Dus ik was verrast toen ik naar mijn manga leessite ging om te ontdekken dat deze manga, het vervolg op een van mijn favoriete manga’s ooit, een ‘Completed’ tag had. Als trouwe fan die de wekelijkse uitgave leest, voel ik me verplicht om het vervolg te recenseren, nadat ik het eerste deel al gedaan heb.
(*DISCLAIMER*Ik raad je TEN ZEERSTE aan om de prequel ‘The Breaker’ te lezen om alle nodige kennis te hebben om deze te beginnen.)
De korte versie:
(+)De meerderheid van de personages zijn goed gedaan.
(+)Het verhaal sluit goed aan bij de prequel.
(+)Gevechtsscènes zijn de beste in hun soort.
(+)Arts geeft grote emotiegewichten wanneer het nodig is.
(-)De MC verandert niet. At all.
(-)The story does drag in parts.
(-)Those without prior knowledge of the series will have many questions.
THE GOOD: Being a 200 and bit chapter manga about martial arts, you are going to need many good things to present to the reader to keep the coming back every week for your story. Dat gezegd zijnde, zijn er twee dingen die The Breaker: New Waves in overvloed heeft, een goede tekenstijl en goede actiesegmenten.
Eén van de dingen waar deze manga nooit in faalde voor mij was om de lezer te laten zien hoe emotioneel deze personages waren in de situatie waarin ze zich bevonden, wanneer ze grapjes met elkaar maken buiten de eigenlijke gevechten om, kun je dat zien. Wanneer iemand die belangrijk was voor de personages in kwestie voor hun ogen is vermoord, zie je die schok, en wanneer het verdriet snel daarna toeslaat, laat de hoeveelheid tranen en snot die over hun gezicht loopt je gewoon zien hoeveel ze om die persoon gaven, maar het moment dat ik het meest geniet als het gaat om de kunst is wanneer je iemand, normaal gesproken de MC, echt boos ziet worden, je krijgt datzelfde gevoel van het beeld dat je zou krijgen als je toevallig iemand als Gilgamesh of Guts boos maakt bijvoorbeeld, en de Black Origin Threshold is nog steeds zo angstaanjagend als toen ik het voor het eerst zag.
De actie is een van de belangrijkste stenen in een gevecht, op de tweede plaats na het verhaal, omdat het verhaal spanning leent aan de eigenlijke vechtscènes, zodat je er nog meer in geïnvesteerd bent, bij gebrek aan dat de gevechten nog steeds goed moeten zijn, zelfs als ze alleen dienen als spektakel. Ik ben blij te kunnen zeggen dat de gevechten in deze manga vergelijkbaar zijn met een vuurwerkshow, ze worden opgebouwd over een paar hoofdstukken en wanneer het moment dan eindelijk daar is, word je begiftigd met een zeer bevredigende, en soms angstaanjagende BOEM. Sommige gevechten duren meer hoofdstukken dan andere, maar gevechten in martial arts manga zijn als games, je besteedt veel tijd aan de kleinere gevechten om er zeker van te zijn dat je klaar bent voor de eindbaas die je komt vernietigen, de gevechten verlopen op een gelijkaardige manier.
Het verhaal gaat min of meer rechtstreeks verder waar The Breaker ophield, met slechts een paar maanden overgeslagen tijd en voor degenen die er meteen instapten na het lezen van de prequel, zit je binnen een paar pagina’s weer in de hele wereld en het gevoel dat het eerste deel je gaf, dit is waarom ik en alle anderen aanraden om de prequel te lezen, want als je begint met deze ga je veel vragen hebben die niet snel beantwoord zullen worden zoals, “Wat is een ki centrum? Wie is de draak van de Negen Kunsten? Wie neukt er met een Murim? Wat is de S.U.C?” Maar als je eenmaal goed bent ingevoerd in de Breaker wereld, zul je je meteen thuis voelen met alles wat er gaande is.
THE BAD: Nu laat me af dat de personages, voor het grootste deel, zijn niet slecht, er is gewoon een aantal die knielen-cap de rest van de groep. De MC bijvoorbeeld, nadat zijn ki centrum is verbrijzeld, en na alle shit die hij heeft gezien, blijft volharden in zijn “Ik zal iedereen redden en iedereen van elkaar laten houden.” kijk op de martial arts wereld, toegegeven het werkt tot nu toe, maar na bijna 300 hoofdstukken van het volgen van deze man over twee manga’s, is zijn kijk niet een keer veranderd. In mijn ogen is hij een statisch personage geworden, zoals in veel shounens, zijn mening verandert nooit, het maakt niet uit hoeveel hij ziet, of hoeveel hij verliest hij blijft bij die overtuiging. Ik weet dat het de bedoeling is om de andere personages te laten zien hoe vastberaden hij is, maar dat hebben we al gezien, het heette The Breaker, wees gewoon wat dynamischer, kerel, alsjeblieft. Ook heeft hij blijkbaar een soort schild dat zijn romantische maagdelijkheid beschermt, want net als in de prequel krijgt hij met geen van de meiden een romantische relatie, toegegeven, er is er wel eentje met wie hij PROBEMEERLIJK iets zal krijgen, maar tot ik dat zie blijf ik bij mijn standpunt.
Een ander ding met de personages is dat, uit mijn hoofd, sommigen van hen van de kaart verdwijnen, ze verschijnen niet later in de manga, ze zijn gewoon *poef* in rook opgegaan, zoals een van de MC’s oude pestkoppen die zich aansluit bij de ‘slechte’ jongens en ze vechten een keer en dan *poef* verdwijnt dat personage. Een andere vent die een paar SWEET handschoen had had ongeveer drie of zo schermutselingen met de MC dan zag ik hem nooit meer terug voor de resterende 60 hoofdstukken.
Het verhaal had ook de neiging om een beetje slepen, maar ik denk dat dat meer te maken heeft met het feit dat ik een week moest wachten op de volgende 20 pagina’s van het verhaal te gebeuren, maar las de een na de ander zonder onderbrekingen, het kreeg alleen het punt waar ik dacht: “Kom op laten we iets laten gebeuren.” En zie, op de volgende bladzijde gebeurde er iets. Toch had ik het gevoel dat het verhaal op sommige plaatsen vertraagde.
THE VERDICT: The Breaker: New Waves is een solide vervolg op zijn voorganger en ik kijk uit naar het derde deel. Hoewel ik het vertrouwen in de MC als personage begon te verliezen en een paar personages in tovenaars veranderden, scoorden de rest van de cast, de vechtscènes, het verhaal en de vormgeving allemaal hoog genoeg in mijn hitlijsten om me elke week terug te laten komen voor meer. Na het lezen van The Breaker raad ik je ten zeerste aan om meteen door te gaan naar deze. Ga. Vlieg, VLIEG MIJN PRETTIES!!
Dag mijn broeders, tot de volgende. lees meer