaties

Erytromycine is gecontra-indiceerd bij patiënten met bekende overgevoeligheid voor dit antibioticum.

Erytromycine is gecontra-indiceerd bij patiënten die terfenadine, astemizol, pimozide, of cisapride innemen (zie VOORZORGSMAATREGELEN – Geneesmiddelinteracties).

Gebruik erytromycine niet gelijktijdig met HMG CoA-reductaseremmers (statines) die uitgebreid door CYP 3A4 worden gemetaboliseerd (lovastatine of simvastatine), vanwege het verhoogde risico op myopathie, waaronder rhabdomyolyse.

Waarschuwingen

Hepatotoxiciteit

Er zijn meldingen geweest van leverfunctiestoornissen, waaronder verhoogde leverenzymen, en hepatocellulaire en/of cholestatische hepatitis, met of zonder geelzucht, die optraden bij patiënten die orale erytromycineproducten kregen.

QT-verlenging

Erytromycine is in verband gebracht met verlenging van het QT-interval en infrequente gevallen van aritmie. Gevallen van torsades de pointes zijn spontaan gemeld tijdens postmarketing surveillance bij patiënten die erytromycine kregen. Er zijn sterfgevallen gemeld. Erytromycine dient te worden vermeden bij patiënten met bekende verlenging van het QT-interval, patiënten met aanhoudende pro-aritmische aandoeningen zoals ongecorrigeerde hypokaliëmie of hypomagnesiëmie, klinisch significante bradycardie, en bij patiënten die klasse IA (kinidine, procaïnamide) of klasse III (dofetilide, amiodaron, sotalol) antiaritmica krijgen. Oudere patiënten kunnen gevoeliger zijn voor geneesmiddelgeassocieerde effecten op het QT-interval.

Syfilis in de zwangerschap

Er zijn meldingen geweest die suggereren dat erytromycine de foetus niet in voldoende concentratie bereikt om congenitale syfilis te voorkomen. Zuigelingen geboren uit vrouwen die tijdens de zwangerschap werden behandeld met orale erytromycine voor vroege syfilis, moeten worden behandeld met een geschikt penicillineschema.

Clostridium difficile Associated Diarrhea

Clostridium difficile associated diarrhea (CDAD) is gemeld bij gebruik van bijna alle antibacteriële middelen, inclusief E.E.S., en kan in ernst variëren van milde diarree tot fatale colitis. Behandeling met antibacteriële middelen verandert de normale flora van de dikke darm en leidt tot overgroei van C. difficile.

C. difficile produceert toxinen A en B die bijdragen tot de ontwikkeling van CDAD. Hypertoxineproducerende stammen van C. difficile veroorzaken een verhoogde morbiditeit en mortaliteit, aangezien deze infecties refractair kunnen zijn voor antimicrobiële therapie en colectomie kunnen vereisen. CDAD moet worden overwogen bij alle patiënten die zich met diarree na antibioticagebruik presenteren. Een zorgvuldige anamnese is noodzakelijk omdat CDAD meer dan twee maanden na de toediening van antibacteriële middelen kan optreden.

Als CDAD wordt vermoed of bevestigd, kan het nodig zijn om het gebruik van antibiotica die niet tegen C. difficile zijn gericht, te staken. Passend vocht- en elektrolytenbeheer, eiwitsuppletie, antibiotische behandeling van C. difficile, en chirurgische evaluatie moeten worden ingesteld zoals klinisch geïndiceerd.

Gedragsinteracties

Ernstige bijwerkingen zijn gemeld bij patiënten die erytromycine gelijktijdig gebruikten met CYP3A4-substraten. Deze omvatten toxiciteit met colchicine; rhabdomyolyse met simvastatine, lovastatine, en atorvastatine; en hypotensie met calciumkanaalblokkers gemetaboliseerd door CYP3A4 (bijv, verapamil, amlodipine, diltiazem) (zie VOORZORGSMAATREGELEN – Geneesmiddelinteracties).

Er zijn post-marketing meldingen geweest van colchicinetoxiciteit bij gelijktijdig gebruik van erytromycine en colchicine. Deze interactie is potentieel levensbedreigend en kan optreden bij gebruik van beide geneesmiddelen in hun aanbevolen doses (zie VOORZORGSMAATREGELEN – Geneesmiddelinteracties).

Rhabdomyolyse met of zonder nierinsufficiëntie is gemeld bij ernstig zieke patiënten die gelijktijdig erytromycine met lovastatine kregen. Daarom moeten patiënten die gelijktijdig lovastatine en erytromycine krijgen, zorgvuldig worden gecontroleerd op creatinekinase (CK) en serumtransaminasespiegels. (Zie de bijsluiter van lovastatine.)

Voorzorgsmaatregelen

Algemeen

Het voorschrijven van E.E.S. bij afwezigheid van een bewezen of sterk vermoede bacteriële infectie of een profylactische indicatie levert waarschijnlijk geen voordeel op voor de patiënt en verhoogt het risico op de ontwikkeling van geneesmiddelenresistente bacteriën.

Omdat erytromycine voornamelijk door de lever wordt uitgescheiden, is voorzichtigheid geboden wanneer erytromycine wordt toegediend aan patiënten met een verminderde leverfunctie (zie de rubrieken KLINISCHE FARMACOLOGIE en WAARSCHUWINGEN).

Verergergering van de symptomen van myasthenia gravis en nieuw optreden van symptomen van myasthenisch syndroom zijn gemeld bij patiënten die erytromycine kregen toegediend.

Er zijn meldingen geweest van infantiele hypertrofische pylorische stenose (IHPS) die optrad bij zuigelingen na erytromycinebehandeling. In één cohort van 157 pasgeborenen die erytromycine kregen voor pertussisprofylaxe, ontwikkelden zeven pasgeborenen (5%) symptomen van niet-slijmerig braken of prikkelbaarheid bij het voeden en werd vervolgens IHPS gediagnosticeerd, waarvoor chirurgische pyloromyotomie nodig was. Een mogelijk dosis-respons effect werd beschreven met een absoluut risico van IHPS van 5,1% voor zuigelingen die erytromycine gedurende 8 tot 14 dagen innamen en 10% voor zuigelingen die erytromycine gedurende 15 tot 21 dagen innamen.2 Aangezien erytromycine gebruikt kan worden bij de behandeling van aandoeningen bij zuigelingen die geassocieerd zijn met een aanzienlijke mortaliteit of morbiditeit (zoals pertussis of neonatale Chlamydia trachomatis infecties), moet het voordeel van erytromycine therapie afgewogen worden tegen het potentiële risico van het ontwikkelen van IHPS. Ouders moeten worden geïnformeerd om contact op te nemen met hun arts als braken of prikkelbaarheid met voeden optreedt.

Langdurig of herhaald gebruik van erytromycine kan leiden tot een overgroei van niet-vatbare bacteriën of schimmels. Als superinfectie optreedt, moet erytromycine worden gestaakt en een geschikte therapie worden ingesteld.

Indien geïndiceerd, moeten incisie en drainage of andere chirurgische procedures worden uitgevoerd in combinatie met antibiotische therapie.

Informatie voor patiënten

Patiënten moeten worden geadviseerd dat antibacteriële geneesmiddelen, waaronder E.E.S., alleen mogen worden gebruikt om bacteriële infecties te behandelen. Zij behandelen geen virale infecties (bijv. verkoudheid). Wanneer E.E.S. wordt voorgeschreven om een bacteriële infectie te behandelen, moet de patiënt worden verteld dat, hoewel het gebruikelijk is dat hij zich in het begin van de kuur beter voelt, de medicatie precies volgens voorschrift moet worden ingenomen. Het overslaan van doses of het niet voltooien van de volledige kuur kan (1) de effectiviteit van de onmiddellijke behandeling verminderen en (2) de kans vergroten dat bacteriën resistentie ontwikkelen en in de toekomst niet meer te behandelen zijn met E.E.S. of andere antibacteriële geneesmiddelen.

Diarree is een veel voorkomend probleem dat wordt veroorzaakt door antibiotica en dat gewoonlijk ophoudt wanneer het antibioticum wordt gestaakt. Soms kunnen patiënten na het begin van de behandeling met antibiotica waterige en bloederige ontlasting krijgen (met of zonder buikkrampen en koorts), zelfs nog twee of meer maanden nadat zij de laatste dosis van het antibioticum hebben ingenomen. Als dit zich voordoet, dienen patiënten zo spoedig mogelijk contact op te nemen met hun arts.

Gedragsinteracties

Theofylline

Erytromycinegebruik bij patiënten die hoge doses theofylline krijgen, kan in verband worden gebracht met een verhoging van de serumtheofyllinespiegels en mogelijke theofyllinetoxiciteit. In geval van theofyllinevergiftiging en/of verhoogde serumtheofyllinespiegels, moet de dosis theofylline worden verlaagd terwijl de patiënt gelijktijdig erytromycinetherapie krijgt.

Er zijn gepubliceerde rapporten die suggereren dat wanneer oraal erytromycine gelijktijdig met theofylline wordt gegeven, er een daling in de serumconcentraties van erytromycine optreedt van ongeveer 35%. Het mechanisme waardoor deze interactie optreedt is onbekend. De daling van de erytromycineconcentraties als gevolg van gelijktijdige toediening van theofylline zou kunnen resulteren in subtherapeutische concentraties van erytromycine.

Verapamil

Hypotensie, bradyaritmieën en melkzuuracidose zijn waargenomen bij patiënten die gelijktijdig verapamil kregen, behorend tot de geneesmiddelenklasse calciumkanaalblokkers.

Digoxine

Gelijktijdige toediening van erytromycine en digoxine is gemeld met verhoogde serumspiegels van digoxine tot gevolg.

Anticoagulantia

Er zijn meldingen geweest van verhoogde anticoagulerende effecten wanneer erytromycine en orale anticoagulantia gelijktijdig werden gebruikt. Verhoogde antistollingseffecten als gevolg van interacties van erytromycine met verschillende orale anticoagulantia kunnen meer uitgesproken zijn bij ouderen.

Erytromycine is een substraat en remmer van de 3A isovorm subfamilie van het cytochroom p450 enzymsysteem (CYP3A). Gelijktijdige toediening van erytromycine en een geneesmiddel dat voornamelijk door CYP3A wordt gemetaboliseerd, kan gepaard gaan met verhoogde geneesmiddelconcentraties die zowel de therapeutische als de bijwerkingen van het gelijktijdig toegediende geneesmiddel kunnen verhogen of verlengen. Doseringsaanpassingen kunnen worden overwogen, en indien mogelijk moeten serumconcentraties van geneesmiddelen die primair door CYP3A worden gemetaboliseerd, nauwlettend worden gecontroleerd bij patiënten die gelijktijdig erytromycine krijgen.

Hieronder volgen voorbeelden van enkele klinisch significante CYP3A-gebaseerde geneesmiddelinteracties. Interacties met andere geneesmiddelen die door de CYP3A-isovorm worden gemetaboliseerd, zijn ook mogelijk. De volgende CYP3A-gebaseerde geneesmiddelinteracties zijn waargenomen met erytromycineproducten in postmarketingervaring:

Ergotamine/dihydroergotamine

Uit postmarketingrapporten blijkt dat gelijktijdige toediening van erytromycine met ergotamine of dihydroergotamine in verband is gebracht met acute ergotvergiftiging, gekenmerkt door vasospasmen en ischemie van de extremiteiten en andere weefsels met inbegrip van het centrale zenuwstelsel. Gelijktijdige toediening van erytromycine met ergotamine of dihydroergotamine is gecontra-indiceerd (zie CONTRA-INDICATIES).

Triazolobenzodiazepinen (zoals triazolam en alprazolam) en verwante benzodiazepinen

Erytromycine heeft naar verluidt de klaring van triazolam en midazolam verminderd, en kan dus het farmacologisch effect van deze benzodiazepinen verhogen.

HMG-CoA-reductaseremmers

Erytromycine zou de concentraties van HMG-CoA-reductaseremmers verhogen (bijv, lovastatine en simvastatine). Zeldzame meldingen van rhabdomyolysis zijn gemeld bij patiënten die deze geneesmiddelen gelijktijdig gebruikten.

Sildenafil (Viagra)

Erytromycine is gemeld om de systemische blootstelling (AUC) van sildenafil te verhogen. Verlaging van de sildenafil-dosering dient te worden overwogen. (Zie de bijsluiter van Viagra.)

Er zijn spontane of gepubliceerde meldingen van CYP3A-gebaseerde interacties van erytromycine met cyclosporine, carbamazepine, tacrolimus, alfentanil, disopyramide, rifabutine, kinidine, methylprednisolon, cilostazol, vinblastine, en bromocriptine.

Gelijktijdige toediening van erytromycine met cisapride, pimozide, astemizol, of terfenadine is gecontra-indiceerd (zie CONTRA-INDICATIES).

Bovendien zijn er meldingen geweest van interacties van erytromycine met geneesmiddelen waarvan niet wordt gedacht dat ze door CYP3A worden gemetaboliseerd, met inbegrip van hexobarbital, fenytoïne en valproaat.

Erytromycine is gemeld om het metabolisme van de nonsedating antihistaminica terfenadine en astemizol significant te veranderen wanneer ze gelijktijdig worden ingenomen. Zeldzame gevallen van ernstige cardiovasculaire bijwerkingen, waaronder elektrocardiografische QT/QTc-intervalverlenging, hartstilstand, torsades de pointes en andere ventriculaire aritmieën zijn waargenomen (zie CONTRA-INDICATIES). Bovendien zijn er zelden sterfgevallen gemeld bij gelijktijdige toediening van terfenadine en erytromycine.

Er zijn post-marketing meldingen geweest van geneesmiddelinteracties wanneer erytromycine gelijktijdig wordt toegediend met cisapride, resulterend in QT-verlenging, hartritmestoornissen, ventriculaire tachycardie, ventriculaire fibrillatie, en torsades de pointes, waarschijnlijk als gevolg van remming van het levermetabolisme van cisapride door erytromycine. Er zijn sterfgevallen gemeld (zie CONTRA-INDICATIES).

Colchicine

Colchicine is een substraat voor zowel CYP3A4 als de efflux-transporter P-glycoproteïne (P-gp). Erytromycine wordt beschouwd als een matige remmer van CYP3A4. Een aanzienlijke toename van de plasmaconcentratie van colchicine wordt verwacht bij gelijktijdige toediening met matige CYP3A4-remmers zoals erytromycine. Indien gelijktijdige toediening van colchicine en erytromycine noodzakelijk is, moet de startdosis colchicine mogelijk worden verlaagd, en moet de maximale dosis colchicine worden verlaagd. Patiënten moeten worden gecontroleerd op klinische symptomen van colchicinetoxiciteit (zie WAARSCHUWINGEN).

Drug/Laboratoriumtest Interacties

Erytromycine interfereert met de fluorometrische bepaling van catecholaminen in de urine.

Carcinogenese, mutagenese, verminderde vruchtbaarheid

Lange orale voedingsstudies uitgevoerd met erytromycinestearaat bij ratten tot 400 mg/kg/dag en bij muizen tot ongeveer 500 mg/kg/dag (ongeveer 1 tot 2 maal de maximale menselijke dosis op basis van lichaamsoppervlak) leverden geen bewijs van tumorigeniciteit op. Erytromycine stearaat vertoonde geen genotoxisch potentieel in de Ames- en muizenlymfoomtests en induceerde geen chromosoomafwijkingen in CHO-cellen. Er was geen duidelijk effect op de mannelijke of vrouwelijke vruchtbaarheid bij ratten die via orale toediening van 700 mg/kg/dag erytromycine base kregen toegediend (ongeveer 3 maal de maximale menselijke dosis op basis van het lichaamsoppervlak).

zwangerschap

Teratogene effecten

Er zijn geen aanwijzingen voor teratogene effecten of andere nadelige effecten op de voortplanting bij vrouwelijke ratten die erytromycine base toegediend kregen via orale toediening in een dosis van 350 mg/kg/dag (ongeveer tweemaal de maximale aanbevolen dosis voor de mens op basis van het lichaamsoppervlak) vóór en tijdens de paring, tijdens de dracht en tot het spenen.

Geen aanwijzingen voor teratogeniteit of embryotoxiciteit werden waargenomen toen erytromycine base oraal werd toegediend aan zwangere ratten en muizen in een dosis van 700 mg/kg/dag en aan zwangere konijnen in een dosis van 125 mg/kg/dag (ongeveer 1 tot 3 maal de maximale aanbevolen dosis voor de mens).

Labor and Delivery

Het effect van erytromycine op de arbeid en bevalling is onbekend.

Nursing Mothers

Erytromycine wordt uitgescheiden in de moedermelk. Voorzichtigheid is geboden wanneer erytromycine wordt toegediend aan een zogende vrouw.

Pediatrisch gebruik

Zie de rubrieken INDICATIES EN GEBRUIK en GEDRAG EN TOEDIENING.

Geriatrisch gebruik

Eldere patiënten, in het bijzonder die met een verminderde nier- of leverfunctie, kunnen een verhoogd risico lopen op het ontwikkelen van erytromycine-geïnduceerd gehoorverlies (zie de rubrieken BIJWERKINGEN en GEDRAG EN TOEDIENINGSSTELLING).

Eldere patiënten kunnen gevoeliger zijn voor de ontwikkeling van torsades de pointes aritmieën dan jongere patiënten (zie WAARSCHUWINGEN).

Eldere patiënten kunnen tijdens de behandeling met erytromycine verhoogde effecten van orale anticoagulantiatherapie ondervinden (zie VOORZORGSMAATREGELEN – Geneesmiddelinteracties).

E.E.S.® Granules bevat 25,9 mg (1,1 mEq) natrium per individuele dosis.

De geriatrische populatie kan reageren met een afgestompte natriurese op zoutbelasting. Dit kan klinisch van belang zijn met betrekking tot ziekten zoals congestief hartfalen.

E.E.S. 400 filmomhuld bevat 47 mg (2 mEq) natrium per tablet en 10,0 mg (0,3 mEq) kalium per tablet.

Bijwerkingen

De meest voorkomende bijwerkingen van orale erytromycinepreparaten zijn gastro-intestinaal en zijn dosisgerelateerd. Ze omvatten misselijkheid, braken, buikpijn, diarree en anorexia. Symptomen van hepatitis, leverdisfunctie en/of abnormale leverfunctietestresultaten kunnen optreden (zie rubriek WAARSCHUWINGEN).

Het optreden van symptomen van pseudomembraneuze colitis kan optreden tijdens of na antibacteriële behandeling (zie rubriek WAARSCHUWINGEN).

Erytromycine is in verband gebracht met QT-verlenging en ventriculaire aritmieën, waaronder ventriculaire tachycardie en torsades de pointes (zie WAARSCHUWINGEN).

Allergische reacties variërend van urticaria tot anafylaxie zijn voorgekomen. Huidreacties variërend van milde erupties tot erythema multiforme, Stevens-Johnson syndroom, en toxische epidermale necrolyse zijn zelden gemeld.

Er zijn meldingen geweest van interstitiële nefritis die samenviel met erytromycinegebruik.

Er zijn zeldzame meldingen geweest van pancreatitis en convulsies.

Er zijn geïsoleerde meldingen geweest van reversibel gehoorverlies dat voornamelijk optrad bij patiënten met nierinsufficiëntie en bij patiënten die hoge doses erytromycine kregen.

Overdosering

In geval van overdosering, moet erytromycine worden gestaakt. Overdosering moet worden aangepakt met de onmiddellijke eliminatie van niet-geabsorbeerd geneesmiddel en alle andere passende maatregelen moeten worden ingesteld.

Erytromycine wordt niet verwijderd door peritoneale dialyse of hemodialyse.

EES Dosering en toediening

Erytromycine ethylsuccinaat suspensies en filmomhulde tabletten kunnen worden toegediend zonder rekening te houden met maaltijden.

Kinderen

Leeftijd, gewicht, en ernst van de infectie zijn belangrijke factoren bij het bepalen van de juiste dosering. Bij milde tot matige infecties is de gebruikelijke dosering van erytromycine-ethylsuccinaat voor kinderen 30 tot 50 mg/kg/dag in gelijk verdeelde doses om de 6 uur. Voor ernstigere infecties kan deze dosering worden verdubbeld. Als een tweemaal daagse dosering gewenst is, kan om de 12 uur de helft van de totale dagdosis worden gegeven. De dosering kan ook driemaal daags worden gegeven door om de 8 uur een derde van de totale dagdosis toe te dienen.

Het volgende doseringsschema wordt voorgesteld voor milde tot matige infecties:

Volwassenen

400 mg erytromycine ethylsuccinaat om de 6 uur is de gebruikelijke dosis. De dosering kan worden verhoogd tot 4 g per dag, afhankelijk van de ernst van de infectie. Indien tweemaal daags dosering gewenst is, kan om de 12 uur de helft van de totale dagdosis worden gegeven. De doses kunnen ook driemaal daags worden gegeven door om de 8 uur een derde van de totale dagdosis toe te dienen.

Voor de berekening van de dosering voor volwassenen moet een verhouding worden gebruikt van 400 mg erytromycine-activiteit als het ethylsuccinaat tot 250 mg erytromycine-activiteit als het stearaat, de base of het estolaat.

Bij de behandeling van streptokokkeninfecties moet gedurende ten minste 10 dagen een therapeutische dosering erytromycine-ethylsuccinaat worden toegediend. Bij continue profylaxe tegen recidieven van streptokokkeninfecties bij personen met een voorgeschiedenis van reumatische hartziekten is de gebruikelijke dosering 400 mg tweemaal daags.

Voor de behandeling van urethritis ten gevolge van C. trachomatis of U. urealyticum

800 mg driemaal daags gedurende 7 dagen.

Voor de behandeling van primaire syfilis

Volwassenen

48 tot 64 g in verdeelde doses toegediend over een periode van 10 tot 15 dagen.

Voor intestinale amebiasis

Volwassenen

400 mg viermaal daags gedurende 10 tot 14 dagen.

Kinderen

30 tot 50 mg/kg/dag in verdeelde doses gedurende 10 tot 14 dagen.

Voor gebruik bij kinkhoest

Hoewel de optimale dosering en duur niet zijn vastgesteld, waren de doses erytromycine die in gerapporteerde klinische studies werden gebruikt 40 tot 50 mg/kg/dag, gegeven in verdeelde doses gedurende 5 tot 14 dagen.

Voor de behandeling van de veteranenziekte

Hoewel de optimale doses niet zijn vastgesteld, werden in de gerapporteerde klinische gegevens de hierboven aanbevolen doses gebruikt (1,6 tot 4 g per dag in verdeelde doses).

Richtlijnen voor het mengen van E.E.S. korrels

100 ml

Voeg 77 ml water toe en schud krachtig. Dit maakt 100 mL suspensie.

200 mL

Voeg 154 mL water toe en schud krachtig. Dit maakt 200 ml suspensie.

Hoe wordt EES geleverd

E.E.S. korrels 200 mg per 5 ml (erytromycine ethylsuccinaat voor orale suspensie, USP) zijn roze korrels met een kersenaroma en worden geleverd in flesjes van 100 ml (NDC 24338-134-02) en 200 ml (NDC 24338-136-10). Na reconstitutie worden E.E.S. Granules een roze ondoorzichtige suspensie met een kersenaroma.

E.E.S. 400 filmomhulde tabletten (erytromycine ethylsuccinaat tabletten, USP) 400 mg, worden geleverd als roze ovale tabletten bedrukt met de tweeletterige aanduiding, EE, in:

Flessen van 30 (NDC 24338-100-03) Flessen van 100 (NDC 24338-100-13)

Aanbevolen opslag

Bewaren bij 20° tot 25°C (68° tot 77°F) .

Korrels vóór het mengen bewaren bij 20° tot 25°C. Na het mengen, in de koelkast bewaren en binnen 10 dagen gebruiken.

1. Committee on Rheumatic Fever, Endocarditis, and Kawasaki Disease of the Council on Cardiovascular Disease in the Young, the American Heart Association: Preventie van Reumatische Koorts. Circulation. 78(4):1082-1086, October 1988.
2. Honein, M.A., et al: Infantile hypertrophic pyloric stenosis after pertussis prophylaxis with erythromycin: a case review and cohort study. The Lancet 1999:354 (9196): 2101-5.

Revised: April 2018
EES-PI-03

Arbor Pharmaceuticals, LLC
Atlanta, GA 30328

(Nos. 5729, 6369)

PRINCIPAL DISPLAY PANEL – 400 mg Tablet Flesetiket

NDC 24338-100-03
30 tabletten

E.E.S. 400®
filmomhulde tabletten

ERYTHROMYCINE
ETHYLSUCCINATE
TABLETS, USP

400 mg
Erythromycine
werkzaamheid

Rx only

arbor
PHARMACEUTICALS, LLC

PRINCIPAAL DISPLAY PANEL – 100 ml Flesetiket

NDC 24338-134-02
100 ml (indien gemengd)
Voor Orale Suspensie

E.E.S.® Granules

ERYTHROMYCIN
ETHYLSUCCINATE FOR
ORAL SUSPENSION, USP

Erythromycine-activiteit
200 mg per 5 ml
wanneer gereconstitueerd

Rx only

arbor®
PHARMACEUTICALS, INC.

PRINCIPAAL DISPLAY PANEL – 5 ml Flesetiket

NDC 24338-136-10
200 ml (wanneer gemengd)
Voor Orale Suspensie

E.E.S.® Granules

ERYTHROMYCIN
ETHYLSUCCINATE FOR
ORAL SUSPENSION, USP

Erythromycine-activiteit
200 mg per 5 ml
wanneer gereconstitueerd

Rx only

arbor®
PHARMACEUTICALS, INC.

Veel gestelde vragen

• Kan je antibiotica nemen als je zwanger bent?

Medische disclaimer