By Harry A. Bade, III, MD, FACS
Shin splints, of mediaal tibiaal stress syndroom, is een term gebruikt door atleten om voorste scheenbeenpijn te beschrijven waarbij de voorste proximale of distale mediale aspecten van het been betrokken zijn.
Posterior shin splints betrekken de posterior tibia spier en pees en komen één tot zes centimeter boven en iets posterior van de mediale malleolus of mediale enkelbot voor. Bij jongere lopers gaat het meestal om ofwel microscheurtjes van de spier ofwel scheurtjes waarbij de oorsprong van de spiervezels op het bot betrokken is, wat wordt beschreven als periostitis.
Het is vaak pijnlijk en teder zowel langs de mediale als langs de posterieure zijde van de distale tibia waarbij de tibialis posterior pees betrokken is, en in ernstiger gevallen, de flexor digitorum longus en flexor hallucis longus pezen. De pijn is heviger wanneer men op de tenen gaat staan of de voet omdraait, waardoor het spiercomplex van de pees myofascia wordt opgerekt.
De eerste risicofactor om te overwegen is overtraining of normale training bij een jongere of beginnende loper. Evaluatie van het schema van de loper is belangrijk. Dit omvat zowel het trainings- als het wedstrijdschema schoenen dragen. Hyperpronatie kan ook bijdragen aan het probleem, daarom is evaluatie van de schoenen belangrijk. Schoenen met een hoge rating voor het onder controle houden van pronatie kunnen nuttig zijn.
Het loopoppervlak moet ondersteunend zijn, zoals all-weather kunstbanen of gepakte aarde. Vermijd overmatige harde en zachte oppervlakken. Algemene rekoefeningen aan de achterkant en ijsbaden na het hardlopen kunnen enige verlichting bieden. Ze zijn niet genezend.
Extra pronatie is een factor die bijdraagt aan dit probleem, daarom kunnen steunzolen om overmatige pronatie te controleren of hielverhogingen enige verlichting bieden. Vermijd hardlopen op een gekanteld oppervlak omdat de omhoog lopende voet overmatige pronatie heeft tijdens de volledige gewichtdragende kracht op de voet.
Verminder de training onmiddellijk en zoek de afstand die u kunt lopen zonder overmatige pijn te reproduceren. Cross-training kan een alternatief zijn om zwemmen, fietsen en zwembadlopen op te nemen. Fysiotherapie kan ook helpen met rekken, versteviging, elektrische stimulatie en ultrageluid. De juiste ontstekingsremmende medicatie kan ook worden gebruikt.
Anterieure shin splints betreffen de anterieure tibiale spier en pees en komen voor langs de proximale anterieure laterale tibia over een afstand van ongeveer vier tot vijf centimeter. Er is een grotere kans op stressfracturen of compartimentsyndroom als differentiële diagnose van dit overbelastingsprobleem. Nogmaals, dit is een weke delen letsel waarbij de musculaire oorsprong van de tibialis anterior spier op zowel bot als periosteum.
Er is meestal een mechanisch onevenwicht tussen de posterieure en anterior spiergroepen. De posterieure spiergroepen zijn meestal te strak en relatief te sterk. Bij het neerzetten van de hiel (het eerste contact van de voet met de grond) moeten de voorste spieren de voorwaartse of neerwaartse plantairflexie van de voet afremmen. Dit is een vertragende functie. Als de posterieure spiergroepen te strak en te sterk zijn, dwingen zij de anterieure spieren harder en langer te werken om de voet te controleren.
De tweede onbalans treedt op tijdens het afzetten van de tenen, wanneer opnieuw de anterieure spieren overmatig worden gebruikt om de voet op te tillen of te dorsiflexeren, zodat deze vrij komt van de grond wanneer het been naar voren wordt gebracht. Naarmate de voorste spiergreep vermoeit, wordt deze disfunctioneel en veroorzaakt overbelasting of microscheurtjes in de spieren.
Deze onbalans wordt geaccentueerd door bergafwaarts te lopen, wat de overbelasting van de voorste beenspieren alleen maar verergert. Hardlopen op hardere ondergronden is ook een vaker voorkomend probleem met anterior shin splints.
Overtraining en onjuiste schoenen kunnen dit probleem ook versnellen. Schoenen moeten de juiste schokabsorptie hebben en ook hier geldt dat overtraining de situatie alleen maar erger maakt. De spieren raken op natuurlijke wijze meer vermoeid en disfunctioneel, waardoor meer blessures ontstaan.
De behandeling is vergelijkbaar met die voor posteromediale shinsplints. Het zou ook het rekken van de achterste spieren van het been en de kuit moeten omvatten, met inbegrip van de hamstrings, het veranderen van schoenen naar een meer schokabsorberende of zachte schoen in vergelijking met een schoen die pronatie controleert, en het vermijden van bergaf lopen en lopen op harde betonachtige oppervlakken.
Als de symptomen aanhouden, moet het lopen worden verminderd of gestopt. Ook moet een medisch onderzoek worden overwogen om een stressfractuur en een voorste compartimentsyndroom uit te sluiten. Anti-inflammatoire medicatie kan ook worden gebruikt samen met fysiotherapie.
Deze aandoeningen komen vaak voor bij middelbare school hardlopers en vroege herkenning en behandeling is essentieel voor het behoud van de atleet in staat om te concurreren.