Het eerste woord dat Michael C. Hall uitspreekt in “Safe” – het Netflix-moordmysterie dat zoveel meer om het lijf heeft dan die naamgever doet vermoeden – is “sorry.” Hij verontschuldigt zich bij zijn dochter voor het grijpen van haar hand op een begrafenis, dus hij zegt het zachtjes. Haar antwoord is luider en duidelijker: “Ja, natuurlijk.” Het is duidelijk dat er wrijving is, maar er is ook iets anders aan de hand. Is dat… een accent?
Het is, maar het zal een jaar duren om dat te bevestigen. Gelukkig, in tegenstelling tot andere opgeblazen Netflix originelen, “Safe” beweegt door een jaar in minder tijd dan een titelsequentie, dus met de klik van een “skip intro” knop, bent u ondergedompeld in de volledige Britse intonatie van de voormalige “Six Feet Under” ster. Net als de algehele snelheid van de serie, het is schokkend op het eerste. Als je Dexter “community barbecue” hoort zeggen als “comm-un-it-y buh-bah-coo”, kun je in een lachbui raken als je het verhaal niet bijhoudt.
Populair op IndieWire
Gelukkig leunt “Safe” in de meeste van zijn steeds absurdere momenten, inclusief Hall’s accent. Het is niet dat de show of de voordracht van zijn ster slecht zijn, per se; ze overwerken zichzelf gewoon niet om je te overtuigen van hun grote belang. “Safe’ is een soap, en als zodanig is het een leuke afleiding.
Met Tom. Tom (Hall) is pas weduwnaar, chirurg en vader van twee dochters. Hij probeert de dood van zijn vrouw te verwerken als zijn oudste kind Jenny (Amy James-Kelly) verdwijnt. Ze gaat naar een feestje met haar vriendje, maar geen van beiden komt thuis. Dit brengt Tom in paniek; het laatste wat zijn vrouw hem vroeg was om voor hun dochters te zorgen – om ze veilig te houden (snap je?) – en hij neemt dat verzoek zeer, zeer serieus.
Gelukkig heeft hij een paar belangrijke vrienden om hem te helpen in zijn beladen achtervolging van de waarheid. Pete (Marc Warren) is zijn oude vriend en collega die samen met Tom in het leger heeft gediend. Dat verklaart waarom hij zo’n goede onderzoekspartner is en waarom hij zo persoonlijk gemotiveerd is om Tom te helpen. Samen vormen ze een klassiek rechercheursduo, dat in kantoren inbreekt voor informatie en verdachten bewerkt met een geoefend heen-en-weergepraat. Zouden twee oude doktersvrienden zich onmiddellijk ontpoppen tot zulke natuurlijke speurneuzen? Nee, maar dat is niet de grootste pil om te slikken (er is een geheime onthulling van een kind dat je zal laten rekenen en een uber-macho mannelijk personage heet JoJo – JoJo!), en hun snelle band zorgt ervoor dat je in hen wilt geloven.
Tom’s andere vriend is ook meer dan een vriend: Sophie (Amanda Abbington) is een echte agent die Tom al jaren kent, maar onlangs is hun relatie naar het volgende niveau gegaan. Ze houden het geheim, maar als het uit de hand loopt, delen Tom en Sophie veel informatie over de zoektocht naar Jenny. Ze is een bron van informatie voor Tom, en een prima manier om het verhaal in beweging te houden zonder de persoonlijke haken te verliezen.
Tegelijkertijd opent de politie een onderzoek naar de moeder van Jenny’s vriend, Zoe (Audrey Fleurot), de eenzame inwoner van Franse afkomst in deze Franse coproductie tussen Netflix en Canal+. Op basis van foto’s en brieven die voor het gemak in haar schoolkluisje zijn gevonden, zou ze een affaire hebben gehad met een student. Ze ontkent het, en de twee mysteries lopen langzaam in elkaar over.
Er is een scala aan personages in “Safe,” maar ze zijn allemaal nogal geïsoleerd in de schilderachtige Engelse buitenwijk. Sommigen rijden rond in hun auto’s of nemen de trein naar de stad, maar het mysterie duwt hen steeds weer terug naar de kleine omheinde gemeenschap van waaruit de problemen het eerst naar buiten kwamen. Het draagt bij aan het gevoel dat alle antwoorden recht voor je liggen, zelfs als kijkers sommige van de meer bizarre wendingen van het seizoen op geen enkele manier konden voorspellen. Belangrijker is dat bedenker en uitvoerend producent Harlan Coben consequent antwoorden geeft; elke aflevering begint met ten minste één grote onthulling en eindigt met een veelzeggende cliffhanger, met meer dan een paar belangrijke punten daartussen verspreid.
“Mensen hebben recht op hun geheimen,” is een onheilspellend uitgesproken zin uit de eerste aflevering, en boy voelen deze mensen zich gerechtigd, anders zouden ze er niet zo veel hebben. Zelfs de details die bekend zijn in de gemeenschap – zoals hoe Tom’s vrouw stierf – worden geruime tijd achtergehouden voor het publiek. Er zijn geheime affaires, geheime identiteiten, geheime liefdes, geheime bekentenissen, geheime poorten, geheime telefoons, geheime apps, geheime alles!
Het is veel, over het geheel genomen, en er is niet veel aan de serie door zes van de acht afleveringen buiten de sappige spanning van al die onthullingen. Maar dat is prima. Met geëngageerde prestaties (waarvan sommige zich duidelijk bewust zijn van het potsierlijke verhaal waarin ze zitten) en een vlot tempo, “Safe” verdient zijn status als een soapy plezier en zou Netflix-kijkers moeten vermaken die hunkeren naar boeiende afleiding.
Grade: B
“Safe” seizoen 1 is nu streaming op Netflix.