Geweldige naam juist, flippin’ awesome. Deze aantrekkelijk getitelde film is gebaseerd op de Franse stripboekenserie Valérian en Laureline. Ik heb nog nooit van deze stripreeks gehoord, maar blijkbaar is het een van de grootste Frans-Belgische titels die er bestaan. Er is ook een tekenfilmserie van deze strip, wie had dat gedacht. Ik vond de basisopzet van deze film erg goed. Via flashbacks in de openingscredits krijgen we het verhaal te horen van het Internationale Ruimtestation (ISS). Het begint historisch accuraat met de plaatsing van het station in een baan om de aarde, en dan langzaam door de jaren heen worden er secties toegevoegd en verschillende landen voegen zich bij de bemanning. Maar naarmate we verder in de toekomst komen, worden de dingen duidelijk fictiever: het station wordt groter en groter en uiteindelijk begroeten buitenaardse wezens mensen aan boord tijdens diplomatieke, historische gebeurtenissen. Er komt een punt waarop het ISS zo groot wordt dat het een gevaar voor de aarde wordt, dus wordt het verplaatst naar de diepe ruimte en omgedoopt tot ‘Alpha’. En zo hebben we de enorme ruimtestad van duizend planeten (verwijzend naar alle buitenaardse soorten die in de stad leven). Dit ene concept is fantastisch, ik vind het geweldig. De rest van de film plot niet zo veel. In wezen hebben we weer een Avatar-achtig verhaal over een primitief ras van buitenaardse wezens die hun thuisplaneet op onbeschofte wijze hebben laten wegvagen door vervelende mensen. Het was geen opzettelijke daad, let wel, maar wat maakt het uit. Deze aliens infiltreren in de enorme Alpha stad om menselijke kennis te assimileren en zo een nieuw schip te bouwen dat hun thuiswereld kan herscheppen (dit deel begreep ik niet). Dit ging ook gepaard met het vinden van een paar mcguffins en wat ontvoerings kapriolen, die op hun beurt onze menselijke hoofdrolspelers, Majoor Valerian (Dane DeHaan) en Sergeant Laureline (Cara Delevingne) inschakelen om de zaak op te lossen.Juist laten we eens kijken naar het beste deel van deze film, in feite is het het enige goede in deze film. Valerian en Laureline hebben de opdracht gekregen om de ‘Mül converter’ te vinden, een wezen dat alles kan klonen wat het eet, en het kan blijkbaar alles eten? Dit betekende dat ze naar een uitgestrekte open woestijn moesten gaan, waar zich een extra-dimensionale marktplaats en toeristische attractie bevindt. Op de extra-dimensionale marktplaats moeten ze infiltreren in het hol van een buitenaardse gangster om de convertor te stelen. Dus wat dit in feite betekent is dat ergens anders in het universum (en in een andere dimensie) er een enorme Tatooine-achtige stad en markt is. Maar de enige manier om die te bereiken of te bezoeken is via speciale kledij waarmee de gebruiker in een oogwenk tijd en ruimte kan doorkruisen. De gebruiker is in feite een geprojecteerd hologram op de verre extra-dimensionale markt; terwijl de gebruiker terug in de woestijn rondloopt, bijna alsof hij een virtual reality headset gebruikt.Tegelijkertijd is Valerian in staat om kleinere versies van deze technologie te gebruiken in de vorm van een eenvoudig kubusapparaat. Hiermee kan hij gewoon zijn hand in de kubus steken, die een soort portaal bevat. Dus aan de ene kant van de kubus is zijn hand op de extra-dimensionale markt, als een in stukken gesneden zwevende hand, terwijl de rest van hem nog steeds in de woestijn is, in relatieve veiligheid. Het klinkt allemaal nogal ingewikkeld en het is moeilijk uit te leggen op papier, maar geloof me, het is een fantastisch stukje futuristische visuele fantasie. Kortom, wat we krijgen in de eerste helft van deze film (na een nogal soppig begin met het primitieve buitenaardse ras) is een prachtig stukje science fiction dat verbazingwekkende verbeelding, verbijsterende futuristische technologie, prachtig ontworpen buitenaardse wezens, een sfeervolle omgeving en een spannende achtbaan van een rit omvat. Toegegeven, het is niet allemaal perfect origineel, want we hebben allemaal al eens zanderige buitenaardse marktplaatsen gezien…maar dat is kieskeurig. Maar hier ligt het probleem met deze film. Na deze betoverende opeenvolging van vernieuwende actie valt de hele film letterlijk in duigen, hij kruimelt onder zijn eigen gewicht. Om te beginnen zal het je niet ontgaan zijn dat de twee hoofdrolspelers verschrikkelijk slecht gecast zijn. Zowel DeHaan als Delevingne komen over als emotieloze robots met glazige ogen. Het duo komt niet samen op romantisch vlak of wanneer de actie op gang komt. Het is eigenlijk heel opmerkelijk, beiden komen over als CGI-personages verstoken van enige echte menselijke eigenschappen, het is alsof ze beiden door Hollywood in een laboratorium zijn gekweekt. DeHaan ziet eruit als een jongere DiCaprio, maar zonder talent; terwijl Delevingne één standaard gezichtsuitdrukking heeft die ze duidelijk heeft geleerd uit haar tijd als model.Deze problemen met het hoofdpersonage hebben uiteraard invloed op andere delen van de film. Natuurlijk geef je als kijker niet om een van hen; je weet dat geen van beiden toch zal sterven, maar het kan je niets schelen omdat ze zo robotachtig zijn. Wanneer we voor het eerst kennismaken met zowel Valerian als Laureline, doet Valerian een aanzoek aan Laureline, maar zij zegt nee. Dit wordt verondersteld om ons emoties te laten voelen voor Valerian, maar omdat ze beiden zo zombie-achtig zijn in hun uitvoering en we niets over hen weten, valt het volledig plat. In de fantastische actiescène op de markt infiltreert het duo die markt met een team van andere elitepolitieagenten. Al deze mannen worden gedood… maar wie kan dat wat schelen? Nou, Valerian en Laureline duidelijk niet, gewoon een dag op kantoor.Op ruimtestation Alpha tijdens een belangrijke topvergadering om de mysterieuze giftige zone in het centrum van het station te bespreken, breken de primitieve aliens in en ontvoeren commandant Arün Filitt (Clive Owen). Dit sloeg werkelijk nergens op, omdat we worden voorgehouden dat de technologie in deze tijd zo geavanceerd is, dat de gedachte alleen al dat iemand een belangrijk gebied in het station zou kunnen binnensluipen en daar alle beveiliging zou uitschakelen, bijna onmogelijk zou zijn. Toch slaagt het zogenaamde primitieve ras hierin en ontvoert de commandant. Ze zijn ook in de buurt geland, en niemand heeft dat opgemerkt? Het feit dat deze primitieve aliens zo milieuvriendelijk, passief en perfect zijn, maakt deze politieke zet nog ongelooflijker. We hebben het hier over halfnaakte aliens bedekt met zeeschelpenjuwelen, mensen. Dit leidt tot een grote achtervolgingsscène waarin Valerian een ander super hi-tech pak aantrekt waarmee hij door alle muren kan breken. Dit geeft ons een briljante sequentie waarin we alle verschillende omgevingen in Alpha zien. Het probleem is dat deze verschillende omgevingen ook onderwater gedeeltes bevatten en gebieden die duidelijk goed uitgebalanceerd zijn voor hun buitenaardse bewoners. Maar dat doet er allemaal niet toe, want Valerian slaat door muren heen en lijkt evenwichtige omgevingen te vernietigen, maar veroorzaakt geen grote rampen, zoals enorme lekken uit de onderwatergebieden. Het wordt nog erger als we kennismaken met de drie verklarende aliens die het plot voor ons proberen te vereenvoudigen als het te belachelijk wordt. Er is een hele onderwater sequentie met een Captain Nemo type personage dat compleet zinloos is. Er is de casting van Rihanna als een gedaanteverwisselende alien danseres genaamd Bubble (vrij vreselijke CGI-effecten). Net als het Captain Nemo personage is Bubble ook vrij zinloos en had gemakkelijk verwijderd kunnen worden. Het is duidelijk dat Besson Rihanna erin wilde voor de sterallures. Over sterallures gesproken, er is ook Ethan Hawke als Bubble’s pooier, alweer zinloos. Er zijn kwallen die je hersens kunnen lezen en je zo’n beetje alles kunnen laten zien wat daar ooit in heeft gezeten, inclusief dromen en visioenen. Enorme zeedieren leven blijkbaar in delen van Alfa. En er zijn ook hele onontdekte beschavingen in Alpha, zo groot is het. Er is zoveel dat ik zou kunnen schrijven over deze film, zowel goed als slecht. De reden is dat er zoveel diepgaande details en wereldopbouw in deze film zit, het is echt een prestatie. Luc Besson heeft zichzelf hier overtroffen en overtrof met gemak zijn andere beroemde sci-fi ‘The Fifth Element’ naar mijn mening. Hoewel ik geen idee heb hoe accuraat dit is met het originele bronmateriaal. Maar het enige kleverige probleem is… de film kan zichzelf niet in stand houden en zakt gewoon in elkaar. Het gaat van een redelijk intelligente, spannende en unieke space opera naar een formule-achtig, rommelig, onsamenhangend, onorigineel snooze fest. Begrijp me niet verkeerd, de film ziet er ongelooflijk uit met zijn uitbundige andere-wereld ontwerpen en levendige aliens, maar over een anti-climax gesproken. Dus petje af voor bijna alles, maar misschien hadden ze de film moeten concentreren rond die eerste marktplaats locatie. Ik wou dit echt graag zien, maar op het einde ben ik toch teleurgesteld.