Natalie Curtis besloot haar man te verlaten toen hij haar naar een pandjeshuis marcheerde om haar trouw- en verlovingsring te verkopen.
“Er klikte iets,” zegt ze. “Ik dacht gewoon: dit is geen liefde.”
Dit incident in maart was een van de honderden incidenten die Natalie sinds hun eerste relatie in 2012 heeft meegemaakt en waarvan ze zich nu volledig realiseert dat het neerkwam op huiselijk geweld.
Ze liep uiteindelijk op 30 juni het huis uit dat ze deelde met haar man in Essex – en slechts drie maanden later, op 3 oktober, kreeg hij een gevangenisstraf van twee jaar opgelegd nadat hij schuldig had gepleit aan het plegen van controlerend en dwingend gedrag.
The Guardian begrijpt dat de regering een herziening overweegt van de effectiviteit van het dwangmisdrijf om het begrip te verbeteren, het bewustzijn te vergroten en het aantal vervolgingen te verhogen.
Als onderdeel van het wetsvoorstel huiselijk geweld dat maandag werd aangekondigd, zijn de wettelijke richtsnoeren en de juridische richtsnoeren van de Crown Prosecution Service voor het delict controlerend of dwingend gedrag geactualiseerd.
Natalie zegt dat ze begrijpt dat controlerend en dwingend gedrag – met de afwezigheid van fysiek geweld – voor sommigen nog steeds een abstract begrip is, en ze wil haar ervaring delen zodat anderen kunnen inzien dat zij ook slachtoffer zijn.
“De belangrijkste reden voor mij om te praten over wat er is gebeurd, is dat ik er zo alleen onder leed dat ik ziek werd, en ik wil niet dat mensen in dat stadium komen,” zegt ze. “Niemand is alleen. Er is veel steun die er is.”
Women’s Aid zegt dat daders van dwang en controlerend gedrag nog steeds niet de volledige kracht van de wet voelen, ondanks dat het in 2015 een strafbaar feit werd.
In 2016 en 2017 werden minder dan 300 daders veroordeeld voor dwang en controlerend gedrag. Hoewel de politie enige vooruitgang heeft geboekt in de manier waarop ze op dit misdrijf reageert, registreerden de politiekorpsen in het jaar 2017/18 9.053 dwangmisdrijven.
Natalie, 38, beschrijft de eerste 18 maanden van haar relatie met haar partner, van wie ze vroeg om niet bij naam genoemd te worden, als “OK”, maar nu ze zichzelf uit de relatie heeft verwijderd, realiseert ze zich dat er “rode vlaggen waren vanaf het begin”.
Het meest opmerkelijk was dat hij haar constant belde. Gedurende hun relatie waren 30 tot 40 telefoontjes per dag niet ongebruikelijk. Zij beantwoordde ze allemaal, anders werd hij boos.
Na 18 maanden gingen ze samenwonen en kwam zijn agressieve gedrag aan het licht. Hij gooide haar spullen het huis uit over de schutting van de buren. Hij schreeuwde tegen haar en sloeg met spullen op het werk. Maar deze periodes gingen voorbij en hij probeerde haar te kalmeren met geschenken en beloftes.
“Er waren momenten van intimidatie en pesterijen, maar het was niet constant, het was zo nu en dan,” zegt ze.
Maar de agressie kwam altijd terug. Hij beschadigde haar bezittingen, hij vernielde de keuken. Ze kwam terug van haar werk en hij werd woedend zonder duidelijke reden. Natalie begon aan haar geestelijke gezondheid te twijfelen. Hij begon mij overal de schuld van te geven, zegt ze. “Ik gedraag me zo omdat het jouw schuld is. Tot het laatste jaar dacht ik dat ik gek aan het worden was. Ik kreeg last van paniekaanvallen en angstaanvallen.”
Hij probeerde ook Natalie’s familie erbij te betrekken en stuurde hen berichten waarin hij zijn bezorgdheid uitte over hun geestelijke gezondheid. “Hij was zo slim in sommige opzichten,” zegt ze. “Heel manipulatief.”
Op een gegeven moment in augustus 2017 werd hij gearresteerd op grond van de Wet op de Kwaadwillige Communicatie, voor het maken van bedreigingen om te doden via de telefoon. Hij werd aangeklaagd en kreeg een voorwaardelijke straf.
Voor een paar weken verliet Natalie hem. Maar hij lokte haar terug met smeekbeden om genade. “Hij zei: ‘Je bent het beste wat me ooit is overkomen, ik kom hier niet doorheen zonder jou’. Het was het schuldgevoel dat me bij hem hield. Ik begon mezelf volledig te verwaarlozen.”
Een jaar ging voorbij, en de relatie verslechterde verder. “Hij schreeuwde en schreeuwde tegen me. Hij verloor zijn zelfbeheersing in het openbaar. Het zou me echt in verlegenheid brengen. Hij schreeuwde ‘Ik haat je, rot op’. Het was verschrikkelijk.”
Nadat de trouwring was verpand, begon Natalie zijn gedrag op video op te nemen – in eerste instantie niet om bewijs te verzamelen, maar om er zeker van te zijn dat ze geen dingen zag of hoorde.
“Ik nam video’s op om te controleren of ik niet gek werd en omdat ik wist dat ik ermee naar de politie zou moeten gaan,” zegt ze.
Op 30 juni belde ze haar vriendin en vroeg haar om haar op te halen. Ze kwam aan bij het huis van haar broer en vertelde haar familie het hele verhaal.
Ze besloot haar man aan te geven bij de politie en volgens haar gingen de agenten die de zaak behandelden “veel verder dan dat” en behandelden ze haar zaak gevoelig en professioneel.
Ze overhandigde haar dagboekaantekeningen, berichten, belgeschiedenis – en van cruciaal belang – ongeveer 40 in het geheim opgenomen video’s van zijn mishandelende gedrag. Natalie wil niet dat de video’s worden gepubliceerd, maar ze werden afgespeeld in Basildon Crown Court tijdens zijn veroordelingszitting.
“Als je bang bent voor je partner, dan heb je een probleem,” zegt ze. “Als je te bang bent om zelfs maar een gesprek te voeren.”
Katie Ghose, chief executive van Women’s Aid, zei: “Overlevenden kunnen zich zorgen maken dat ze door de politie niet serieus worden genomen als ze geen bewijs hebben van fysiek geweld.”
Ze voegde eraan toe: “We willen dat de politie en het OM hand in hand werken om ervoor te zorgen dat het nodige bewijs wordt verzameld, dat niet afhankelijk is van de getuigenis van het slachtoffer, bewijs van fysiek geweld of, zoals in het geval van Natalie, het slachtoffer dat zichzelf in gevaar brengt om haar eigen bewijs te verzamelen.”
-
De nationale hulplijn voor huiselijk geweld is te bereiken op 0808 2000 247
{{topLeft}}
{{BottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger