Rapmuzikant
Voor de goede orde…
Geselecteerde discografie
Bronnen
De in Groot-Brittannië geboren rapartiest Slick Rick belichaamde de “pooier”-houding, compleet met gouden kettingen, diamanten ringen, opzichtige pakken en Rick’s eigen kenmerkende ooglapje, toen hij in de jaren tachtig in de rap/hiphopscene opkwam. Zijn debuutalbum The Great Adventures of Slick Rick uit 1989 bereikte de platina status, en zijn imago van materiële overdaad, evenals zijn gebruik van expliciete teksten, hielpen de richting van de rap muziek voor de komende jaren te vormen. Maar net toen Ricks toekomst zeker leek, werd de jonge rapper in 1990 veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes jaar wegens poging tot moord. Hoewel hij van achter de tralies twee albums uitbracht, projecten die Rick en veel hiphopfans liever zouden vergeten, evenaarde geen van beide het commerciële succes van zijn eerste release. Hij gaf later toe aan URB magazine: “Ze waren rotzooi. Ik vond ze niet goed, ik dacht dat ze troep waren… Het was een haastklus, het was verschrikkelijk, het was afschuwelijk. Het was een slechte job.” Toen, na zijn vrijlating uit de gevangenis in 1996, kwam Rick in 1999 weer naar voren met een meer substantiële collectie hip-hop nummers getiteld The Art of Storytelling.
Hoewel sommige hip-hop fans Rick zagen als een rapper voorbij zijn hoogtepunt en geen deel uitmakend van de nieuwe look van rap – die de gouden juwelen en felgekleurde pakken had ingeruild voor designer sportkleding en Nike basketbalschoenen – verwelkomden de meesten de terugkeer van zijn oude school stijl en geaccentueerde verhalen vertellen. Ook Rick, die beloofde zijn pakken en kettingen niet met pensioen te laten gaan, was het daarmee eens en verzekerde URB dat “ik denk dat het is wat hip-hop nodig heeft…. Ik denk dat het altijd goed is om een ster te zien. Je wilt niet altijd iemand zien die regelmatig gekleed gaat. Soms wil je kleur zien, je wilt iets zien dat mooi is om naar te kijken.”
Geboren als Richard Walters uit Jamaicaanse ouders in South Wimbledon, Londen, op 14 januari 1965, werd Rick als zuigeling blind door een stuk gebroken glas. Hij droeg al op jonge leeftijd een ooglapje, een accessoire dat later deel zou uitmaken van zijn imago. In de late jaren 1970 emigreerde hij op 14-jarige leeftijd met zijn familie naar de Bronx in New York en ging naar de La Guardia High School of Music and Art. Op school ontmoette hij een andere toekomstige rapper, Dana Dane, met wie hij bevriend raakte. De twee jongens vormden de Kangol Crew en begonnen op te treden op hip-hop feestjes in hun buurt. Tijdens een optreden in 1984 ontmoette Rick rapartiest Doug E. Fresh, die hem vroeg mee te spelen met zijn Get Fresh Crew (waar ook Chill Will en Barry Bee deel van uitmaakten). Tegen 1985 zag Fresh een van de nummers van de groep, “The Show”, stijgen tot nummer vier in de R&B charts, en de single “La-Di-Da-Di” zou een rap-klassieker worden. Na het succes van hun hitsingles verliet MC Ricky D, zoals Rick toen heette, de Get Fresh Crew in 1987 om een solocontract te tekenen bij Def Jam Records, het grootste label in hiphop op dat moment.
For the Record…
Geboren Richard (Ricky) Walters op 14 januari 1965, in South Wimbledon, Londen, Engeland, aan Jamaicaanse ouders; familie emigreerde naar de Verenigde Staten, vestigde zich in de Bronx, New York, aan het eind van de jaren 1970.
Met collega-rapper Dana Dane terwijl hij naar de La Guardia High School of Music and Art ging; Rick en Dane vormden de Kangol Crew en traden op in hip-hop clubs; ontmoette Doug E. Fresh in 1984 en sloot zich aan bij zijn Get Fresh Crew als MC Ricky D; tekende een solocontract bij Def Jam Records, 1987; vond zichzelf opnieuw uit als Slick Rick en bracht zijn solodebuut The Great Adventures of Slick Rick uit, dat platina werd, 1988; veroordeeld voor poging tot moord en veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf, 1990; bracht tijdens zijn gevangenisstraf twee albums uit, The Ruler’s Back, 1991, en Behind Bars, 1994; vrijgelaten uit de gevangenis, 1996; bracht The Art of Storytelling uit, 1999.
Adressen: Platenmaatschappij -Def Jam Music Group, 160 Varick St., New York, NY 10013.
In 1988 vond Rick zichzelf opnieuw uit als Slick Rick en bracht zijn debuutalbum uit getiteld The Great Adventures of Slick Rick, dat onmiddellijk een rapklassieker werd. Net als bij de Get Fresh Crew, bleef Rick zijn rhymes brengen in zijn ontspannen en kenmerkende Brits/Bronx drawl, maar sommige van zijn nummers waren nu geladen met schokkende vulgariteit en misogynistische teksten. Hoewel de single “Treat Her Like a Prostitute” een straatfavoriet werd, weigerden de meeste R&B radiostations het vernederende nummer te draaien. In plaats daarvan pushten ze zijn duet met zanger Al B. Sure! genaamd “If I’m Not Your Lover,” dat in 1989 naar nummer twee steeg. Ook dat jaar haalde de single “Children’s Story”, een nummer dat op dubbelzinnige wijze crimineel gedrag moraliseerde en een pionier was van de hip-hop verhaal esthetiek, de top vijf van de R&B lijst. Andere tracks, waaronder “Mona Lisa”, “Hey Young World” en “Teenage Love”, naast “Children’s Story”, werden beschouwd als het beste werk van de rapper.
Terwijl Rick in zijn privéleven altijd het “gangsta”-aspect had gemeden dat vaak met rapmuziek wordt geassocieerd, kwam de criminaliteit waarop hij soms zinspeelde in zijn debuutalbum uiteindelijk zijn eigen realiteit weer te geven. Begin 1990 werd hij beschuldigd van en later veroordeeld voor poging tot moord nadat hij op zijn neef had geschoten, die volgens Rick zijn moeder had lastig gevallen, en de politie op een snelle achtervolging had gestuurd. Terwijl hij op zijn veroordeling wachtte, nam Rick in allerijl 21 nummers op voor vervolgalbums. Later dat jaar ging Rick naar de gevangenis in het noorden van New York om te beginnen aan een gevangenisstraf van zes jaar. In 1991, met Rick nu opgesloten in een gevangeniscel, bracht de rap artiest zijn tweede album uit getiteld The Ruler’s Back, vernoemd naar een track van zijn debuut. Ondanks zijn recente aanvaring met de wet, vonden critici dat hij een verrassend goed beoordelingsvermogen gebruikte door geen gebruik te maken van zijn juridische situatie en door zijn beledigende teksten af te zwakken. In plaats daarvan koos Rick voor een verhaal van spijt met “I Shouldn’t Have Done It,” een verslag van een drugsdeal in “Bond,” en een romantische onderneming met “Venus.” Bovendien, The Ruler’s Back bevatte snellere dance beats en loops van de hit “La-Di- Da-Di.” Desalniettemin, Rick ’s tweede poging niet verkocht, hoewel zijn bekentenis “I Shouldn’ t Have Done It” single verscheen op de R&B charts later dat jaar.
In 1993, Rick werd toegestaan om de gevangenis te verlaten voor een tijd op een work release programma en nam tracks op voor zijn 1994 Behind Bars album. Met uitzondering van de openingstitel, weigerde de rapper uit te wijden over zijn ervaringen als gevangene. Het project bevatte ook overgebleven nummers die in 1990 waren opgenomen, een cameo van Fresh voor de succesvolle ballad “Sittin’ in My Car” (een remake van Billy Stewart’s “Sitting in the Park”), en remixen van Rick’s eerdere werk. Zijn beledigende retoriek kwam echter weer aan het licht in nummers als “A Love That’s True,” dat het vaderlijke advies geeft “Son… you just don’t trust no bitch.” Net als Rick’ s 1991 release, faalde het duidelijk gefragmenteerde Behind Bars om rap en hip-hop platenkopers aan te trekken en deed weinig om Rick’ s carrière te bevorderen.
Nadat Rick zijn gevangenisstraf in 1996 voltooide, begon hij aan een comeback door gastoptredens te maken met andere artiesten zoals Dave Hollister, Kid Capri, en Montell Jordan. In de tussentijd begon hij te werken aan een nieuw album. In de late lente van 1999, bracht Def Jam The Art of Storytelling uit, nog een voorbeeld van Rick die zich verre hield van het boevenleven. “Om (het verheerlijken van het gangsta-leven) zou zijn om in een val te lopen en negativiteit te verheerlijken,” legde Rick uit aan Errol Nazareth van de Toronto Sun. “De jeugd zegt een heleboel gekke dingen. Ze promoten het verkopen van drugs, gangsterisme, elkaar beroven en al dat soort dingen. Het laat zwarte mensen er heel onwetend uitzien, snap je wat ik bedoel? Ik kan daar niet mee omgaan. Ik kan mezelf niet zien, op 34 jaar oud, het promoten van beroving of de verkoop van crack cocaïne.”
In plaats daarvan, The Art of Storytelling deed de artiest zijn filmische verhalen van X-rated fantasieën herleven, evenals zijn humoristische old-school rap techniek. In het nummer “Who Rotten ‘Em,” keert Rick terug naar het oude Egypte en beeldt hij zich in dat hij een rappende slaaf is. De meer samenhangende plaat, die ook strak in elkaar gezette nummers als “2Way Street”, “I Sparkle” en “I Own America Part I” bevatte, bewees dat Rick goed op weg was om zijn oude reputatie als getalenteerde rapartiest te herwinnen. Hoewel critici het erover eens waren dat Rick op zijn best presteerde op de solotracks, bevatte het album ook optredens van collega-rappers en hiphopartiesten zoals Clark Kent, Large Professor, Q-Tip, Nas, Outkast, en Raekwon.
Selected discography
EP’s
Children’s Story/Teacher, Teacher, Def Jam, 1988.
Teenage Love/Treat Her Like a Prostitute, Def Jam, 1988.
Hey Young World/Mona Lisa, Def Jam, 1989.
It’s a Boy/King, Def Jam, 1991.
Mistakes of a Woman in Love with Other Men/Venus, DefJam, 1991.
Sittin’ in My Car/Cuz It’s Wrong, Def Jam, 1995.
Singles
“I Shouldn’t Have Done It,” Def Jam, 1991.
“Behind Bars,” Def Jam, 1994.
Albums
The Great Adventures of Slick Rick, Def Jam, 1988.
The Ruler’s Back, Def Jam, 1991.
Behind Bars, Def Jam, 1994.
The Art of Storytelling, Def Jam, 1999.
Sources
Books
Robbins, Ira A., editor, Trouser Press Guide to ’90s Rock, Fireside/Simon & Schuster, 1997.
Periodieken
Business Wire, 12 mei 1999.
Newsday, 18 december 1994, p. 21.
People, 30 januari 1989, p. 18.
The Record (Bergen County, NJ), 29 augustus 1991, p.d12.
Toronto Sun, 28 mei 1999, p. 79.
URB, augustus 1999, pp.60-61.
Vibe, juni/juli 1999.
Washington Post, 26 mei 1999, p. C05.
Online
“Slick Rick,” All Music Guide website, http://www.allmusic.com(3 september 1999).
“SWckRick,” RollingStone.com, http://www.rollingstone.tunes.com (4 september 1999).
-Laura Hightower