Mensen reizen al duizenden jaren met hun bezittingen op hun rug, maar meestal uit noodzaak en niet zozeer voor de ontspanning.
In de 17e eeuw was de Italiaanse avonturier Giovanni Francesco Gemelli Careri waarschijnlijk een van de eersten die aan rugzaktoerisme deed.
De moderne populariteit van het backpacken kan, althans gedeeltelijk, worden herleid tot de hippie trail van de jaren 1960 en 1970, die op zijn beurt delen van de oude zijderoute volgde. Sommige backpackers volgen vandaag de dag hetzelfde pad.
Sinds het einde van de 20e eeuw hebben backpackers in groten getale Zuidoost-Azië bezocht
Voordelen
Een studie uit 2018 van meer dan 500 backpackers, uitgevoerd door onderzoekers van Sun Yat-sen University en Shaanxi Normal University in China en Edith Cowan University in Australië, toonde aan dat voor westerlingen, backpacken leidt tot verworven capaciteiten zoals effectieve communicatie, besluitvorming, aanpassingsvermogen en probleemoplossing, die allemaal bijdragen aan een toename van zelfeffectiviteit, en voor Chinese backpackers zorgde het verwerven van vaardigheden zoals tijd- en geldbeheer, taalontwikkeling, stressmanagement en zelfmotivatie voor de grootste toename van zelfeffectiviteit.
Mark Hampton van de Universiteit van Kent betoogde in 2010 voor The Guardian dat voor veel gemeenschappen met lage inkomens in ontwikkelingslanden de economische voordelen van het ontvangen van backpackers zwaarder wegen dan hun negatieve effecten. Omdat backpackers de neiging hebben om lokale producten te consumeren, in kleine pensions te verblijven en gebruik te maken van lokaal grondvervoer, blijft meer van hun uitgaven in het land zelf dan bij conventioneel massatoerisme.
Kritiek
Backpackertoerisme van het hippiepad is bekritiseerd omdat het mogelijk stedelijke liberale minderheden aanmoedigt, terwijl het de islamitische traditionalistische theologie beledigt, wat mogelijk heeft geleid tot de islamitische heropwekking aan het eind van de jaren zeventig.
Ondanks dat een van de hoofddoelen van het backpacken het zoeken naar het “authentieke” is, brengt de meerderheid van de backpackers het grootste deel van hun tijd door met interactie met andere backpackers, en zijn interacties met de lokale bevolking van “secundair belang”.
Backpacker toerisme is bekritiseerd voor de transformatie van sommige slaperige stadjes, zoals de oprichting van de Full Moon Party op Ko Pha-ngan in Thailand, die “scores van topless tieners omvat die in de oceaan urineren”.