Spoiler alert: de Shazaam-film heeft nooit bestaan.
In een interview in mei 2020 verklaarde acteur en sportster Shaquille O’Neal dat als kinderen hem en Sinbad als Kazaam en Shazaam in een Avengers-achtige geestenfilm zouden willen zien, hij dat hilarische jaren 90-kostuum zou aantrekken en het zou doen.
“Natuurlijk zou ik dat doen,” zei hij. “Altijd voor de kinderen.”
Er is echter één probleem: de zogenaamde Sinbad geestenfilm bestaat niet.
Fans zweren al jaren dat ze zijn opgegroeid met een cheesy jaren ’90 film genaamd Shazaam. In deze “film,” Sinbad speelt een stuntelende geest die wensen verleent aan twee kinderen en hen meeneemt op een reis. Volgens sommige mensen roepen de twee kinderen per ongeluk Shazaam op en wensen ze dat hun vader weer verliefd wordt. Anderen herinneren zich zelfs scène-voor-scène details, zoals een kapotte pop en de slotscène die blijkbaar plaatsvond op een zwembadfeest.
Mensen uit het hele land hebben zelfs aangegeven gedetailleerde herinneringen te hebben aan wanneer en waar ze deze film als kind hebben gezien. Een man genaamd Don werkte in de filmverhuur winkel van zijn oom en herinnert zich specifiek dat hij de Shazaam film kocht voor de winkel.
“Ik moest de twee kopieën die we bezaten in de loop der jaren tientallen keren hanteren,” zei Don. “En ik moest het meerdere keren bekijken om te kijken naar gemelde schade aan de tape, terugspoelen en inchecken, verhuren, en de dozen in de etalage zetten voor verhuur.”
Sommigen geloven zelfs dat Shaq’s geniefilm, Kazaam, gewoon een rip-off was van Sinbad’s Shazaam.
“Ik herinner me dat ik dacht dat Shaq’s Kazaam een rip-off of een revamp van een mislukte eerste run was, net als hoe de film Buffy the Vampire Slayer uit 1991 werd gebombardeerd, maar de tv-reboot eind jaren ’90 een sensatie was,” zegt Meredith, een vrouw die zich herinnert beide films te hebben gezien. Een andere man, Carl, viel haar bij en zei: “Ik ben een van de mensen die Kazaam specifiek nooit hebben gezien omdat het belachelijk leek om Shazaam te kopiëren slechts een paar jaar nadat het was uitgebracht.”
“Het voelt alsof een deel van mijn jeugd nu van me is gestolen. Hoe kan een film zomaar uit onze geschiedenis verdwijnen?” zei Carl. “Ik heb op Craigslist een beloning van 1000 dollar uitgeloofd voor iedereen die een kopie van deze film kan vinden, of die nu ‘per ongeluk’ bij Blockbuster is achtergehouden of dat iemand zelf een bootleg VHS-kopie heeft gemaakt. Ik wil bekend kunnen maken dat de film inderdaad echt is.”
In tegenstelling tot wat mensen geloven, is er geen bewijs dat de film ooit heeft bestaan. Sinbad zelf heeft de sociale media opgezocht om fans ervan te overtuigen dat hij nooit een film met de naam Shazaam heeft gemaakt.
Heb je gemerkt dat niemand van mijn leeftijd deze zogenaamde Sinbad Genie film heeft gezien, enkel jullie die kinderen waren in de jaren 90. De jonge geest !
– Sinbad (@sinbadbad) September 7, 2016
Hij heeft zelfs mensen getrolled die zich de film herinneren, door te “bekennen” dat er eigenlijk een Shazaam-film was, maar hij was te beschaamd over zijn genievaardigheden om het toe te geven. In zijn hilarische “bekentenis” zegt hij dat er veel overheidsbemoeienis nodig was om die video’s uit de huizen en videotheken van de mensen te krijgen, maar hij had geluk omdat ze in staat waren om wat “mind control stuff” te doen om het publiek te laten vergeten.
Sinbad zei: “Er zijn nog drie tapes over – er zijn nog drie Shazaam-video’s die we niet hebben gevonden. En als we je vinden, gaan we je vermoorden.” Degenen die de tape hadden stonden nu op een hitlijst en hij stuurde huurmoordenaars naar hun huis.
Op April Fools Day in 2017 plaatste College Humor zelfs “verloren beelden” van Shazaam om de draak te steken met de hele beproeving, maar het was allemaal een grap. Hilarisch genoeg zegt het kleine meisje in de clip: “We hebben onze herinneringen. Ze zijn echt. Niemand kan dat van ons afnemen.”
Maar in zijn poging om de media te trollen en de echte herinneringen van het publiek terug te krijgen, heeft Sinbad misschien het antwoord gevonden op de vraag waarom we ons herinneren dat we zijn nepfilm hebben gezien.
@hapotter heeft het sinbad geest mysterie opgelost. I hosted an afternoon of sinbad movies o 1994 (sinbad the sailor movies) pic.twitter.com/yCE65Q3aK5
– Sinbad (@sinbadbad) October 3, 2016
Tijdens het hosten van de Sinbad the Sailor marathon, was Sinbad erg gekleed als een geest, wat zou kunnen verklaren waarom mensen hem associeerden met een geestenfiguur. Een andere verklaring zou kunnen zijn dat naar verluidt een preview van Kazaam werd afgespeeld tijdens enkele VHS-opnames van Sinbad’s film, The First Kid. Daarom kunnen mensen Sinbad geassocieerd hebben met Shaq’s Kazaam personage.
Waarom zweren we allemaal dat we ons herinneren Shazaam gezien te hebben?
Het hele fenomeen voelt alsof iemand terug in de tijd is gegaan en met de tijdlijn heeft geknoeid. Misschien zitten we allemaal in een alternatief universum en herinnert slechts een select aantal van ons zich de juiste tijdlijn – de tijdlijn waarin Sinbad een afschuwelijke geest speelt.
Hoe dan ook, het fenomeen heeft een naam. Het heet het Mandela Effect en werd bedacht door auteur en paranormaal onderzoeker, Fiona Broome, nadat ze een van de vele mensen werd die zich herinnerden dat Nelson Mandela stierf in de jaren ’80 in de gevangenis, terwijl hij eigenlijk stierf op 5 december 2013, na het verlaten van de gevangenis en het worden van Zuid-Afrika’s eerste post-apartheid president.
Het fenomeen kwam zelfs aan bod in een aflevering van The X-Files. In deze aflevering beschrijft Mulder het Mandela-effect als volgt:
“Wanneer iemand zich iets herinnert wat niet wordt gedeeld door de meerderheid of de feiten. Er zijn bijvoorbeeld mensen die zich herinneren dat ze een film hebben gezien die ‘Shazam’ heet, met in de hoofdrol Sinbad als een onbedwingbare geest, zelfs als ze erop worden gewezen dat ze waarschijnlijk denken aan een film die ‘Kazaam’ heet, met in de hoofdrol Shaquille O’Neal als een onbedwingbare geest, vooral omdat er nooit een film met de naam ‘Shazam’ is gemaakt.”
Het is hoogst onwaarschijnlijk dat we naar een alternatief universum zijn gestuurd, en het echte verhaal is dat het menselijk geheugen echt suggestief is. Sinbad speelde in de jaren ’80 in veel kinderfilms, en onze hersenen associeerden hem gewoon met nog een film – een die niet bestaat.