Hoe hoog moeten we klimmen voordat we kunnen beweren dat we “in de ruimte” zijn? Het antwoord “boven de dampkring” is niet voldoende, want hoewel de dampkring van de aarde steeds dunner wordt met de hoogte, reiken sporen ervan verder dan 800 km en gaan langzaam op in de zwermen deeltjes die gevangen zitten in het magnetisch veld van onze planeet of die in de zonnewind vanaf de zon naar buiten waaien.
Op grond van zo’n definitie zou het Internationale Ruimtestation, dat zich momenteel op ongeveer 400 km in een baan om de aarde bevindt, zijn naam niet waardig zijn. Het ISS, zoals alle satellieten in een lage baan om de aarde, voelt de minieme weerstand van de atmosfeer en moet zijn baan van tijd tot tijd opvoeren, wil het niet in een neerwaartse spiraal terechtkomen en vernietigd worden – in feite wordt woensdag weer een kleine opvoering verwacht.
De Fédération Aéronautique Internationale (FAI), 107 jaar geleden opgericht en algemeen erkend als het bestuursorgaan voor de luchtvaart, de astronautiek en aanverwante activiteiten, stelt het begin van de ruimte op 100 km. Dit wordt nu soms de Kármán-lijn genoemd, naar de persoon die berekende dat aërodynamische lift onmogelijk was op hogere niveaus zonder orbitale snelheid te bereiken. Reizigers die deze lijn overschrijden, kunnen beweren dat zij de ruimte hebben bereikt, ongeacht of zij al dan niet in een baan om de aarde zijn gekomen, en hebben hun astronauten- of kosmonautenvleugels verdiend. Aan de andere kant, en ondanks het feit dat de VS een van de oprichters van de FAI is, heeft de VS een tegengesteld standpunt ingenomen door astronautenvleugels toe te kennen aan iedereen die 50 mijl of 80 km bereikt.
{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}{highlightedText}}
- Space
- Spacewatch
- features
- Share on Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via e-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger