Het vergt echt chutzpah om een bed in je kantoor te hebben, en daar openlijk in te slapen tijdens werktijd.
In de jaren negentig was Bhim Suwastoyo een drukbezette verslaggever voor Agence France Presse in haar bureau in Jakarta, Indonesië.
En hij werd berucht binnen het bedrijf omdat hij sliep onder een kast achter zijn bureau.
“Wanneer iemand van het hoofdkantoor in Hongkong op bezoek kwam, was het eerste wat ze vroegen: ‘Laat me je bed zien,'” vertelt hij me voor het BBC World Service programma Business Daily. “Zo’n goede reputatie!”
Bhim legt uit dat dit vooral van pas kwam op het hoogtepunt van de Aziatische valutacrisis in 1997, toen de Indonesische roepia de helft van zijn waarde verloor en de regering-Soeharto ineenstortte.
Hij was de hele dag bezig met het verslaan van het laatste nieuws. Mobiele telefoons werden toen nog niet veel gebruikt in Indonesië, dus deed hij een dutje binnen gehoorsafstand van zijn kantoortelefoon als hij een rustig moment had.
Maar hij merkte dat zelfs op rustige dagen een dutje van een half uur hielp. “Het geeft je meer energie voor de rest van de dag. Het is alsof je ’s ochtends opnieuw begint,” zegt hij.
En hij is niet de enige. In Zuid-Europa is het middagdutje natuurlijk geïnstitutionaliseerd als de siësta en in China is het een soortgelijk verhaal.
Circadiaans ritme
In Japan is dommelen tijdens vergaderingen blijkbaar een teken van status om te laten zien hoe hard je werkt. Sommige bazen doen zelfs alsof om indiscrete werknemers af te luisteren – en de werknemers doen alsof ze indiscretie plegen om hen te pesten.
Jouw lichaam werkt volgens circadiane ritmes – de dagelijkse cyclus van hormonen die je lichaamsklok regelen.
De belangrijkste boosdoener is melatonine. Als het niveau van deze stof hoog is, val je in slaap. Maar als je wordt blootgesteld aan zonlicht, daalt je melatonineniveau en pept je op.
“Slaap dient als de huishoudster van de hersenen, die helpt om metabolisch afval en giftige stoffen uit de hersenen te verwijderen,” legt slaapwetenschapper Natalie Dautovich van de Amerikaanse National Sleep Foundation uit.
Daarom zouden we allemaal regelmatig zeven tot negen uur per nacht moeten slapen.
Vind meer:
Hoe te overleven op het werk: Het Business Daily-team onderzoekt het leven op kantoor
Klik hier voor meer hoogtepunten uit het programma
We weten dat dit waar is, dus waarom zijn de meesten van ons echt slecht in het opvolgen van dit advies?
“Hoe meer slaaptekort we hebben, hoe minder nauwkeurig we in staat zijn om de effecten ervan op onze prestaties te beoordelen,” zegt Dr. Dautovich.
Met andere woorden, alle anderen op kantoor kunnen zien dat we uitgeput zijn, maar wij niet, omdat we uitgeput zijn.
En dan is er nog de kwestie van mobiele telefoons. Ik verlies ’s avonds laat vaak een uur of twee met het lezen van mijn Twitter feed. Volgens Dr. Dautovich is dat een heel slechte gewoonte.
Het probleem is dat telefoonschermen veel blauwer licht uitstralen dan de gemiddelde gloeilamp, en dat nepdaglicht heeft de neiging om je melatonineniveau te verlagen en je wakker te maken.
Daar komt nog bij dat je hersenen je slaapkamer gaan associëren met je mobiel, en bij uitbreiding je kantoor en sociale leven. En dat brengt andere niet-helpende biochemische reacties teweeg, zoals het “stress”-hormoon, cortisol.
Dus we zouden allemaal wel wat meer zelfdiscipline kunnen gebruiken – leg die telefoon weg en ga op een verstandig tijdstip naar bed.
De beste slaapstrategie op kantoor
- Geef de toestemming van je baas!
- Slaap tijdens uw natuurlijke dip na de lunch, meestal tussen 14 en 16 uur
- Zoek een rustige en afgelegen plek (als u op een bankje in het park slaapt, kunt u door de politie worden gewekt voor landloperij)
- Beperk uw dutje tot minder dan 20 minuten om de grogginess van een diepere slaap te vermijden, en geef nog eens 10 minuten om bij te komen
- Als u langer nodig hebt, budget dan een volledige slaapcyclus van 90 minuten
Maar is er meer nodig om op kantoor mentaal scherp te blijven dan alleen een goede nachtrust?
Om daar achter te komen, bezocht ik een kantoor waar alert blijven een kwestie van leven of dood kan zijn.
Nats, de nationale luchtverkeersleidingsdienst van het Verenigd Koninkrijk, heeft een hele afdeling die zich met deze vraag bezighoudt.
Het is begrijpelijk als je bedenkt dat zij verantwoordelijk zijn voor een van de drukste stukken luchtruim ter wereld, boven Londen.
“We zijn ons er heel erg van bewust dat een luchtverkeersleider meer kans heeft op een incident als hij het heel druk heeft of als hij het heel stil heeft,” zegt Neil May van Nats.
Sociale interactie
Nats handhaaft dat optimale mentale evenwicht tussen verveling en overbelasting door het aantal vliegtuigen te regelen dat elke werknemer beheert.
Ik ontmoet Neil in de controlekamer van Nats in Swanwick, een spelonkachtige ruimte die doet denken aan een vliegtuighangar en die is ontworpen om afleiding tot een minimum te beperken.
Het is 24 uur per dag verlicht met nepdaglicht, en het enige geluid is het zachte geroezemoes van honderden verkeersleiders die achter schermen zitten en over headsets spreken met de piloten die verspreid zijn over het luchtruim van Zuid-Engeland.
Medewerkers werken in teams van twee, niet alleen om elkaar te controleren, maar ook omdat de sociale interactie helpt hun geest actief te houden.
En minstens om de twee uur moeten ze een “pauze van 30 minuten zonder verantwoordelijkheid” nemen, zegt Neil; een terugtocht naar het café of een kort dutje misschien.
Nats heeft een proactieve houding ten opzichte van slaap. Swanwick heeft een slaapzaal waar degenen die nachtdienst hebben, worden aangemoedigd om in de vroege uurtjes twee uur te slapen.
“We willen dat ze om 5 uur ’s ochtends, als de aankomsten op Heathrow beginnen, op hun best zijn,” zegt Neil.
Het is een houding die Dr. Dautovich zou bewonderen. Net als Bhim Suwastoyo en de mensen bij Nats, zingt ook zij de lof van het middagdutje.
“We zitten nog steeds vast in deze perceptie van slaap als een luxe,” zegt ze, in plaats van het te zien als “een positief gezondheidsgedrag met gunstige resultaten voor de productiviteit”.
Met andere woorden, misschien moet dutten op het werk niet worden behandeld als een disciplinaire overtreding.