Recenzja hotelu: Desert View Suite at Amangiri in Utah

Są pokoje z widokiem, a potem są pokoje z widokiem. Położony na 600-akrowej działce prywatnej ziemi w pustynnym krajobrazie Utah, każdy z apartamentów Amangiri’s Desert View i Mesa View spogląda na imponujący skalisty krajobraz. Oglądanie wschodu słońca z łóżka tutaj było, muszę powiedzieć, po prostu zdumiewające – coś, co wyniosło tę posiadłość Aman poza sferę zwykłego hotelu i w sferę doświadczenia życiowego.

Księgowanie

Ekskluzywność wiąże się z kosztami: Kiedy dokonywałem rezerwacji, najniższa stawka za noc w Amangiri wynosiła 1800 dolarów, a minimalna prawie 2200 dolarów, biorąc pod uwagę podatki i opłaty.

Stawki wzrosły tylko stamtąd, ponieważ niektóre apartamenty oferowały prywatne baseny. Na szczycie drzewa znajdował się prywatny dom Mesa Home z czterema sypialniami, oddzielony od głównej posiadłości – była to ekskluzywność ponad ekskluzywnością i, jak mi powiedziano, znane miejsce odosobnienia dla gwiazd Hollywood lub hazardzistów z Vegas potrzebujących schronienia z dala od Los Angeles lub Nevady (nic dziwnego, biorąc pod uwagę, że kosztował ponad 10 tys. dolarów za noc).

To wszystko brzmi jak szalone pieniądze, prawda? Cóż, pełne ujawnienie: byłem w uprzywilejowanej pozycji, ponieważ byłem tutaj w podróży służbowej, co oznacza, że moja osobista karta kredytowa i konto bankowe nie poniosły żadnych kosztów. Ale nawet tak, patrząc na te liczby, sprawiło to, że ja – jako zwykły śmiertelnik, a nie hollywoodzki A-lister – kwestionuję prawdziwą wartość wydawania tak dużej ilości gotówki na jedną noc.

Nie było żadnego tajnego klubu, żadnych mil do wymiany na zakwaterowanie – tylko punkty na dolara korzyści z wydawania tak dużej ilości gotówki, jeśli używasz karty opartej na nagrodach, takiej jak Chase Sapphire Reserve, która daje 3x na podróże.

Ta stawka obejmowała prawie wszystko dla dwóch osób: śniadanie, lunch i kolację z wszystkimi napojami bezalkoholowymi na koszt firmy; usługa pickup z pobliskiego lotniska Page Municipal Airport (PGA) na życzenie; wycieczki grupowe z przewodnikiem w otaczającym krajobrazie; zajęcia fitness; oraz korzystanie z siłowni, głównego basenu, łaźni parowej, sauny i basenów zanurzeniowych i stopniowych bez dodatkowych kosztów.

Lokalizacja

Spędziwszy dzień na jeździe przez oszałamiający Park Narodowy Zion, dotarłem do prywatnej drogi dojazdowej Amangiri, oddalonej o około godzinę i 40 minut. Droga była zablokowana przez prostą mechaniczną barierę, aby utrzymać kogokolwiek z wyjątkiem gości poza terenem. Po naciśnięciu brzęczyka i rozmowie z recepcją, bariera ta została podniesiona, pozwalając mi jechać (co wydawało się jak) milę przez meandrujące drogi nieruchomości przed złapaniem spojrzenie na betonowe budynki wcięte wśród skalistego krajobrazu. Gdybym nie wiedział, że bariera była drogą dojazdową, przejechałbym tuż obok; to było tak, jakby Amangiri nie chciał być znaleziony.

To wszystko było częścią jego odwołania do prywatnych gości, którzy chcieli prawdziwej i nieprzerwanej ucieczki. Nie próbuj tu przyjechać, jeśli nie jesteś gościem, ponieważ jest to nieruchomość tylko dla gości.

Moje pierwsze spojrzenie na Amangiri właściwe pokazało, jak niezwykła architektonicznie była ta nieruchomość. Zbudowany z betonu, to wszystko było kanciaste, gwałtowny zestaw kształtów na tle naturalnej skały otaczającego krajobrazu. Neutralna paleta kolorów była tak zjednoczona z krajobrazem, że była prawie niewidoczna, zabawne zestawienie, które jestem pewien, że było wymarzoną koncepcją architekta.

Zameldowanie

Po przyjeździe, moje torby zostały zabrane prosto do mojego pokoju, zanim jeszcze wspiąłem się po wielkich schodach do zewnętrznego lobby hotelu. Przestrzeń ta obramowywała krajobraz swoimi betonowymi blokami pod kątem prostym, jakby kadrując naturę jako tytaniczne dzieło sztuki. Podczas wpatrywania się na zewnątrz, zaoferowano mi gorący ręcznik i odświeżający napój miętowy.

Nie było formalnego zameldowania, per se, a na pewno nie było czekania. Zostałem powitany przez prywatnego gospodarza, który zaprowadził mnie do mojego apartamentu, wyjaśniając po drodze szczegóły dotyczące nieruchomości.

Pokój

Mój gospodarz nie zostawił w pokoju żadnego kamienia na kamieniu: Wyjaśniła numery, pod które należy dzwonić, aby zgłosić jakiekolwiek żądanie; etykietę, aby nie wędrować na teren za pokojem, aby uszanować prywatność innych gości; jak obsługiwać prywatny palenisko; i jak prawo stanu Utah wpływa na usługi alkoholowe (nie było żadnego w minibarze, ponieważ minibar był bezpłatny, a prawo stanowe zabrania podawania bezpłatnego alkoholu). Pokazała również, gdzie wszystko jest zlokalizowane, aż do gigantycznych drewnianych paneli ukrywających telewizor i system muzyczny (który, w moim przypadku, leżał nieużywany przez cały mój weekendowy pobyt – jestem cały o naturze). Aha, i Wi-Fi było darmowe dla wszystkich gości.

Sam pokój był oszałamiający i niezwykły. (Gliniany garnek na cokole naprzeciwko toalety dotrzymywał mi towarzystwa, gdy załatwiałem swoje sprawy, co mnie rozbawiło). Architektura znajdowała się gdzieś pomiędzy więzieniem a rajem. Beton był dziwnym wyborem materiału, ponieważ brakowało mu estetycznego ciepła, ale kiedy siedziałem wpatrując się w pustynne pustkowie, gdy zachodziło słońce, ciepłe promienie zabarwiły architekturę i nadały jej zupełnie nowy charakter. To było dość zestawienie.

To, co naprawdę sprawiło, że Amangiri był widoki: Z królewskiego łóżka mógłbym godzinami wpatrywać się na zewnątrz, obserwując króliki biegające w dziczy.

Wanna miała okna od podłogi do sufitu, spoglądające na krajobraz. Nie mogłem się powstrzymać od zamówienia piwa z room service (które mój gospodarz przyniósł niemal natychmiast wraz z miską orzechów wasabi), zapalenia świec, wrzucenia sterty soli do kąpieli i obserwowania zachodu słońca. Tego rodzaju doświadczenie było poza tym, co ponad 99% hoteli może zaoferować. Wschód słońca był jeszcze bardziej imponujący, malując okoliczne skały odcieniami pomarańczu i bursztynu.

W nocy oświetlenie sprawiło, że beton wyglądał i czuł się cieplejszy (w rzeczywistości był dla mnie zbyt ciepły, więc musiałem włączyć klimatyzację). Przy łóżku, na sąsiednim biurku, znajdował się panel do sterowania światłami, aby ustawić nastrój. Jeśli musiałbym wstać, to był drugi panel na podejściu do toaletki i łazienki, w pobliżu wiszących szlafroków.

Byłem jednak skupiony na prywatnym ognisku, które znajdowało się za tylnymi podwójnymi drzwiami, otoczone dwoma podłużnymi, wyściełanymi, wbudowanymi ławkami. Kolega i ja siedzieliśmy tu z drinkiem późnym wieczorem, po rozpaleniu ognia. To był ładny element, ale dodał niewiele do żadnego dodatkowego ciepła – i to może się zimno w Utah!

Gotowy do złożenia na pierwszej nocy, powiesiłem linę na zewnątrz moich drzwi wejściowych – Amangiri’s odpowiednik znaku do-not-disturb – chodził z powrotem przez prywatny dziedziniec, i slumped do łóżka. Było ciemno i łatwo było zasnąć.

To wszystko było całkiem wygodne … dopóki się nie przewróciłam i nie zdałam sobie sprawy, że tak naprawdę nie byłam na królewskim łóżku, ale na dwóch łóżkach zepchniętych razem, w stylu środkowoeuropejskim, z pulchnym mostkiem, który trzymał je razem. You can’t fool me, though.

Frankly, byłem zszokowany, że ta nieruchomość nie dała mi odpowiedniego materaca king-size. (Problemy pierwszego świata i to wszystko, ale to było rozczarowanie, biorąc pod uwagę cenę. Leżałem tam obliczając, ile kosztowałaby każda minuta snu (było to 1,52 USD za minutę, FYI, więc siedem godzin snu wyniosłoby 640 USD) i doszedłem do wniosku, że przeciętny materac king-size można było kupić za to, co gość zapłaciłby za przeciętną noc snu.

Żywność i napoje

Nad ranem, sen nie był tym, czego szukałem. Było śniadanie, a następnie zajęcia i zasłużony relaks, który trzeba było odbyć. A Amangiri nie zawiodło.

Śniadanie oferowało amerykańskie menu z twistem: hasz wołowy to pulled brisket z małymi ziemniakami i idealnie ugotowanym jajkiem na wierzchu. Patrzyłam z zazdrością na kolegę, który je jadł, choć moje jajka Benedykta też były całkiem niezłe. Moja herbata została dostarczona i nalana dla mnie, tak jak wino w restauracji. A sok pomarańczowy był świeży i pełen energii. (Większość moich pozostałych posiłków była poza lokalem, z wyjątkiem jednego posiłku na świeżym powietrzu późno w nocy z kolegami, w którym cieszyłem się pysznym rzadkim stekiem i lokalną rybą.)

Amenities

Pełen, zadowolony, zdecydowałem, że nadszedł czas na szybką kąpiel. Amangiri miał duży odkryty obiekt basenowy, z otaczającą go skalną twarzą, co stanowiło uderzający widok. Woda była niebieska, nie przesadnie chlorowana i była otwarta 24 godziny na dobę. Było tam również jacuzzi o temperaturze 84 stopni, które moim zdaniem było wystarczająco gorące, aby spalić włosy, ale mogło być jeszcze gorętsze na życzenie.

Dużo leżaków otaczało basen (pojedyncze i podwójne), ręczniki i napoje były oferowane przy stoliku, lub można było oznaczyć członka personelu od wewnątrz basenu. Miałem dużo jazdy do zrobienia, więc zatrzymałem się przy mrożonej wodzie.

Aktywność, wybrałem się na grupową wędrówkę po okolicy. Nasz przewodnik był encyklopedią lokalnej wiedzy, typem faceta, który jest jednością z naturą, który żyje i oddycha swoim lokalnym środowiskiem, a przez to swoją pracą. Nie musiałem nosić pełnego ekwipunku do wędrówek, ponieważ nie było to w żaden sposób uciążliwe, nawet jeśli piasek i wysokość nie były idealną kombinacją dla niezdolnych do wysiłku płuc po długim locie. Jeśli lubisz historię, geologię lub po prostu przebywanie na łonie natury, to ta wycieczka jest dla Ciebie.

Przednią cechą hotelu Amangiri było jego zaplecze spa, w tym płatne zabiegi spa oraz bezpłatne korzystanie z basenów parowych, saun, basenów zanurzeniowych i schodkowych. Wszystko było zamknięte w prywatnym obszarze na tyłach nieruchomości. Chociaż oficjalnie otwarte o 9:00 rano, personel łatwo dostosował się do mojej prośby, aby użyć go w 7:30 rano, więc mogłem złapać poranny lot (choć sauna i łaźnia parowa nie miał wystarczająco dużo czasu, aby ogrzać się do czasu próbowałem je w 8:00 rano).

Z bezpłatnych obiektów, to był odkryty basen krok, który był najbardziej imponujący. Był otoczony gigantycznymi betonowymi schodami, które przywołują na myśl Koloseum, i otoczony wysokimi skałami, mile widziana ucieczka od marginalnie zajętego basenu zewnętrznego. (Rzadko widywałem innych gości w tym 34-pokojowym ośrodku.)

Ja sam nie skorzystałem z żadnych zabiegów spa, ale widziałem zadowolonych z siebie kolegów w połowie topniejących po zapłaceniu za godzinny masaż. Według ich relacji, zabiegi były najwyższej klasy.

Jestem Brytyjczykiem, więc picie do późna w nocy jest czymś w rodzaju tradycji. Dla mnie, brak baru w Amangiri wydawał się niezwykły. Było to częściowo związane z tym, że jest to w Utah, ale także częściowo z tym, że ośrodek naprawdę go nie potrzebował: Usiadłeś przy jednym z wielu stołów, wewnątrz lub na zewnątrz, a personel z radością czekał na ciebie.

Problemem było to, że personel, miły jak wszyscy byli, najwyraźniej nie miał pojęcia, jak wymieszać drinka. Martini? Miles off the money. Negroni? O wiele za gorzkie. Skończyłem po jednym drinku i pozostałem przy lokalnym piwie (o zabawnej nazwie Devastator, która nigdy się nie zestarzała, gdy członek personelu powiedział „Your Devastator, sir”).

Okolica była idealna do przytulenia się przy piwie lub szklaneczce whisky, z ogromnymi kominkami umieszczonymi w całym lobby i jadalni oraz z boku basenu. Uwielbiałam zapach palącego się drewna; był domowy i pocieszający. Personel regularnie i na życzenie uzupełniał drewno w kominkach. Były one tak ciepłe, że nawet wypaliły popielaty kolor na betonie, co dodało im charakteru. W innych miejscach, elementy wodne postarzyły beton zielenią i błękitem.

Do rzeczy

Bez wątpienia Amangiri jest jedną z najlepszych nieruchomości na świecie. Przez niektórych został opisany jako „najlepszy hotel w Ameryce”. To śmiałe stwierdzenie, ale nadal mam kilka uwag do wyboru: Popychane razem łóżka były niewybaczalne w tym punkcie cenowym, a nierówna wiedza (o trunkach, jedzeniu i historii hotelu) i obsługa baru była irytująca. Wszyscy pracownicy byli uroczy, to po prostu, że inne Aman i pierwszej klasy właściwości (Cap Rocat w Hiszpanii, na przykład) zdecydować się na dedykowane, prawie regimented usługi, rodzaj można oczekiwać, gdy wydatki 2200 dolarów za noc.

Ostawienie, otoczenie, ekskluzywność i co jest zawarte są drugie do none, bez wątpienia. Ale czy warto na to oszczędzać? Jak powiedziałem, Amangiri jest doświadczenie poza tylko pobyt w hotelu. Takie hotele jak Ritz-Carlton, Four Seasons i inne pobierają ogromne sumy pieniędzy za stare, podniszczone apartamenty, które są znacznie gorsze, więc rozumiem, dlaczego Amangiri jest wyprzedany na wiele weekendów w czasie.

Dla mnie, to jest poza-światem ustawienie i czysta dziwność, które sprawiają, że Amangiri jest naprawdę niezapomniany. A o jak wielu obiektach hotelowych można to powiedzieć?

Wszystkie zdjęcia dzięki uprzejmości autora.

Apply Now

Orzeczenie redakcyjne: Opinie wyrażone tutaj są wyłącznie opiniami autora, a nie opiniami jakiegokolwiek banku, wystawcy karty kredytowej, linii lotniczych lub sieci hoteli, i nie zostały zweryfikowane, zatwierdzone lub w inny sposób poparte przez którykolwiek z tych podmiotów.

Zrzeczenie się odpowiedzialności: Odpowiedzi poniżej nie są dostarczane lub zlecane przez bank reklamodawcy. Odpowiedzi nie zostały przejrzane, zatwierdzone lub w inny sposób poparte przez bank reklamodawcy. To nie jest odpowiedzialność banku reklamodawcy, aby zapewnić wszystkie posty i / lub pytania są odpowiedział.

.