Wat zou er gebeuren als mensen 50% van alle banen in de wereld zouden verliezen aan robots? verscheen oorspronkelijk op Quora: de plek om kennis te vergaren en te delen, zodat mensen van anderen kunnen leren en de wereld beter begrijpen.
Antwoord van Glenn Luk, Investeert in technologie en groeigerichte bedrijven, op Quora:
Wat als mensen 90% van alle banen in de wereld zouden verliezen aan robots, automatisering en technologie?
We zouden zijn waar we vandaag zijn:
- Honderd jaar geleden werkte de overgrote meerderheid van de mensen in de wereld op boerderijen. De uitvinding en verspreiding van technologie heeft het mogelijk gemaakt dat een kleine minderheid van boeren (2% hier in Amerika) iedereen van voedsel kan voorzien.
- Iets meer dan honderd jaar geleden waren er miljoenen banen die verband hielden met het belangrijkste plaatselijke vervoermiddel van die tijd: het door paarden getrokken rijtuig. Al die banen om koetsen te bouwen, buggy zwepen te maken, paarden op te voeden en hun uitwerpselen van de straten te scheppen. Nogmaals, vooruitgang en technologie hebben al die banen zo goed als geëlimineerd, en hier zijn we dan.
- Zevenig jaar geleden was iets meer dan 3% van de Amerikaanse beroepsbevolking werkzaam in de spoorwegindustrie die vracht en passagiers door het land verplaatste. Vandaag de dag is slechts 0,1% van de beroepsbevolking betrokken bij de spoorwegindustrie, terwijl deze bijna drie keer zoveel goederen door het land vervoert.
- Zoals beschreven in de film Hidden Figures, gebruikte de NASA vroeger menselijke computers om de vluchtroutes te berekenen die onze ruimteschepen in de lucht hielpen brengen. Vandaag wordt de totale rekenkracht van menselijke computers uit die tijd overschaduwd door het apparaat dat in uw zak zit.
Dit zijn slechts een paar voorbeelden van hoe banen en de aard van het werk in de loop der jaren zijn veranderd, vooruitgedreven door het loslaten van de collectieve vindingrijkheid van de mensheid om problemen op te lossen. Naar mijn mening zijn robots (en kunstmatige intelligentie) slechts een nieuw hoofdstuk in het voortdurende streven van de mensheid naar grotere productiviteit en innovatie.
Omgaan met disruptie (deze keer beter)
Hoewel, voordat we allemaal de armen ineen slaan voor een massale Global Group Hug en deze utopische toekomst van onbeperkte overvloed omarmen, moeten we ultra-bewust zijn over hoe disruptieve verandering veroorzaakt door nieuwe technologie de hoofdoorzaak van wereldwijde conflicten kan zijn.
Ik herinner me een tijd nog niet zo lang geleden toen Globalisering werd geprezen door de massa’s, immigranten welkom waren, nieuwe technologieën en uitvindingen de wereld stormenderhand veroverden en de economie iedereen rijk maakte.
Ik heb het over het midden van de jaren ’90. De jaren 1890, dat wil zeggen. In de volgende halve eeuw, de wereld onderging wat misschien wel de meest destructieve periode die het ooit had gezien. Snelle veranderingen in de technologie leidden uiteindelijk tot enorme veranderingen in de samenleving – alles van politiek (einde van het koloniale tijdperk tot opkomend nationalisme), communicatie (de telefoon), tot cultuur (de opkomst van de autocultuur), stadsplanning (de uitvinding van het moderne suburbia), tot inkrimping van het aantal huishoudens.
Snelle technologische veranderingen zijn ontwrichtend en we moeten voorbereid zijn op de veranderingen. Fundamentele vragen moeten worden beantwoord:
- Hoe ga je om met de uitdaging van een rechtvaardige verdeling van rijkdom?
- Wat moet zelfs als rechtvaardig worden beschouwd?
- Wat als robottechnologie wordt geconcentreerd in de handen van de zeer weinigen?
- Welke veranderingen moeten worden aangebracht in ons huidige politieke systeem om zich aan te passen aan deze nieuwe wereld?
- Hoe werkt het concept van Westfaalse soevereiniteit wanneer grenzen niet langer alleen in fysieke termen worden gedefinieerd?
- Wat als technologische veranderingen nog sneller gaan dan we vandaag kunnen voorspellen?
- Etc.
Hoewel ik een optimist blijf, maak ik me soms zorgen dat de mensheid nog niet voldoende voorbereid is om deze vragen te beantwoorden. Of dat er explosieve veranderingen voor nodig zijn – vooral verontrustend in het atoomtijdperk – om uiteindelijk in de volgende fase van de menselijke ontwikkeling te komen. Ik denk dat voor zoveel tijd en moeite als onze geweldige ondernemers steken in pogingen om te innoveren en de menselijke productiviteit vooruit te stuwen, we nu ook tijd moeten besteden aan het uitzoeken hoe de samenleving moet evolueren – op een zo niet-verstorend en mensgericht mogelijke manier – om nieuwe technologieën te accommoderen.
We hebben enorme rijkdom gecreëerd, genoeg om vele malen rond te gaan – en nu moeten we leren hoe we deze overvloed kunnen delen op een eerlijke en billijke manier die ook de juiste stimulansen creëert voor de scheppers van rijkdom om door te gaan met het verleggen van grenzen.
Gerelateerd:
- Hoe zal de samenleving menselijke arbeid relevant houden in een tijdperk van toenemende automatisering?
- Heeft globalisering een averechtse uitwerking op het westen?
- Is China’s opkomst Amerika’s ondergang?
Note:
Bron: 2015 Berkshire Hathaway 2015 Annual Letter
In 1947, kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog, telde de Amerikaanse beroepsbevolking 44 miljoen mensen. Ongeveer 1,35 miljoen werknemers waren werkzaam in de spoorwegindustrie. De inkomsten ton-kilometers van vracht vervoerd door klasse I spoorwegen dat jaar bedroeg 655 miljard.
In 2014, Class I spoorwegen vervoerd 1.85 triljoen ton-kilometers, een stijging van 182%, terwijl ze slechts 187.000 werknemers in dienst hadden, een daling van 86% sinds 1947 …
… Als gevolg van deze duizelingwekkende verbetering van de productiviteit is de voor inflatie gecorrigeerde prijs voor het verplaatsen van een ton-mijl vracht sinds 1947 met 55% gedaald, een daling die verladers jaarlijks ongeveer $ 90 miljard in huidige dollars bespaart.
An another startling statistic: If it took as many people now to move freight as it did in 1947, we would need well over three million railroad workers to handle present volumes. (Natuurlijk zou dat werkgelegenheidsniveau de vrachtprijzen sterk doen stijgen; bijgevolg zou niets in de buurt komen van het huidige volume.)
Onze eigen BNSF werd in 1995 gevormd door een fusie tussen Burlington Northern en Santa Fe. In 1996, het eerste volledige jaar dat de gefuseerde onderneming actief was, werden 411 miljoen tonkilometers vracht vervoerd door 45.000 werknemers. Vorig jaar waren de vergelijkbare cijfers 702 miljoen tonkilometers (plus 71%) en 47.000 werknemers (plus slechts 4%). Die spectaculaire productiviteitswinst komt zowel de eigenaars als de verladers ten goede. Ook de veiligheid bij BNSF is verbeterd.
Deze vraag verscheen oorspronkelijk op Quora – de plek om kennis te vergaren en te delen, waardoor mensen van anderen kunnen leren en de wereld beter begrijpen. Je kunt Quora volgen op Twitter, Facebook en Google+. Meer vragen:
- Technologie: Hoe denk je dat computers er over 10 jaar uitzien?
- Robots: Welke carrières zullen lang duren voordat robots het overnemen?
- De toekomst: Zal de wetenschappelijke methode ooit worden vervangen?
Quora: de plaats om kennis te vergaren en te delen, zodat mensen van anderen kunnen leren en de wereld beter begrijpen.