Definitie
naamwoord
(moleculaire biologie) Het proces van doelbewuste introductie van nucleïnezuren in een ontvangende eukaryotische cel
Transfectie is een proces waarbij moleculen zoals DNA, RNA, oligonucleotiden en eiwitten in de ontvangende cel worden geïntroduceerd, waarbij ze in het chromosomale DNA van de ontvangende cel worden geïntegreerd. Transfectie verschilt van transductie in die zin dat DNA-overdracht bij transfectie met niet-virale methoden kan worden gemedieerd. Voorbeelden van niet-virale methoden zijn transfectie op chemische basis (b.v. door het neerslaan van DNA met calciumionen, door sterk vertakte organische verbindingen zoals dendrimeren, door kationische liposomen, en kationische polymeren zoals polyethyleenimine), niet-chemische methoden (b.v. elektroporatie, celknijpen, sonoporatie, optische transfectie, protoplastfusie, hydrodynamische toediening), en op deeltjes gebaseerde methoden (bv. genenkanon, magnetofectie, impalecfectie, en deeltjesbombardement).
Het proces wordt ook beschreven als transformatie. Transformatie kan echter ook verwijzen naar de verandering van normale cellen in kankercellen (zoals veroorzaakt door tumorvirussen).
Transfectie wordt uitgevoerd om genetische aandoeningen te begrijpen en een manier te vinden om ze te behandelen.
Woordoorsprong: Latijn trāns (over, aan de overkant, voorbij) + infectie
Synoniem(en):
- genoverdracht
Vergelijk:
Zie ook:
- vector
- immortalisatie
- cos-cel