Dirtrijders noemen de rustige en prachtige natuur van het bos vaak als een van de redenen waarom ze zo van mountainbiken houden. Op singletracks ruilen we de kakofonie van het hedendaagse stadsleven in voor de geur van modder en sap. Velen van ons vinden meditatie in de pedaalslagen, spookachtige kliffen, opknoping op, duwen diep, en spelen jong, die laat geen ruimte om iets anders dan aanwezig zijn.
De natuurlijke wereld die deze ervaringen curates is iets wat ik geniet van het leren over tussen ritten, zoals het verdiept mijn waardering voor en de verbinding met mijn favoriete dingen. Ik wil hier wat van mijn leken-onderzoek delen, in de hoop dat het lezers zal inspireren om meer te leren over de natuurlijke wereld die onze singletrack trails omzoomt. Ik zal beginnen met een herfstfavoriet, te vinden boven op bergen op het noordelijk halfrond.
Larch (Genus: Larix)
September paden groeien harder, bekleed met broze bladeren. Veel bossen op het noordelijk halfrond draaien aan het begin van de herfst als loofbomen (bladverliezende) de wereld laten zien waar ze staan.
Larch is een van de slechts zes naaldbomen die in de herfst hun bladeren laten vallen om elk voorjaar weer opnieuw te groeien. In totaal staan vijftien boomsoorten onder de vlag van de lariks. Elk van deze soorten deelt de definitieve kenmerken van 30-40 dicht opeengepakte bladeren/naalden die in de lente levendig groen oplichten, maar in de herfst verdwijnen, waardoor de lariks naakt de wintermaanden doorkomt.
Habitat
Door hun tolerantie voor een verscheidenheid aan bodems en hun neiging tot een koeler, gematigd klimaat behoort de lariks tot de meest noordelijk groeiende boomsoorten, die de noordelijke bossen van Europa, Siberië, China, Noord-Amerika en Japan bedekken. Ze worden zelden gevonden in zuivere opstanden, maar groeien meestal tussen een natuurlijke variëteit van bomen waaronder dennen, hemlock en ceder, hoewel de variatie van hun buren sterk afhangt van de geografische locatie. De groeihoogte varieert van 500-1.700 meter, waar de bomen kunnen worden gevonden op berghellingen en verspreid door valleien.
Wester Lariks, in het bijzonder, is zeer brandbestendig, het beschermt zijn cambiumlaag met dezelfde basilicumbast die het in staat stelt om wintertemperaturen tot -57°C te doorstaan.
Dierlijk en menselijk gebruik
Immature kegels en knoppen vormen een belangrijke bron van voedsel voor eekhoorns, konijnen en vogels. Naast kolonies van insecten en bacteriën maken deze zelfde dieren hun nesten in Lariksbomen.
Inheemse culturen over de hele wereld hebben eeuwenlang delen van de boom gebruikt voor de bouw, geneeskunde en rituele praktijken. De naam van de Tamarack-soort, ook bekend als Oostelijk of Amerikaans Lariks, komt van een Algonquin-woord, akemantak, dat “hout gebruikt voor sneeuwschoenen” betekent.”
Naast de productie van sneeuwschoenen is het hout van Lariks-bomen zowel hard als sterk, waardoor het een fantastisch bouwmateriaal is voor een verscheidenheid aan toepassingen. De palen die de stad Venetië in Italië boven haar zoutwaterbasis houden, zijn bijna uitsluitend van lariks gemaakt. Andere hedendaagse toepassingen voor de productie van lariksstammen zijn doodskisten, bouwmaterialen, telefoonpalen, dwarsliggers, hekken, meubilair en boten.
Hoe herken je een lariks
- 30-40 naalden staan aan korte stammetjes in een wervel-cluster-naaldenpatroon, afwisselend gebundeld langs de tak
- Naalden 2-5 cm lang, minder dan 1 cm breed
- Korte, meerlagige kegels, rood tot donkerbruin, afhankelijk van de leeftijd van de kegel, ei- of ovaalvormig
- Draaiende groeiwijze
- Verliezend
- Identificatievideo
Vignet
Een goede vriend van mij, die eigenaar is van een brandbestrijdingsbedrijf in het zuiden van Oregon, vroeg me eens of ik de lariksen in zijn achtertuin kon identificeren. Hij was net verhuisd naar een nieuw huis en wilde meer weten over de boom, onder andere wanneer de naalden in het zwembad zouden vallen. Ik keek even naar de torenhoge boom en haalde toen een soortgids tevoorschijn om wat tips te geven over hoe je bomen kunt identificeren, want dit was geen lariks, maar een enorme atlasceder. De boodschap: zelfs mensen die in de natuur werken, kunnen meer leren over de flora die ons omringt.