The NBA’s Best 30 Players Under 25 Years Old

Czy zdajemy sobie z tego sprawę, czy nie, wszystkie wielkie rzeczy dobiegają końca. W NBA, oznacza to stale zmieniające się drzwi wielkich graczy, których byliśmy świadkami w ciągu ostatniej dekady lub tak. Dla tych, którzy debatują na temat tego, kto jest następną twarzą NBA, nie muszą się martwić. NBA jest w świetnych rękach na co najmniej następną dekadę.

Moja lista składa się z trzydziestu najlepszych graczy poniżej 25 roku życia. Osiągnięcia graczy i potencjał są brane pod uwagę, gdy tworzyłem tę listę.

30. Lauri Markkanen

Do tej pory, przez jego sophomore season, nie byłem w 100 procentach przekonany, że Markkanen robi tę prestiżową listę. Gdyby kontynuował swoją gwiazdorską produkcję z rookie campaign, miejsce Markkanena na tej liście byłoby konkretne. Na dzień dzisiejszy 23-latek z Finlandii notuje 16.1 PPG, 7.6 REB i trafia 43% rzutów z pola. Spodziewam się, że Markkanen poprawi swoją produkcję, gdy Chicago uporządkuje swój logjam we frontcourcie i będzie więcej atakować przez swojego utalentowanego big mana.

29. Marvin Bagley III

Bagley trafia na tę listę ze względu na swój ogromny potencjał i skillset. The King’s big man wykazał się świetną skutecznością w swoim debiutanckim sezonie, zdobywając 14.9 PPG na 50.4 procent rzutów. Bagley w swoim debiutanckim sezonie pokazał także imponujący rzut za trzy punkty, trafiając 31% rzutów z dystansu. W swoim drugim sezonie zaliczył spory regres i nie zdołał zachować zdrowia, występując w tym sezonie w zaledwie 13 meczach. Jeśli Bagley może pozostać zdrowy i progresować z liczb, które umieścił w swoim rookie season, może wypełnić billing, gdy Kings wzięli go jako drugiego w drafcie 2018.

28. Kelly Oubre Jr

While Oubre nie posiada takiego potencjału jak Markkanen czy Bagley, poprawił się całkiem sporo od momentu wejścia do ligi w 2015 roku. W Phoenix, Oubre wygląda jakby mógł znaleźć swój dom. Były Jayhawk notuje średnie na poziomie 17,8 punktu, 5,6 zbiórki i 1,3 steala na mecz. Oubre był konsekwentnym starterem w Phoenix i jest doskonałym uzupełnieniem dla kolegów z drużyny Devina Bookera i Deandre Aytona, którzy trafiają na listę później.

27. Jonathan Isaac

Issac nadal pozostaje nieco nieznany dla większości fanów NBA, zwłaszcza tych, którzy nie mieszkają w Orlando. 3-letni zawodowiec poprawił swoje liczby w każdej najważniejszej kategorii od momentu wejścia do ligi w 2017 roku. To, co odróżnia Isaaca od wcześniej wymienionych graczy na liście, to jego elitarna obrona. Jako rookie, Isaac był okrzyknięty jednym z najlepszych obrońców w swojej klasie draftu, gdyż notował 1.1 steala i 1.2 bloku na mecz. W trzecim roku Isaac podwoił swoje średnie bloków (2.4) i podniósł swoje steale do 1.6 na mecz.
Posiada rozmiar (6’11”), aby radzić sobie z dużymi i wysokimi skrzydłowymi oraz szybkość, aby nadążyć za mniejszymi guardami. Widzę mnóstwo defensywnych wyróżnień w przyszłości Issaca, a on sam może sprawić, że będę wyglądał głupio za umieszczenie go tak nisko na tej liście, jeśli w przyszłości poprawi swój ofensywny arsenał (9.3 career PPG).

26. Myles Turner

Podobnie jak Markkanen i Bagley, Myles Turner nie pokazał jeszcze konsekwentnie swojego ogromnego potencjału. Od swojego debiutanckiego sezonu w 2015 roku, center Pacerów notował prawie 2 bloki na mecz. Jego praca w defensywie została zauważona przez osoby z całej ligi w 2018 roku, kiedy Turner zajął 5. miejsce w głosowaniu na Defensive Player of the Year. Turner zaliczył regres w tym sezonie na całej planszy, ale wciąż ma świetny potencjał ze względu na swoją kombinację shot-blockingu, rzutów trzypunktowych i sprawdzonej produkcji.

25. Aaron Gordon

Wchodząc do ligi, wielu postrzegało Gordona jako po prostu high-flyera. Przez sześć sezonów oglądaliśmy, jak Gordon pokazuje coś więcej niż tylko opadające jak szczęka dunki. Przez ostatnie trzy sezony grał dużo minut dla Magic i stał się solidnym strzelcem i zbierającym. Gordon nie poprawił się jednak zbytnio w defensywie, co jest o tyle zastanawiające, że jak na swoją pozycję dysponuje niesamowitą sprężystością i szybkością. Miejsce Gordona na tej liście w 100% opiera się na jego sprawdzonej produkcji.

24. Mitchell Robinson

Definicja ludzkiego drążka pogo przychodzi na myśl przy omawianiu Mitchella Robinsona. Od momentu wejścia do NBA w 2018 roku, big man Knicks blokował niemal wszystko w zasięgu wzroku, gdyż w swojej karierze utrzymuje średnią 3.6 blokera na-36 minut. Pamiętajmy, że Robinson do tej pory spędzał na parkiecie tylko 21,8 minuty na mecz. Spodziewam się, że w przyszłości Robinson będzie liderem ligi w ilości bloków przez wiele sezonów. Robinson to odwieczny pretendent do DPOY, jeśli podniesie swoje średnie minut i zbiórek.

23 Michael Porter Jr.

Gdyby ta lista opierała się na sprawdzonej produkcji, Portera by tu nie było, ale ponownie, ta lista bierze pod uwagę także potencjał. W mniej niż 50 meczach, Porter pokazał jedwabisty rzut, a także śmieszną umiejętność zdobywania punktów z 3 poziomów. Nie jestem jeszcze gotowy na porównania do Kevina Duranta, ale Porter ma wszystkie ofensywne narzędzia i rozmiar (6’10”), by stać się podobną wersją byłego MVP. Miejsce Portera na tej liście może się znacznie poprawić, jeśli stanie się on bardziej centralnym punktem w ofensywie Denver i będzie otrzymywał więcej czasu gry.

22. Lonzo Ball

W swoich dwóch sezonach w Lakers, Lonzo Ball wyglądał bardziej jak bust niż gracz wzięty 2. raz w drafcie. W ciągu prawie jednego sezonu w Nowym Orleanie, moje postrzeganie Balla wywróciło się do góry nogami. Wciąż wykazując się elitarną wizją (7.0 APG), Ball poprawił w tym sezonie swoją produkcję punktową (12.4 PPG), stając się jednocześnie znakomitym strzelcem za trzy punkty (38.3%). Ball wciąż sprawia trenerom problemy na linii rzutów wolnych – w karierze trafia 48.4% rzutów z dystansu. Podczas gdy niektórzy krytykują jego umiejętność zdobywania punktów, Ball zawsze pokazywał swoją defensywną sprawność, notując 1.5 kradzieży i 0.6 bloków na mecz w swojej karierze.

To co odróżnia Balla od innych młodych point guardów to jego transcendentna wizja i elitarna obrona. Ball’s ceiling gives him a shot at multiple All-Star appearances in the future as well as numerous appearances on the NBA’s All-Defensive teams.

21. Domantas Sabonis

Sabonis był przede wszystkim afterthought w wymianie, która wysłała go i Victora Oladipo z Oklahoma City do Indiany. Sabonis jak na razie przerósł oczekiwania, ale 4-letni profesjonalista umocnił się na pozycji jednego z franchise playerów Pacers. W swoim 3 sezonie w Indy, Sabonis notował 18.5 PPG, 12.4 RPG i 5 APG w sześćdziesięciu dwóch meczach. Po cichu stał się jednym z najlepiej podających big menów i był siłą napędową playoffowego parcia Indiany, mimo nieobecności Oladipo.

Sabonis łączy w sobie świetną mieszankę siły i zwinności w ofensywie oraz trafną wizję swojej pozycji, stając się jednym z najlepszych młodych centrów w NBA.

20. Jaren Jackson Jr.

Jaren Jackson Jr. był solidny przez swoje pierwsze kilka sezonów w NBA, notując średnio 16.9 PPG i 4.7 zbiórek. Nie są to oszałamiające liczby, ale Jackson ma ogromny potencjał, biorąc pod uwagę jego cechy fizyczne, rzutowe i defensywne. Obecnie trafia średnio 2.5 trójek na mecz na poziomie 39%.

Jackson definiuje definicję stretch 5 i modern-day NBA big. Jest też niezłym obrońcą notując 1.5 bloku na mecz, co jest zadziwiające skoro gra na pozycji czwórki. Wraz z Ja Morantem, Jackson stał się wspaniałą opcją w pick-and-rollu, jako dwójka, która będzie jednym z najlepszych duetów w lidze w przyszłych sezonach.

19. John Collins

Hawks nie są do końca Trae Youngiem, a tony kredytów powinny iść w stronę Collinsa podczas przebudowy Atlanty. W swojej krótkiej karierze, Collins stał się konsekwentnym graczem z 20 punktami, 10 zbiórkami i nocami. W tym sezonie poszerzył nawet swój zasięg strzelecki, trafiając za trzy na poziomie 40 procent. W obronie Collins wykazał się dobrym instynktem, notując 1.1 bloku na mecz w swojej karierze. Chociaż Collinsowi brakuje urozmaicenia w jego ofensywnym arsenale, to wciąż jest konsekwentnym producentem na tej pozycji, dzięki czemu znalazł się na mojej liście.

18. Jamal Murray

Murray jest jednym z niewielu graczy za maksymalne pieniądze na tej liście i byłby wyżej w rankingu, gdyby jego konsekwencja się poprawiła. Murray był reklamowany jako rzucający, punktujący obrońca i przez 4 sezony w NBA spełniał te oczekiwania. Pokazał przebłyski swojego ogromnego potencjału i jak do tej pory kilkukrotnie wyglądał jak nie do zatrzymania w ofensywie. The Nuggets’ point guard has been on the cusp of averaging 20 points the past two seasons, and I expect him to meet that average shortly.

For now, Murray is an excellent fit in Denver’s offensive system, and he should improve his scoring and assist numbers very soon.

17. Deandre Ayton

Gdyby nie wielkość Trae Younga i Luki Doncica, Ayton figuruje jako kolejny najlepszy gracz z klasy draftu 2018. Center Suns już piętrzy nocne średnie na poziomie 17 i 10, jednocześnie z każdym rokiem poprawiając swoją obronę. Wciąż jest tradycyjnym big manem, ale ma wszystkie niezbędne narzędzia, by w przyszłości poszerzyć swój zasięg. W obronie Ayton musi być nieco bardziej zaangażowany, ale wzrost liczby bloków wygląda obiecująco na jego przyszłość. Ayton może w ciągu najbliższych kilku sezonów znaleźć się w top10 na pozycji centra, jeśli tylko podniesie swój scoring i zbiórki. Jest kamieniem węgielnym, wokół którego Suns mogą budować i powinien nadal stawać się lepszy w szybkim tempie.

16. D’Angelo Russell

Russell wybił się w swoim trzecim sezonie w NBA, notując średnio 21,1 PPG i 7 asyst przy 36,9 procentach rzutów z dystansu. Teraz w swojej trzeciej drużynie w ciągu tylu lat, 6-letni guard udowodnił, że jest konsekwentnym graczem z 20 punktami i 6 asystami na koncie. Russell ma dobry wzrost jak na point guarda, notowany na 6’4″ i w Minnesocie może jeszcze bardziej rozwinąć swoją grę. A natural-born scorer, Russell has also displayed terrific vision and is one of only six players who have averaged at least 21 points and 6 assists per game the last two seasons.

Despite his porous defense, Russell is a magician on the offensive end and could develop into a top-10 point guard in the league.

15. Kristaps Porzingis

Pochodząc po poważnej kontuzji kolana w 2017 roku, Porzingis opuścił cały sezon 2018-19. W około 50 meczach w tym roku, center Mavericks notował 19.2 PPG, 9.5 REB i 2.1 BLK na mecz. Z powodu czasu wolnego, wielu mogło zapomnieć jak dobry jest Jednorożec, a kiedy był w stanie pozostać zdrowy, Porzingis produkował na poziomie All-Star. Wciąż ma tylko 24 lata, a Porzingis powinien być w stanie stać się top-3 centrem w lidze, jeśli tylko pozostanie zdrowy. Wraz z Lukiem Doncicem, Porzingis stworzył jeden z najlepszych młodych duetów w NBA i daje Dallas kolejny element do budowania swojej franczyzy wokół.

14. Bam Adebayo

Adebayo pnie się do pierwszej piętnastki na tej liście bardziej dzięki potencjałowi niż sprawdzonej produkcji. 3-letni gracz z Kentucky w tym sezonie się wybił i zaliczył swój pierwszy występ w All-Star. Adebayo jest także jednym z najlepiej podających graczy w lidze, notując w tym sezonie średnio 5,1 asysty. To co czyni Adebayo wyjątkowym to jego wszechstronność w obronie, gdzie używa kombinacji siły i szybkości, by bronić wszystkich pięciu pozycji. Produkt Kentucky zasługuje na tonę kredytu dla Miami’s turnaround, a Adebayo powinien otrzymać kilka głosów dla Most Improved i Defensive Player w tym sezonie.

13. Shai Gilgeous-Alexander

Nie ma nic zbyt krzykliwego w Gilgeous-Alexander, ale był niezwykle cenny i produktywny w prawie każdym aspekcie swojej gry. W zaledwie dwóch krótkich sezonach, Gilgeous-Alexander wyglądał jak jeden ze steali draftu 2018. Jego gra rozkwitła w Oklahoma City, gdzie notuje średnio 19,3 punktu, 6,1 zbiórki i 3,3 asysty. Wraz z Chrisem Paulem, duet ten stał się jednym z najlepszych two-way backcourtów w NBA. W miarę jak Paul będzie się cofał z wiekiem, oczekuję, że gra SGA będzie rosła, zwłaszcza w dziale asyst.

Powtarzam, Gilgeous-Alexander nie notował oszałamiających liczb, ale dwie drużyny, w których występował, osiągnęły ponadprzeciętne wyniki, a 21-latek odegrał w nich ogromną rolę.

12. Jaylen Brown

While Brown regres w swoim trzecim roku, częściowo z powodu dodania Kyrie Irving, on wziął ogromny krok w tym sezonie. Brown zanotował career highs na całej tablicy i stał się jednym z najlepszych młodych guardów/forwardów. Wybór do All-Star w tym roku byłby wisienką na torcie dla młodej gwiazdy Celtów, ale nie udało się. Pomimo braku wyboru w tym roku, Brown ma wszystkie narzędzia, by stać się topowym two-way wingiem w NBA.

Brown to elitarny two-way wing, który powinien wielokrotnie występować w All-Star, jeśli tylko doda więcej do swojego arsenału shot-making.

11. De’Aaron Fox

Coming out of college, wielu skautów porównywało Foxa do Johna Walla z Wizards. Fox wyglądał podobnie do Walla w swoim drugim roku, kiedy to notował średnio 17,3 punktu, 1,6 steala i najlepsze w karierze 7,3 asysty. W tym sezonie Fox jest nękany przez kontuzję kostki i wystąpił jak dotąd tylko w 45 meczach. Kiedy Fox jest zdrowy, jest jednym z najszybszych i najbardziej dynamicznych zawodników w grze. Od momentu dołączenia do Kings, Fox pomógł Sacramento w ich nadziei na zakończenie ligowej posuchy playoff.

As Fox continues to get more experience, he should improve his timing and scoring ability.

10. Brandon Ingram

Like D’Angelo Russell, Ingram wyszedł z cienia Los Angeles i zamieścił swój najlepszy sezon do tej pory. W zeszłym sezonie w Los Angeles widzieliśmy przebłyski potencjału Ingrama, ale w Nowym Orleanie Ingram jest już na swoim miejscu. Jako główny rozgrywający Pelicans, Ingram zanotował career-highs w punktacji, zbiórkach, asystach, stealach i rzutach za trzy punkty. Zaangażowanie Pelicans w ofensywę pozwoliło 22-latkowi na zdobycie swojego pierwszego wyróżnienia All-Star. Ingram stworzył bardzo utalentowane trio dla Nowego Orleanu, wokół którego będą budować Lonzo Ball i Zion Williamson.

Mieszanka wielkości i talentu Ingrama w ofensywie prowadzi mnie do przekonania, że ma on wszelkie zadatki na gwiazdę.

9. Devin Booker

Booker nie był niczym innym jak spektakularnym dla Suns od momentu wejścia do ligi w 2015 roku. Jedynym puknięciem do gry Bookera jest sukces drużyny, ponieważ Phoenix od czasu przyjścia Bookera straciło 280 punktów, co jest najlepszym wynikiem w NBA. Jego liczby w ostatnich dwóch sezonach są niemal identyczne, gdyż notuje średnio 26.1 PPG i 6.6 APG. W tym sezonie Booker poprawił swoją skuteczność z gry, trafiając 48,7% rzutów z pola, co jest najlepszym wynikiem w karierze. W ostatnich dwóch sezonach Booker jest jednym z zaledwie 17 graczy, którzy notują średnio co najmniej 6 plus asyst.

Still tylko 23 lat, Booker wyświetlane elite 3-poziomowy scoring, jak również ponadprzeciętne zdolności playmaking. With Booker and Deandre Ayton to build around, the future looks bright in Phoenix.

8. Donovan Mitchell

Wliczając ten sezon, Mitchell jest jednym z trzech graczy poniżej 25 roku życia, którzy zdobyli co najmniej 4000 punktów od 2017 roku. Pozostali 2 gracze- Devin Booker i Karl-Anthony Towns, również znajdują się na tej liście. Z tej trójki Mitchell jest jedynym, który trzy lata z rzędu trafił do playoffów. Od momentu wejścia do ligi jako rookie w 2017 roku, shooting guard Jazz był konsekwentnym zdobywcą 20 punktów i poprawiał swoją efektywność każdego roku.

Ale Mitchell nie jest świetnym obrońcą, ma atletyzm i instynkt, by stać się elitarnym na tym końcu. Nawet jeśli nie uda mu się wiele poprawić w tej kwestii, Mitchell wciąż jest elitarnym strzelcem na poziomie 3 ligi, który powinien pomóc Jazz w walce o mistrzostwo na długie lata.

7. Ja Morant

Ja Morant jest wyjątkowy. Nikt nie spodziewał się, że Ja będzie tak dobry tak szybko. Jest dopiero dziewiątym debiutantem w historii, który zanotował 17 punktów i 6 asyst i pomógł Grizzlies w walce o miejsce w playoff. Morant jest elektryczny na otwartym parkiecie i ma elitarną wizję, nawet jak na debiutanta. Jako już jeden z najbardziej atletycznych graczy draftu 2019, Morant pokazał ogromne umiejętności wykańczania wokół obręczy i wyglądał jak najlepszy gracz Memphis w zaledwie swoim debiutanckim sezonie. Morant ma dopiero 20 lat, a jeszcze nawet nie zarysował powierzchni swojego ogromnego potencjału. W ciągu kilku lat Morant może stać się najlepszym point guardem ligi, ponieważ ma mnóstwo miejsca do rozwoju jako obrońca i strzelec.

6. Karl-Anthony Towns

KAT mógłby być wyżej na tej liście, ale będę go trochę pukał za brak sukcesów drużynowych i doświadczenia w playoffach. Od momentu wejścia do NBA w 2015 roku, Towns był nocnym graczem z 20 punktami i 10 zbiórkami, a mimo to tylko raz w swojej karierze wystąpił w playoffach. Brak sukcesów Townsa nie jest do końca jego winą, ponieważ zarząd nie dał mu jeszcze jakościowych elementów, które mogłyby go otoczyć i poprawić jego grę. Towns już teraz trafia za trzy jak elitarny guard (39,6% w karierze), ale musi jeszcze pokazać poprawę w defensywie.

Nawet jeśli Towns nie poprawi się w obronie, jego ofensywny arsenał jest już elitarny na jego pozycji. Dodanie D’Angelo Russella powinno pozwolić Townsowi dodać do swojego CV postseason i stać się jednym z elity NBA.

5. Trae Young

Trae Young był spektakularny w swoich dwóch sezonach dla Hawks, notując średnio 23.6 punktów i 8.6 dimes na mecz. Mówiąc wprost, Young jest magikiem z piłką w rękach i za kilka lat może być najlepszym point guardem w NBA. Choć jego obrona jest okropna, to jego ofensywa czyni go elitarnym na swojej pozycji. Young ma zaledwie 21 lat, a już wygląda jak drugie nadejście Stephena Curry’ego. Jeśli Hawks mogą otoczyć go z obsadą wspierającą, która gra do jego mocnych stron i maskuje jego słabości, Atlanta powinna stać się konsekwentną drużyną playoff na lata.

4. Ben Simmons

Jako numer 1 pick w 2016 roku, Ben Simmons był tak dobry jak reklamowano. Choć wciąż nie potrafi strzelać z dystansu, Simmons jest pokoleniowym typem podającego jak na swój rozmiar (6’10”) i stał się jednym z dziesięciu najlepszych obrońców w lidze (2.1 SPG). Jak na razie w tym sezonie Simmons notuje średnio 16.7/7.8/8.2 na 58.5% z gry jako point guard. Żaden inny point guard w lidze nie notuje takiej skuteczności z pola gry jak Simmons. Nawet jeśli Simmons nie poprawi się lub nawet nie stworzy jump shota, wciąż jest elitarnym rozgrywającym i obrońcą.

3. Zion Williamson

Chciałem umieścić Ziona na pozycji numer 2, ale przesunąłem go o jedno miejsce w dół, na pozycję numer 3, ponieważ rozegrał tylko 19 spotkań w swojej karierze. W swojej krótkiej karierze Williamson wyglądał jak gracz, który raz w życiu był przewidywany po ukończeniu Duke. W college’u gnębił obrońców swoją siłą i eksplozywnością – obie te cechy przełożyły się na NBA, a obrońcy wyglądają na bezradnych w swoich próbach spowolnienia Williamsona. Jego dotychczasowa produkcja jest niesamowita, biorąc pod uwagę jego możliwości poprawy i perspektywy kontuzji.

Jeśli Williamsonowi uda się pozostać zdrowym i poprawić swoją wszechstronną grę, jego potencjał jest niezrównany. On jest fizycznym dziwakiem, który może przejść do historii jako jeden z najlepszych do gry.

2. Jayson Tatum

Jayson Tatum po raz pierwszy przykuł uwagę fanów NBA podczas playoffów NBA w 2018 roku, kiedy zabrał Celtics do finałów Konferencji Wschodniej dla drużyny bez Kyrie Irvinga i Gordona Haywarda. W trzecim sezonie Tatum poprawił się w każdej kategorii statystycznej i zajął swoje miejsce wśród elity NBA. W offseason, Tatum wzmocnił swój uchwyt i dodał trochę siły do swojej krępej sylwetki, co zostało nagrodzone wyjazdem do All-Star Game. W tym sezonie Tatum przejął tron jako najlepszy gracz Celtics i przeniósł swoją grę na zupełnie inny poziom po obu stronach parkietu. Pod nieobecność Kemby Walkera po przerwie na All-Star, Tatum notował 29.9 punktów na 47.2/46.8/78.3 rzutach oraz 7.9 zbiórek na mecz.

1.Luka Doncic

Luka Doncic przeszedł drogę od sensacji debiutanta do kandydata na MVP pozornie z dnia na dzień. Obecnie jest na dobrej drodze do zostania trzecim graczem w historii, który będzie notował średnio 28 punktów, 9 zbiórek i 8 asyst. Jeśli tak się stanie, dołączy do Hall of Famera Oscara Robertsona i byłego MVP Russella Westbrooka. Doncic jest prawdopodobnie najlepszym drugoroczniakiem, jakiego kiedykolwiek widzieliśmy i ma potencjał, by stać się wielkim graczem wszech czasów. Pomimo niesamowitej produkcji, Doncic wciąż ma pole do poprawy w obronie i rzutach za trzy punkty. Trudno sobie wyobrazić, że nie widzieliśmy jeszcze tego, co najlepsze w Doncicu, ale ma on wszystkie narzędzia i talent, by stać się najlepszym graczem w NBA na wiele lat do przodu.