Een vogel is een klein, kwetsbaar ding. Het tsjirpt, fladdert en nestelt. Hij zit zeker geen bestuursvergaderingen voor, leidt geen multinationals en regeert geen naties. Het is dus weinig verrassend dat uit een nieuw onderzoek blijkt dat “vogel” bovenaan de lijst staat van “koosnamen” die Britse vrouwen uit het dagelijks gebruik zouden willen verbannen.
In het onderzoek, dat in opdracht van Kellogg’s Special K werd uitgevoerd, werden 2.000 vrouwen in het hele land ondervraagd. Vierenvijftig procent zei dat “bird” een woord is dat ze voor altijd naar kamer 101 willen sturen; 45% zou “doll” wegdoen; 44% zou “chick” kiezen, terwijl 38% een hekel heeft aan “babe”. Het zijn allemaal verkleinwoorden, zult u opmerken. Infantiel, in het geval van “chick” en “babe”. In alle vier de gevallen, niet in staat om te spreken of zelfs complexe gedachten. Schattig, maar uiteindelijk niet in staat om zonder hulp een gloeilamp te verwisselen.
Maar – oh, kom op nu, liefje – wat maakt het eigenlijk uit? Het zijn tenslotte maar woorden, onschadelijke termen van genegenheid. De gekozen namen zijn niet eens beledigingen of seksistische laster. Wie houdt er niet van een pluizig kuikentje? Wat is er verkeerd aan om met één vergeleken te worden? Dus stop met erover te zeuren. Pieker er niet over. Al dit gezeur is gewoon pikken.
Een enkel woord, zie je, kan uitbroeden en broeden tot je een hele kudde verwante woorden hebt, elk verschillend maar allemaal verwant. Allemaal pikken ze langzaam het zelfvertrouwen van vrouwen weg, geven ze vorm aan de manier waarop vrouwen op de werkplek worden gezien en hebben ze gevolgen die net zo reëel zijn als de schade die wordt aangericht door stokken en stenen.
Deze week kwam er weer een rapport uit, dit keer van het wereldwijde managementadviesbureau McKinsey and Co en Sheryl Sandberg’s Lean In-organisatie. Het analyseerde gegevens van 132 Amerikaanse bedrijven, goed voor 4,2 miljoen werknemers. En voor elke 100 vrouwen die promotie maken naar een leidinggevende functie, maakten 130 mannen dezelfde sprong op de ladder. Waarom? Gedeeltelijk, omdat “vogels” niet de kans krijgen om hun capaciteiten te tonen. Het rapport benadrukte het feit dat vrouwen minder vaak uitdagende opdrachten krijgen of de kritische feedback krijgen die we allemaal nodig hebben om beter te worden in het werk dat we doen.
Terwijl 46% van de ondervraagde mannen zei moeilijke feedback te hebben gekregen, was dat bij slechts 36% van de vrouwen het geval. De meest voorkomende reden die managers opgaven voor het achterhouden van deze kritiek van vrouwen was de angst om kwetsend te zijn. En wie wil een klein pluizig “grietje” kwetsen? Dat zou gewoon gemeen zijn.
Een paar jaar geleden, tijdens het schrijven van een boek genaamd 100 Leading Ladies, sprak ik met 100 van de meest invloedrijke vrouwen van Groot-Brittannië, op alle gebieden en uit verschillende lagen van de bevolking. In een interview met de psychotherapeute Susie Orbach, vertelde ze me: “Ik denk dat we een beetje moeite hebben met vrouwelijke publieke intellectuelen in dit land omdat we nog steeds gravitas toekennen aan mannelijkheid.”
Verhalen zoals deze stapelden zich op. Betty Jackson CBE, een van de meest succesvolle modeontwerpsters van het Verenigd Koninkrijk, beschreef hoe: “Toen we voor het eerst een lening bij de bank aanvroegen, richtte de bankdirecteur al zijn vragen aan David, ook al is hij Fransman en kon hij toen nauwelijks een woord Engels spreken. Ik moest tussen hen in vertalen.”
De dingen zijn veranderd sinds de jaren zeventig en veel van deze termen klinken merkwaardig ouderwets. Maar woorden kunnen vrouwen nog steeds tegenhouden. Zoals de briljante barones Lola Young, momenteel een onafhankelijke crossbench peer, me vertelde: “Ambitie is soms bijna een vies woord, vooral als het op vrouwen wordt toegepast. Het is bedoeld als een verkapte belediging: ‘Zij is echt een ambitieuze vrouw.'”
Misschien verrassend is dat uit onderzoek van McKinsey is gebleken dat meer vrouwen dan mannen op het werk om loonsverhoging vragen (29%, tegen 27% van de mannen). Als antwoord kreeg 30% van de vrouwen te horen dat ze “bazig”, “agressief” of “intimiderend” waren, tegenover slechts 23% van de mannen.
Het is dan ook geen verrassing dat de vijfde meest gehate term die door Britse vrouwen wordt genoemd, “bijenkoningin” is. Omdat, in een wereld waar de liefste bijnamen voor vrouwen pluizig en schattig zijn, baas zijn een milde belediging wordt. Woorden zijn belangrijk. Je kunt twee vliegen in één klap slaan. Maar je deukt de ambities van 3,52 miljard van hen over de hele wereld door ze te overspoelen met een heel lexicon van kleine kiezelsteentjes.
{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger