- Alice Hart-Davis heeft al 20 jaar blond haar
- Beslist om donzig haar uit te proberen, een trend die populair is bij beroemdheden
- Alice vindt zichzelf niet cool genoeg om de transformatie aan te kunnen
Pas toen ik de ‘voor’-foto’s van mijn blonde haar zag, drong het tot me door wat ik op het punt stond te doen.
Zo’n mooie kleur – ook al is het een heel andere tint bij de wortels (donkerblond, doorspekt met wit). Wilde ik echt mousy worden?
Mousy, vuilblond is de hotste haarkleur op dit moment. Elle Macpherson, Taylor Swift, Alexa Chung en Carey Mulligan hebben allemaal deze haarkleur, met donkerdere, meer bruin-dan-blonde wortels, en streperige highlights rond het gezicht en de uiteinden. Het ziet er echt cool uit – op een irritant moeiteloze manier.
Dus ik greep de kans om het te proberen met beide handen aan, vooral omdat mijn transformatie zou worden uitgevoerd door Josh Wood, misschien wel ’s werelds beste haarkleurspecialist.
Wijd en zijd bekend als de ‘Koning van de Kleur’, verzorgt Josh het haar van talloze beroemdheden (waaronder Macpherson), treedt hij op als mondiaal creatief directeur voor Wella Professional haarkleuring en wordt hij voortdurend de wereld rondgevlogen voor modeshows, fotoshoots en huisbezoeken aan eliteklanten die niet naar salons gaan.
Afspraken met Josh zijn als goudstof, dus ik mengde me op een maandag meteen in zijn drukke agenda.
Maandag is de zondag van de kappersweek, die van dinsdag tot zaterdag loopt, maar toch, als ik aankom, is zijn Holland Park ‘Atelier’ bezig met een paar klanten, gekleed in skinny jeans met duur uitziende handtassen. Ze zien er niet mousy uit.
Mousy is zeker de ergste haarkleur. Dus, vraag ik, waarom is het nu het nieuwste ding? Josh denkt na over de vraag, voordat hij zijn redenen uiteenzet als een doorgewinterde mode futuroloog.
Deel, zegt hij, is het een tegenreactie op de gewaagde, gebleekte looks die we de laatste tijd hebben gezien. Op de catwalk is er een toestroom van Oost-Europese meisjes die hun haar niet hebben laten kleuren en er dus fris en jeugdig uitzien.
Maar wat hij vooral probeert te doen met dirty-mouse is weg te komen van het ‘overdreven blond’ dat hij overal in Londen ziet.
‘Er is een bepaalde leeftijdsgroep waar het haar van alle vrouwen er hetzelfde uitziet, en het is zo verouderend,’ zegt hij.
‘In chique restaurants is het een zee van magnolia blond. Al die gebleekte highlights met een gouden randje. Ze zijn als de nieuwe blauwe spoeling. Veel rijke vrouwen hebben het gevoel dat ze de 300 pond highlights nodig hebben om bij de 10.000 pond handtas te passen – en het is over de top.’
Voor Josh vielen deze observaties allemaal op hun plaats op de dag dat een van zijn klanten aankondigde: ‘Ik moet wat van dit blond kwijt – ik begin op de minnares van mijn man te lijken, in plaats van op zijn vrouw.’
Hieruit bleek de behoefte aan een koeler, minder try-hard alternatief. ‘Mousy-dirty-blonde is minder bling,’ zegt hij. Wat hij te bescheiden is om eraan toe te voegen, is dat het nieuwe mousy nu een trend is omdat hij ermee begon – hoewel dat vrijwel zeker het geval is.
Opeens begint het allemaal een gek soort zin te krijgen. Het klinkt misschien verkeerd, maar in de vluchtige modewereld is ‘verkeerd’ haar meestal het coolste wat er is.
We hebben rages gehad voor vuil, ’tweede-dag’ haar (een reactie op de grote blow-dry’s van de vroege Noughties), het ‘bed-hoofd’ (een terugslag tegen steilen) en, meer recent, half-house kleurtrends, zoals ‘balayage’, wat het highlighten met een verfkwast inhoudt voor een natuurlijk effect, en dip-dye.
Dit jaar was er ook ‘bronde’, waarbij bruin haar aan de uiteinden vervaagt tot blond, en ‘ronze’, een bruin-rood-brons botsing. Het is genoeg om iedereen een natuurlijke look te geven. De nieuwe look is echter wat Josh ‘hypernatuurlijk’ noemt, zoals haar dat nog nooit gekleurd is geweest. Het geeft vrouwen van een bepaalde leeftijd toegang tot ‘cool’ zonder dat het lijkt alsof ze te hard hun best doen’.
Ik vind dat een goed idee. De laatste keer dat mijn haar zijn natuurlijke kleur had was 20 jaar geleden – en cool was het niet. Ik had net een baby gekregen en was ontslagen. Ik had de highlights opgegeven toen ik zwanger was en door mijn korte, bijna bruine haar voelde ik me totaal onopvallend.
Het klinkt misschien verkeerd, maar in de vluchtige modewereld is ‘verkeerd’ haar meestal het coolste wat er is
Ik heb het sindsdien laten groeien en kleuren, en dankzij de diensten van een briljante kleurspecialiste die Debbie Bhowmik heet (bij haar clientèle, waaronder actrice Rosamund Pike, bekend als ‘The Blonde Fairy’) zie ik mezelf nu als blond.
Maar alle highlights, lowlights en tinten die me blond houden, betekenen dat mijn transformatie naar mousy tijd zal kosten.
Eerst wordt mijn haar beklad met een kleurglazuur om het geel op te vullen dat eruit is gebleekt. Op die manier, als we een koeler bruin toevoegen, zal het niet violet, groen of blauw worden,’ zegt Josh. Dat is een slechte gedachte.
Als dit eraf wordt gespoeld, is mijn haar helemaal oranje. Maar dit stoort me niet. Het is maar een fase. Daarna komt een donkerder bruine basis, die 15 minuten door mijn haar wordt geperst, voordat Josh er vijf minuten grijze kleurstof aan toevoegt.
Grijs! Welk deel van mousy blond heeft grijs nodig? Josh verzekert me dat het alleen is om de kleur af te wisselen, en ik haal weer adem.
De tijd verstrijkt snel in het Atelier. De koffie is lekker en de sjofele inrichting geeft een relaxte sfeer.
Mijn haar wordt weer gewassen en ruw gedroogd. Josh kijkt tevreden. ‘Kijk eens naar al die verschillende tinten erin, het heeft die prepuberale angst, nietwaar?’ zegt hij blij.
Ik weet niet hoe het zit met angst. Het is nogal donker, en er zijn grauwgrijze accenten. Toch ziet het er goed uit. De donkere omlijsting van haar rond mijn gezicht weerspiegelt mijn wenkbrauwen en wimpers.
Mijn teint ziet er bleker en, mogelijk, interessanter uit. Wauw.
Daarnaast is er blond toegevoegd: highlights in de haarlijn rond mijn gezicht, evenals balayage in de onderste 15 cm om de effecten van normale slijtage na te bootsen die het haar lichter maakt aan de uiteinden. Dit alles om een natuurlijke look te krijgen!
Na een laatste wasbeurt (misschien de vijfde van de dag, maar ik ben de tel kwijt) en föhnen, zo’n vier uur nadat we begonnen zijn, is het klaar.
Zelfs als we de ‘after’ foto’s maken, zijn de meningen over mijn nieuwe look verdeeld.
Juliette, de fotografe, een brunette, vindt het een groot succes. Maar visagiste Virna, een blondine, schudt haar hoofd. In de echte wereld zeggen mijn vriendinnen dat het geweldig is, dat het bij mijn teint past en mijn ogen beter doet uitkomen – maar mijn man is er minder enthousiast over.
‘Het is mooi,’ zegt hij diplomatiek, ‘maar ik heb je liever blond.’
Mijn zoon windt er geen doekjes om. ‘Mam, het is anders. Maar is schrijven over je haar wel een echte baan?’ verzucht hij.
En mijn moeder slaakt een kreet: Waarom denk je dat ik al die moeite heb gedaan om te trouwen met een man met dik, krullend blond haar? Zodat jij zou ontsnappen aan de slappe, mousy lokken die ik geërfd heb! Was het uit!’
Ik ben nog steeds in tweestrijd. Elke keer als ik langs een spiegel loop, schrik ik, ik herken mezelf niet. Ik wist niet dat ik zo gehecht was geraakt aan blond zijn. Het spijt me, Josh, ik wilde dit, maar ik weet niet of ik cool genoeg ben om mousy uit te voeren.
joshwoodcolour.com
