(Dul – sin – AY – uh)
Zij is de Becky Thatcher van Tom Sawyer. Zij is het kleine roodharige meisje van Charlie Brown. Zij is de heilige muze van Alonso Quixano die in 1605 in een roestig harnas stapte om de onsterfelijke Don Quichot de la Mancha te worden. In Cervantes’ boek ontmoeten we Dulcinea nooit. Hij gelooft dat hij een ridder is en dat een boerenmeisje uit zijn dorp de prachtige prinses Dulcinea is. Elke daad, elke reis en elke zoektocht wordt in haar naam begaan. Maar het meisje, Aldonza Lorenzo, is zich van niets bewust, want Don Quichot spreekt nooit met haar en heeft haar slechts van verre lief. Maar zijn ‘Dulcinea’ speelt een vitale rol in Alonso’s leven en haar aanwezigheid is in het hele boek voelbaar.
Naar buiten toe lachen we om de absurditeit van een man die een steekspel met windmolens houdt en denkt dat het reuzen zijn. Maar innerlijk hunkeren we naar zijn gevoel van missie en doel, zijn toewijding aan een zaak, zijn bereidheid elke prijs te betalen om de eer van zijn geliefde te bereiken.
Dus wie is de dwaas? Hij, voor het verder zien dan wat is, om een schoonheid te dienen die zou kunnen zijn, zou moeten zijn, zou moeten zijn? Of ik, omdat ik gevangen blijf in een zwart-wit wereld waar kleine mannetjes zich verschuilen achter technische details?
De meest gevierde schrijver uit de Spaanse literatuur, Miguel de Cervantes legde zijn pen neer op 23 april 1616, en overleed in stilte tegelijk met William Shakespeare, de meest gevierde schrijver uit de Engelse literatuur. In één zonsondergang werden deze twee grote stemmen tot zwijgen gebracht.
Geen van beiden zal ooit worden vergeten.
Shakespeare gaf ons Romeo en Julia, een liefdesverhaal met een tragisch einde, maar Cervantes gaf ons Don Quichot, met zijn zinderende beeld van het vrouwelijke ideaal. Anderen zien in Aldonza Lorenzo misschien slechts een doorsnee dorpsvrouw, sterk, grappig en nuchter, maar Don Quichot ziet haar anders:
“Haar naam is Dulcinea, haar koninkrijk, Toboso, dat in La Mancha ligt, haar toestand moet op zijn minst die van prinses zijn, want zij is mijn koningin en vrouwe, en haar schoonheid is bovennatuurlijk, want daarin vindt men de werkelijkheid van al het onmogelijke.”Don Quichot ziet zichzelf als haar ridder en kampioen, en Dulcinea als de meest volmaakte vrouw op aarde.”
Iedere bruidegom is Don Quichot. En iedere bruid, zijn Dulcinea.
Wizard Academy is trots om – als ons geschenk aan geliefden wereldwijd – Chapel Dulcinea aan te bieden, een romantische openlucht trouwkapel in Austin, Texas.
Het kost geen geld om verliefd te worden, dus kost het ook geen geld om te trouwen in Chapel Dulcinea. En net als God is Chapel Dulcinea altijd open en klaar voor bezoekers.
Het is onze hoop dat elke bezoeker aan Dulcinea zal vertrekken met een nieuwe toewijding om de schoonheid te zien in plaats van de fout, en de moed om de droom te volgen die fluistert naar het hart.
Gelicht door vlammend fakkellicht en gevuld met de geluiden van vallend water, het interieur van de kapel is natuursteen en de historische kerkklok in de toren luidt pas na het tweede “I do.”
Kapel Dulcinea was het eerste gebouw dat werd voltooid op de nieuwe campus van Wizard Academy, een non-profit business school die de wetenschap achter elke kunst onderwijst.
Klik HIER voor details over hoe u Chapel Dulcinea voor uw bruiloft kunt plannen.
Maar we hebben geen persoonlijke obsessie met Quichot; we illustreren slechts de universele obsessie die al meer dan 400 jaar door taal, cultuur en beschaving heen weerklinkt. De Geniale Gentleman Don Quichot van La Mancha is het op één na meest gelezen literaire werk in de wereldgeschiedenis, vertaald in vrijwel alle bekende talen, en er worden bijna net zoveel exemplaren van verkocht als van de Bijbel.
Wat is zijn magnetische aantrekkingskracht?
Sinds zijn verschijning uit de pen van Cervantes in 1605, is Don Quichot opgespoord maar nooit gevonden, opgejaagd maar nooit gevangen genomen, en bekeken maar nooit helemaal gezien. Is hij fantasierijk of krankzinnig? Zijn Houdini-achtige ontsnapping aan de ketenen van de werkelijkheid lijkt het ene moment de uitspraak van Jules de Gaultier te illustreren: “Verbeelding is het enige wapen in de oorlog tegen de werkelijkheid”, en het volgende moment het adagium te bewijzen: “Hij is zo hemelsgezind dat hij geen aards goed is.” Is Don Quichot een tragisch of een komisch figuur? Een elegant kampioen of een waanzinnige?
Schilderijen en romans en films en discussies over de toekomst zijn wandelingen in niet-bestaande werelden. Willekeurig in deze werelden ronddwalen is onvermijdelijk, want je hersenen zijn er voor de helft aan gewijd. Een vrijwillige wandeling wordt escapisme, visualisatie of strategische planning genoemd. Maar onbewust zo’n wereld binnengaan is geestelijke instabiliteit.
Don Quichot lijkt het archetypische verhaal over ieder van ons te zijn. In hem zien we onszelf gelukkig, grappig, donker, verdrietig, triomfantelijk, tragisch, gevaarlijk en ongevaarlijk, allemaal tegelijk.
John Steinbeck fluisterde: “Een verhaal heeft evenveel versies als het lezers heeft. Iedereen neemt er uit wat hij wil of kan en verandert het zo naar zijn maatstaf.” Als je deze collectie bekijkt, onthoud dan: Elk van deze kunstenaars las hetzelfde verhaal, maar zag er heel verschillende mannen in. En elk van hen is Don Quichot.
Wie van hen ben jij?
Het lijkt wel een ansichtkaart, nietwaar? Deze foto’s zijn genomen door Speedy Peacock, afgestudeerd aan de Tovenaarsacademie en begunstiger. Speedy’s website is te vinden op www.PeacockPhotography.com. Je zult Speedy heel aardig vinden.
“Ik denk dat ik gek klink,” gaf Binnesman toe. ‘Maar iedereen heeft wel een vleugje gekte, en degenen die dat niet kunnen toegeven zijn meestal verder heen dan de rest van ons.” – David Farland, The Runelords
“Don Quichot is vandaag groter dan hij was in de baarmoeder van Cervantes. Hij doemt zo prachtig op boven de skyline van de literatuur, een uitgemergelde reus op een magere zeur, dat het boek leeft en zal leven door zijn pure vitaliteit. . . . Hij staat voor alles wat zachtaardig, eenzaam, puur, onbaatzuchtig en galant is. De parodie is een toonbeeld geworden.” – Vladmir Nabokov
“Don Quichot is praktisch ondenkbaar als een levend wezen. En toch, in onze herinnering, welk personage is levendiger? Cervantes is de grondlegger van de Moderne Tijd. . . . De romanschrijver hoeft aan niemand anders verantwoording af te leggen dan aan Cervantes.” – Milan Kundera, romanschrijver
“…niet alleen het grote monument van de Spaanse literatuur, maar een pijler van de hele westerse literaire traditie. De buitengewone betekenis en invloed van deze roman werden nog eens bevestigd in 2002, toen honderd belangrijke schrijvers uit vierenvijftig landen Don Quichot uitriepen tot het beste fictiewerk ter wereld. Een van de redenen voor de verheven positie die het boek inneemt, is dat Cervantes’ boek in zichzelf, in de kiem of in volle omvang, vrijwel elke verbeeldingstechniek en -toepassing bevat die door latere fictieschrijvers is gebruikt”. – Edith Grossman, vertaler
“Men kan zeggen dat alle proza fictie een variatie is op het thema van Don Quichot.” – Lionel Trilling
“Toen ik een jonge student was op Latijns-Amerikaanse scholen, werd ons voortdurend gevraagd de grens tussen de Middeleeuwen en de Moderne Tijd te definiëren… voor mij begint de moderne wereld wanneer Don Quichot de la Mancha, in 1605, zijn dorp verlaat, de wereld intrekt, en ontdekt dat de wereld niet lijkt op wat hij erover heeft gelezen.” – Carlos Fuentes
“Het zal niet worden ontkend dat het breekpunt, het punt waar de moderne wereld lachend losbrak van dit laatste middeleeuwsisme – dat de symbolische daad en het moment ‘Don Quichot’ was… Ik wil vragen of, als Don Quichot vandaag zou terugkeren met dezelfde wilde manieren van ridderroes, het niet eerder de ridderroes zou zijn die verstandig was en de wereld rondom hem die gek was… De rationele wereld is veel irrationeler gebleken dan de Donkere Middeleeuwen… De naties hebben meer onzin en nachtmerrie gevonden in het bouwen van kanonnen dan ze ooit hebben gedaan in het breken van lansen.” – New York Times Book Review – G. K. Chesterton, 15 sept.1912
“Don Quichot begint als een provincie, verandert in Spanje, en eindigt als een universum. . . . De ware betovering van Cervantes is dat hij een natuurlijke tovenaar is in het zuiver vertellen van verhalen.” – V. S. Pritchett
“Een man, geminacht en bedekt met littekens, streed toch met zijn laatste restje moed om de onbereikbare sterren te bereiken; en de wereld was er beter door.” – Don Quichot
“In volslagen eenzaamheid probeert een schrijver het onverklaarbare te verklaren. Hij moet geloven dat wat hij doet het belangrijkste in de wereld is. En hij moet aan deze illusie vasthouden, zelfs als hij weet dat het niet waar is.” – John Steinbeck
Klik HIER voor details over hoe u Chapel Dulcinea kunt plannen voor uw bruiloft.