De essentie van de sport
Supreme vaardigheden en jeugdige cool
Tijdens Tokyo 2020 staan er twee disciplines op het programma: street- en parkskateboarden. De competitie omvat zowel mannen- als vrouwendisciplines, waarbij de atleten hun vaardigheden tonen in een feestelijke, festivalachtige sfeer.
– Street
Deze competitie wordt gehouden op een recht ‘straatachtig’ parcours met trappen, leuningen, stoepranden, banken, muren en hellingen. Elke skateboarder presteert individueel en gebruikt elk onderdeel om een reeks vaardigheden, of ’trucs’, te demonstreren. Bij de jurering wordt rekening gehouden met factoren als de moeilijkheidsgraad van de trucs, de hoogte, de snelheid, de originaliteit, de uitvoering en de compositie van de bewegingen, om een algemeen cijfer toe te kennen.
Skateboarders ‘glijden’ vaak over het houten dek van hun skateboards en ‘slijpen’ de metalen trucks (onderdelen die de wielen en lagers verbinden met het dek van het skateboard) direct langs de stoepranden en handrails van het parcours.
Tijdens het rijden over de baan en om hun skateboards op of over de rails en stoepranden te krijgen, voeren deelnemers vaak een ‘ollie’ uit, een truc waarbij de rijder en het board een sprong in de lucht maken zonder de handen van de rijder te gebruiken. Bekwame skateboarders laten deze moeilijke truc gemakkelijk lijken.
De zijwaartse positie die rijders van surfboards en skateboards innemen, staat bekend als hun ‘stance’. Een positie met het linkerbeen in de richting waarin de skateboarder wil bewegen, staat bekend als ‘regular stance’, terwijl sommigen er de voorkeur aan geven hun rechterbeen in de richting te plaatsen waarin ze willen bewegen, wat bekend staat als ‘goofy foot’. De gebruikelijke houding van een skateboarder wordt zijn ‘main stance’ genoemd; wanneer hij tijdens de wedstrijd de positie van zijn voorste been verandert, wordt dit ‘switch stance’ genoemd. De punten die worden toegekend voor trucs die worden uitgevoerd in de ‘main stance’ verschillen van trucs die worden uitgevoerd in de ‘switch stance’, omdat de moeilijkheidsgraad bij de laatste hoger is.
Een veel voorkomende truc voor skateboarders is om een ollie te maken en dan het dek van het skateboard op verschillende manieren onder hun voeten om te gooien, waarbij ze het board op miraculeuze wijze weer terug op hun voeten brengen voordat ze landen. Een extra variatie op het flippen van het board is om tegelijkertijd ook het lichaam te roteren. Als het goed wordt uitgevoerd, kan de skateboarder na het flippen van het board het laten lijken alsof het board zich met een magneet weer aan de voeten vasthecht. Parallelle, lengte- en andere dynamische, multidimensionele flips vereisen allemaal een hoog niveau van techniek.
– Park
Park wedstrijden vinden plaats op een uitgeholde baan met een reeks ingewikkelde bochten – sommige lijken op grote schotels en koepelvormige kommen. Vanaf de bodem van de holte gaan de gebogen vlakken steil omhoog, waarbij het bovenste gedeelte van de helling verticaal of bijna verticaal is. Een van de attracties van parkwedstrijden zijn de immense hoogtes die worden bereikt door op snelheid de bochten te beklimmen en verbazingwekkende trucs in de lucht uit te voeren.
De verscheidenheid aan trucs die een skateboarder tot zijn beschikking heeft, neemt toe met de hoogte die wordt bereikt bij het lanceren uit de bochten van het park. De moeilijkheidsgraad kan afhangen van de vraag of het deck van het skateboard met een hand wordt vastgepakt bij het uitvoeren van mid-air tricks, welk deel van het deck wordt vastgepakt, welke hand wordt gebruikt om het deck vast te pakken en de houding van de rijder tijdens het vastpakken van het deck.
De moeilijkheidsgraad en originaliteit nemen ook toe als het deck in de lucht wordt gedraaid, omgedraaid of als de deelnemer in staat is om zijn lichaam te draaien terwijl hij in de lucht is. Andere trucs zijn variaties van balanceren (stalls), grinds en glijtrucs op de ‘lip’ van de schans.