Relevante zaken: Roeling Adams, Reggie Cole, Scott McMahon, Brian Banks, John Stoll, Stephen Billiard, Michael Hanline, Kimberly Long, Jason Puracal
Een van de meest gestelde vragen over onschuldzaken is: “Waarom zou iemand een misdaad bekennen die hij niet heeft begaan”? Feit is dat valse bekentenissen een van de belangrijkste oorzaken zijn van onterechte veroordelingen. Onderzoek heeft uitgewezen wat de oorzaken zijn van valse bekentenissen en welke hervormingen nodig zijn.
Valle bekentenissen zijn altijd het gevolg van de manier waarop een verhoor heeft plaatsgevonden. Het doel van een verhoor is voor de rechtshandhaving om informatie te verzamelen of een bekentenis en schuldbekentenis te verkrijgen. Een van de meest gebruikte verhoormethoden door rechtshandhavers is de “Reid Techniek”. De Reid Techniek traint agenten om eerst niet-verwijtende vragen te stellen om te bepalen of de verdachte liegt over zijn betrokkenheid bij het misdrijf. Als de officier gelooft dat de persoon betrokken is bij het misdrijf, dan vindt een beschuldigend verhoor plaats. In dit stadium stelt de officier vragen in de overtuiging dat de persoon schuldig is en het doel is hem schuld te laten bekennen.
De bekende valse bekentenis expert Richard Leo heeft fouten gevonden in de Reid Techniek en beweert dat de onderwezen methoden “psychologisch dwingend” zijn en drie grote fouten bevatten: 1) Foutieve classificatie doet zich voor wanneer de agent besluit dat een onschuldig persoon schuldig is; 2) Dwangfout doet zich voor wanneer, onderworpen aan psychologisch dwingende factoren (b.v. stress, vermoeidheid, langdurige ondervraging, of mentale of fysieke vermoeidheid) de verdachte het gevoel heeft dat zijn enige keuze is om toe te geven en schuld te bekennen; 3) Besmettingsfout doet zich voor wanneer, nadat schuld is toegegeven, de politie helpt een verhaal over de misdaad te creëren dat feiten bevat dan een onschuldig persoon niet zou weten. Andere onderzoekers hebben experimenten opgezet waarbij psychologisch dwingende technieken werden gebruikt om valse bekentenissen in een experimentele setting te vangen.
Hoe kunnen we beoordelen of een ten onrechte beschuldigde persoon heeft bekend? Volgens Saul Kassin, een expert op het gebied van valse bekentenissen, zijn er bepaalde factoren waar men op moet letten. Leeftijd is een factor omdat jongeren kwetsbaarder zijn, vooral degenen onder de 14 jaar. Personen met mentale ziektes of met een laag IQ zijn ook vatbaar voor valse schuldbekentenissen. Hoe langer het verhoor duurt, hoe groter de kans op een valse bekentenis. Een onderzoek van 125 gevallen van onterechte veroordeling toonde aan dat 84% van de valse bekentenissen plaatsvonden na meer dan 6 uur verhoor. Kassin kijkt ook naar de inhoud van de bekentenis. Zijn de feiten consistent met verklaringen van anderen? Bevat de bekentenis nauwkeurige feiten die alleen bekend zijn bij de dader? Zijn er precieze details uit de bekentenis die onjuist of tegengesproken zijn?
Een van de bekendste gevallen van valse bekentenis is de zaak van de NY Central Park Jogger. In 1989 werd een vrouwelijke jogger brutaal aangevallen en verkracht aangetroffen in Central Park. De misdaad veroorzaakte een oproer in New York City en de politie stond onder druk om de verantwoordelijken te vinden. Vijf zwarte jongeren – Kevin Richardson, Antron McCray, Yusef Salaam, Raymond Santana en Korey Wise – tussen de 14 en 16 jaar oud, werden die avond in het park gezien, gearresteerd voor de misdaad en ondervraagd. Tijdens intensieve politieverhoren gaven vier van de jongens hun rol in het misdrijf toe en wezen anderen aan als schuldigen. Maar de jongeren gaven ook tegenstrijdige verklaringen over de misdaad en geen van de DNA-bewijs matchte met een van hen. Later zeiden ze allemaal dat ze onder dwang valse verklaringen hadden afgelegd. Alle vijf de jongeren werden vrijgesproken toen een serieverkrachter de misdaad bekende en zijn DNA hem aan de plaats delict koppelde. In 2012 kreeg de zaak nieuwe aandacht na de release van de documentaire “The Central Park 5” door Ken Burns. Jaren later, in 2019, vertelde regisseur Ava DuVernay het verhaal van de vijf jongens via haar project, “When They See Us,” uitgebracht op Netflix.
Er zijn eenvoudige hervormingen die staten moeten doorvoeren om valse bekentenissen door onschuldige personen en onterechte veroordelingen te voorkomen. De eerste en eenvoudigste is om te eisen dat verhoren in hun geheel worden opgenomen. De dwang van het verhoor kan niet worden vastgesteld tenzij het hele verhoor wordt opgenomen. Veel staten (zoals Illinois, New York en Minnesota) hebben reeds registratiewetten aangenomen en dergelijke wetgeving begint steeds meer steun te krijgen bij de rechtshandhavingsinstanties. Een andere hervorming is het beperken van bepaalde ondervragingstechnieken, zoals liegen tegen de verdachte over het feit dat hij forensisch bewijs heeft dat hem met het misdrijf in verband brengt. Sommigen stellen ook voor de duur van de ondervragingen te beperken.