Trunk ADventures
Adrienne LaValley
Voor velen onder ons die popcultuur consumeren, zijn de acteurs die in reclamespots verschijnen even herkenbaar als de hoofdrolspelers in onze favoriete popcornfilms met een groot budget. In tegenstelling tot de beroemdheden op de A-lijst krijgen we echter zelden te horen van de acteurs die ons in 30 seconden of minder het hof maken. TrunkSpace wil daar verandering in brengen met Trunk ADventures, onze vaste rubriek waarin we de herkenbare gezichten en stemmen van de commercials die ons leven infiltreren in de schijnwerpers zetten.
Deze keer richten we de schijnwerpers op Adrienne LaValley, een actrice die is verschenen in spotjes voor Pizza Hut, Ferguson, en Kit Kat, om er een paar te noemen, maar het is haar voortdurende run in advertenties voor National Floors Direct dat haar een deel van de familie heeft gemaakt in veel huizen, met name in de regio New England.
TrunkSpace: Vertel ons eens hoe u een van de meest herkenbare gezichten en stemmen in reclamespots bent geworden, vooral in New England, waar de National Floors Direct-spots een groter regionaal bereik hebben? Helemaal. Het is meer in New England te zien. Er zijn enkele waarnemingen geweest in het driestatengebied. (Maar ja, hoewel het National Floors Direct heet, bedient het voornamelijk mensen in het gebied rond New England. Dat was één van mijn eerste jobs, enkele jaren geleden, toen ik voor het eerst begon te acteren. Ik ben gewoon met hen doorgegaan. Toen ik bij de vakbond kwam en ze me weer wilden gebruiken, zei ik dat het wel een SAG-project moest worden, en dat kan een hele onderneming zijn, maar ze zeiden: “Nee, nee, nee… we willen je echt weer gebruiken,” dus gingen ze door en deden het. Het is een goede baan. We schieten verschillende commercials tegelijk zodat ze het een paar jaar kunnen gebruiken, dus het is altijd grappig als het nog steeds commercials zijn die drie jaar later worden uitgezonden omdat we ze drie jaar geleden hebben opgenomen.
TrunkSpace: Het lijkt erop dat de houdbaarheid van die reclamespotjes veel beter is dan die van de meeste nationale spots.
LaValley: Het is waar. Het is helemaal waar.
TrunkSpace: Wanneer heb je je eerste shoot gedaan met National Floors Direct?
LaValley: Oorspronkelijk, oh mijn goedheid, ik wil zeggen zeven jaar geleden. Misschien acht jaar geleden. Maar we hebben pas een paar maanden geleden weer geschoten. Dus, ik had acht jaar geleden verschillende keren met hen gefilmd, over een periode van twee tot drie jaar, en toen werd ik lid van de vakbond en moest het een soort van een tijdje in de wacht worden gezet. En toen kwamen ze een paar maanden geleden terug en zeiden dat ze meer wilden doen.
TrunkSpace: Maar zelfs tijdens die periode waarin je geen nieuwe spots maakte, draaiden die originele spots nog steeds.
LaValley: Ja. Ze kunnen ze tot drie jaar vasthouden en dan moeten ze ermee stoppen tot ze toestemming hebben om ze weer te gebruiken. Er was dus een gat in de dekking en daarom wilden ze de spotjes opnieuw filmen in plaats van ze opnieuw te gebruiken, want ze hebben natuurlijk allemaal nieuwe afspraken en het is heel specifiek voor de tijd van het jaar waarin ze deze campagnes voeren: Lopen de nieuwe spots al? LaValley: Ze zijn al begonnen. Ik zal in uw huiskamer zijn. Zo niet, dan zeer binnenkort. (Gelach) Ik heb veel familie die wonen in het New England gebied en ze vinden het geweldig, want ze hebben zoiets van: “Het is alsof je koffie met ons elke ochtend.” (Gelach)
Stamruimte: Nou, het is waarschijnlijk waar voor vreemden ook. Als iemand zit elke dag en kijkt naar het nieuws, en elke dag je spot loopt tijdens die tijd, dan ben je vrij veel een deel van hun dagelijkse routine.
LaValley: Juist. Vroeger kreeg ik van die berichten… en je weet nooit wat je moet doen, want ik krijg veel privéberichten… mensen vinden me op Facebook. Ik heb een professionele pagina gemaakt waar ik mensen naartoe probeer te sturen als ze Facebook vrienden willen worden, omdat ik persoonlijk vind dat Facebook voor je vrienden en je familie is en mensen die dicht bij je staan en je kennen, omdat ik daar foto’s van mijn bruiloft op heb staan. En niet om onbeleefd te zijn of zo, maar dat is niet openbaar. Het is niet iets dat ik verspreid wil hebben over het internet.
Helaas is er niet altijd begrip voor dat privéleven als het op sociale media aankomt.
LaValley: Precies. En, zoals, ik krijg huwelijksaanzoeken en rare dingen zoals dat. En je wilt niet onbeleefd zijn omdat het heel lief is en je bent heel dankbaar voor mensen die je carrière in de gaten houden en goede dingen voor je willen.
TrunkSpace: Maar op hetzelfde moment, huwelijksaanzoeken zijn meestal gereserveerd voor mensen die je kent: Correct. Vooral deze dag en leeftijd. (Gelach) Maar, ik had deze ene vrouw die was zo lief. Ze had een foto gestuurd van haar tweejarige zoon die de televisie kuste omdat hij elke ochtend mijn reclame zag en naar de tv waggelde en de tv kuste. En dat was zo ongelofelijk lief. Maar, ik moet je doorverwijzen naar mijn professionele pagina. (Gelach)
Het wijst er wel op hoe inclusief commercials zijn. Persoon A kan kijken naar een show en persoon B kan kijken naar een andere show, en geen van beide kan de acteurs in beide shows kennen, maar ze kennen de acteurs in de commercials die tijdens hen lopen.
LaValley: Precies. En het was echt een openbaring toen ik eenmaal veel commercials begon te doen… als je voor het eerst begint te acteren, zijn je hersenen getraind om overal ja op te zeggen, alleen maar omdat je probeert je weg te vinden. Je moet voorzichtig zijn met de bedrijven die je vertegenwoordigt, want je gezicht vertegenwoordigt hen, dus hoeveel leuke emails ik ook kreeg, ik kreeg ook echt vreselijke, vreselijke, vreselijke emails. Wat schokkend voor me is… de hoeveelheid tijd die mensen hebben om je online belachelijk te maken en je gewoon uit elkaar te scheuren. En veel van hen kwamen van ontevreden klanten, die tenzij het bedrijf is als deze verschrikkelijke, vreselijke bedrijf en het is algemeen bekend dat het verschrikkelijk is, er altijd gaat worden beide kanten aan. Sommige mensen houden van de service die ze krijgen en sommige mensen niet: Veel mensen gaan ervan uit dat je voor de bedrijven werkt waar je in de reclamespotjes van speelt: Klopt. Ik werkte voor een autobedrijf… het was voor een hele reeks dealers in de regio New England, en ze belden de dealers en zeiden: “Ik wil de vrouw in de reclame… Ik wil dat ze me een auto verkoopt.” En zij zeiden, “Nou, technisch gezien kan ze dat niet.” (Gelach)
Kofferruimte: Als het gaat om commercials, zelfs meer dan gescripte tv, mensen zien die portretten waarschijnlijk als een echte persoon die regels reciteert, niet een acteur die regels reciteert, dus het maakt je meer benaderbaar in hun ogen. Niet iedereen ziet in dat het nog steeds acteren is: Precies! En het is deze vreemde loskoppeling die mensen kunnen hebben, vooral in de… en ik hoop dat dit geen negatieve wending neemt, maar ik denk dat het belangrijk is… vooral in het rijk van internet pesten. Er zijn hele blogs over mij geschreven… alleen maar mensen die grappen maken over mijn gezicht. Ze scheuren me gewoon uit elkaar. Zoveel mensen die lieve dingen over me zeggen, zoveel mensen zeggen… Ik bedoel… de dingen die je kunt bedenken om iemand belachelijk te maken is vreselijk.
Het internet is zeker het Wilde Westen van pesten geworden. En hoewel dat niets nieuws is, lijkt het wel dat het tegenwoordig meer voorkomt: Het is zo fascinerend voor mij dat mensen tijd hebben om een Crest reclame te zien en dan online gaan en gewoon deze persoon uit elkaar scheuren. Het is gek voor mij. Er zijn zoveel betere dingen om te doen met je tijd. En ik weet dat een van de argumenten is, “Nou, je hebt jezelf daarvoor opengesteld door in deze business te stappen,” maar ze houden er geen rekening mee dat het kinderen zijn. Dat zijn HUN kinderen die ervan dromen om acteur te worden, en om dat te bereiken, moet je commercials doen. En ik ben super dankbaar om dat te doen. Het is gewoon een deel van het proces. Dus, ze scheuren mensen uit elkaar die echt goede mensen zijn.
TrunkSpace: En in het echte leven? Word je op straat of in de sportschool aangehouden door mensen die je herkennen? Ja. Ik werd aangehouden in New York halverwege toen die commercials voor het eerst werden uitgezonden. Deze vrouw was uit New England gekomen en ze kende me meteen. Ze zei, “Ik ben hier pas de middag, ik kom net uit Boston, en ik zag een beroemdheid!” Ik weet nog dat ik bij mezelf dacht, “Zouden we mij als een beroemdheid beschouwen?” (Gelach) Natuurlijk was ik erg dankbaar en ik tekende haar papiertje en het was erg mooi. (Ik heb nog een andere reeks reclamespots die op hetzelfde moment in New England draaiden, dus ik wist dat ik ’s morgens, ’s middags en ’s avonds overal op de tv van die mensen te zien was. (Ik ging naar een bar en ik kon zien dat de mensen heel, heel ongemakkelijk waren. Een hele rij mensen zou naar me staren vanaf de andere kant van de bar. En er is niets dat je daar ooit comfortabel mee zal maken. (Omdat je niet weet of je gewoon moet opstaan en het aanpakken en zeggen, “Laten we gewoon de gigantische roze olifant uit de kamer halen. Ja, dat zijn de commercials.” Of, als je gewoon klinkt als een grote, grote eikel. (Gelach)
TrunkSpace: Je hebt ook onlangs de hoofdrol gespeeld in een film genaamd “Hell’s Heart,” die onlangs is uitgebracht op Amazon. Kunt u ons vertellen een beetje over het?
LaValley: Dat is een fantastische film. De trailer geeft een beetje het gevoel dat het een horrorfilm is, en het heeft zeker elementen van engheid, maar eigenlijk is het een soort thriller gebaseerd rond een familiedrama. Het is een liefdesverhaal. Ik speel een moeder, Lisa, die 20 jaar geleden vermoord werd. De film begint met haar moord en gaat dan 20 jaar vooruit. De jongen die getuige was van haar moord was niet geobsedeerd, maar kon zich niet losmaken van haar familie. Toen hij haar vermoord zag worden, woonde hij tegenover haar familie en zij had drie zeer jonge kinderen, en dus raakte hij betrokken en trouwde met één van de dochters… de oudste dochter. Maar, daar zitten ook wat kronkels in. En uiteindelijk kom ik terug, niet om deze familie te achtervolgen, maar om het lichaam van deze man te bewonen en iedereen raakt erg in de war over waar hij eindigt en waar ik begin. De familie gelooft hem natuurlijk een tijdje niet en dan weer wel. Het is de meest romantische exorcisme film die je ooit zult zien. (gelach)