Het experimentele en epidemiologische bewijsmateriaal dat aantoont dat Ca de Fe-absorptie remt, werd opnieuw bekeken, met als doel de mogelijke invloed van variaties in Ca-inname op de biologische beschikbaarheid van Fe via de voeding te schatten en enkele richtlijnen te geven voor het voorspellen van de effecten op de Fe-status van recente aanbevelingen voor een hogere Ca-inname via de voeding. In diermodellen verminderden Ca-zouten de absorptie van zowel hemoglobine als niet-hemoglobine, waarbij het effect afhing van de toegediende hoeveelheid Ca en niet van de Ca:Fe-molaratio; zuivelproducten hadden een wisselend effect; het is mogelijk dat andere factoren dan Ca een rol hebben gespeeld. In absorptieonderzoeken met een enkelvoudige maaltijd bij de mens werd zowel de absorptie van hemo- als niet-hemo-Fe geremd door Ca-supplementen en door zuivelproducten, waarbij het effect afhing van de gelijktijdige aanwezigheid van Ca en Fe in het lumen van de bovenste dunne darm en zich ook voordeed wanneer Ca en Fe in nuchtere toestand werden toegediend. Het kwantitatieve effect, hoewel dosisafhankelijk, werd gewijzigd door de vorm waarin Ca werd toegediend en door andere voedingsbestanddelen (zoals fosfaat, fytaat en ascorbinezuur) waarvan bekend is dat ze de biologische beschikbaarheid van Fe beïnvloeden. Het mechanisme waarmee Ca de absorptie van Fe beïnvloedt, is nog niet opgehelderd. Het is bekend dat de effecten van factoren die de biologische beschikbaarheid van Fe beïnvloeden, worden overdreven in onderzoeken waarbij slechts één maaltijd wordt gebruikt, en metingen op basis van meerdere maaltijden geven waarschijnlijk beter de werkelijke invloed op de voeding weer. De resultaten van de meeste studies met meerdere maaltijden bij mensen suggereren dat Ca-supplementen slechts een gering effect op de Fe-absorptie zullen hebben, tenzij de gebruikelijke Ca-consumptie zeer laag is. Uitkomstanalyses toonden aan dat Ca-supplementen geen effect hadden op de Fe-status bij zuigelingen die flesvoeding met Fe-voedingsstoffen kregen, zogende vrouwen, adolescente meisjes en volwassen mannen en vrouwen. Er zij echter op gewezen dat de onderzochte personen een adequate inname van biobeschikbaar Fe hadden en, behalve in één studie, een relatief hoge gebruikelijke Ca-inname hadden. Hoewel transversale analyses in Europa een significante omgekeerde correlatie hebben aangetoond tussen Ca-inname (voornamelijk uit zuivel) en Fe-opslag, was het kwantitatieve effect betrekkelijk klein. De algemene conclusie is dat het onwaarschijnlijk is dat Ca-supplementen in de voeding een biologisch significante invloed hebben op de Fe-balans in westerse samenlevingen, tenzij de Ca-consumptie gewoonlijk zeer laag is; een verhoogde consumptie van zuivelproducten kan echter een klein negatief effect hebben dat tijdens de zwangerschap functioneel belangrijk kan zijn indien geen Ca-supplementen worden ingenomen. Het is niet zeker of het omgekeerde verband tussen de consumptie van zuivelproducten en de Fe-status volledig te wijten is aan een verhoogde Ca-inname; vervanging van melkeiwitten door vlees kan ook negatieve effecten hebben op de Fe-balans.