De CHECK Constraint maakt een voorwaarde mogelijk om de waarde te controleren die in een record wordt ingevoerd. Als de voorwaarde op onwaar wordt beoordeeld, is het record in strijd met de beperking en wordt het niet in de tabel ingevoerd.
Voorbeeld
Het volgende programma maakt bijvoorbeeld een nieuwe tabel met de naam KLANTEN en voegt vijf kolommen toe. Hier voegen we een CHECK toe aan de kolom LEEFTIJD, zodat er geen KLANT kan zijn die jonger is dan 18 jaar.
CREATE TABLE CUSTOMERS( ID INT NOT NULL, NAME VARCHAR (20) NOT NULL, AGE INT NOT NULL CHECK (AGE >= 18), ADDRESS CHAR (25) , SALARY DECIMAL (18, 2), PRIMARY KEY (ID));
Als de tabel KLANTEN al is gemaakt, kunt u een CHECK-restrictie toevoegen aan de kolom LEEFTIJD door een statement te schrijven zoals het onderstaande.
ALTER TABLE CUSTOMERS MODIFY AGE INT NOT NULL CHECK (AGE >= 18 );
U kunt ook de volgende syntaxis gebruiken, die ook het benoemen van de constraint in meerdere kolommen ondersteunt –
ALTER TABLE CUSTOMERS ADD CONSTRAINT myCheckConstraint CHECK(AGE >= 18);
DROP a CHECK Constraint
Om een CHECK constraint te laten vallen, gebruikt u de volgende SQL syntaxis. Deze syntaxis werkt niet met MySQL.
ALTER TABLE CUSTOMERS DROP CONSTRAINT myCheckConstraint;