Als u er een gewoonte van maakt om het ingrediëntenlabel te lezen voordat u kattenvoer koopt, zijn er dingen om op te letten en dingen om te vermijden. Om u de weg te wijzen naar de gezondere soorten hoogwaardig kattenvoer, zijn er volgens deskundigen en voorstanders drie dingen die u moet vermijden. Dit zijn chemische conserveringsmiddelen, vlees bijproducten, en koolhydraten vulstoffen.
Bewustwording
Pioniers zoals Ann Martin hebben de consument bewust gemaakt van de ingrediënten in commercieel huisdiervoer, waaronder kattenvoer. Haar boek uit 1997 “Foods Pets Die For,” was zeer invloedrijk. De moderne kruisvaarder Susan Thixton, oprichter van de website Truth About Pet Food, heeft het opgenomen tegen de Food and Drug Administration (FDA) en de dierenvoedingsindustrie. De site wordt gerund door duizenden dierenartsen, wetenschappers en gewone dierenliefhebbers die samenwerken om voedsel voor huisdieren veilig te maken. Thixton werkt samen met Mollie Morrissette en Jean Hofve om consumenten een stem te geven bij de FDA en de Association of American Feed Control Officials (AAFCO).
BHT, BHA, en Ethoxyquin
Chemische conserveringsmiddelen zoals butylated hydroxytoluene (BHT) en butylated hydroxyanisole (BHA) zijn zeer effectief bij het conserveren van droog kattenvoer, maar worden ervan verdacht potentieel kankerverwekkende stoffen te zijn. Deze chemische stoffen worden vaak toegevoegd aan oliën en vetten. Er is vastgesteld dat ze nier- en leverschade veroorzaken bij ratten, volgens het Californische Office of Environmental Health Hazard Assessment.
In feite is ethoxyquin illegaal voor gebruik in menselijke voeding in de VS en het is uiterst schadelijk wanneer het direct wordt ingeslikt of de huid aanraakt. Veel fabrikanten van dierenvoeding zijn overgestapt op het gebruik van meer “natuurlijke” conserveringsmiddelen, zoals vitamine C en E.
Vleesbijproducten
De AAFCO definieert vleesbijproducten als volgt: “Secundaire producten geproduceerd in aanvulling op het hoofdproduct.”
Naast het niet weten van welke diersoort het vlees afkomstig is, worden bijproducten in de regel beschouwd als een inferieure vorm van het eiwit dat katten nodig hebben. “Als wij het niet zouden moeten eten, zouden onze huisdieren dat ook niet moeten doen,” zegt Dr. Donna Spector.
Er is ook vleesmeel, een mysterieus bijproduct van vlees, en concentraatmeel. Vleesmeel en andere maaltijden worden over het algemeen geproduceerd door middel van rendering, een proces dat een rode vlag doet wapperen voor kattenliefhebbers. Restjes vlees die bij dit soort destructie worden gebruikt, zijn vaak niet geschikt voor menselijke consumptie. Het renderingproces verandert of vernietigt natuurlijke enzymen en eiwitten. Het meel is een sterk geconcentreerd eiwitpoeder dat vaak van lage kwaliteit en inferieur van aard is.
Maïsmeel en koolhydraatvullers
Een overmaat aan koolhydraat-“vulstoffen” is niet goed voor katten. Droogvoer kan tot wel 50 procent graan bevatten. Oudere katten en katten met diabetes kunnen graanvrij voer krijgen, zolang het koolhydraatgehalte beperkt blijft. Tarwegluten kunnen ook problematisch zijn omdat het een goedkoper alternatief is voor spiervleeseiwit en volkoren opties. Sommige diervoeding kan melamine bevatten, dat in combinatie met cyanuurzuur, dat ook in diervoeding voorkomt, nierstenen en nierfalen kan veroorzaken, volgens de Wereldgezondheidsorganisatie.