Vroege levenEdit
Richard Wayne Mullins werd geboren als zoon van John Mullins, een boomkweker, en Neva Mullins, die verbonden was aan de Quakers. Hij had twee zussen en twee broers. De familie noemde hem bij zijn tweede naam, Wayne, die hij gebruikte tot zijn studie, toen zijn vrienden hem Richard noemden. Mullins groeide op in de Arba Friends Meeting, een kerk in Lynn, Indiana. De Quaker getuigenissen van vrede en sociale rechtvaardigheid inspireerden later veel van zijn teksten. Toen Mullins op de lagere school zat, verhuisde zijn familie en ging hij naar de Whitewater Christian Church, waar hij tot zijn afstuderen naartoe ging. Mullins werd gedoopt toen hij in de derde klas zat. Zijn overgrootmoeder leerde hem hymnes spelen en vierstemmig te zingen toen hij nog heel jong was, en hij begon klassieke piano te studeren bij een Quaker-leraar toen hij nog op de lagere school zat. Hij studeerde af aan de Northeastern High School in 1974.
Mullins werd geïnspireerd toen de Beatles voor het eerst verschenen in The Ed Sullivan Show in 1964. Het evenement hielp Mullins de invloed van muziek te begrijpen. Hij was een fan van de muziek van de Beatles, en hij kon zich identificeren met John Lennon in het bijzonder, ondanks filosofische verschillen. In zijn lied “Elijah”, geschreven rond de tijd van de moord op Lennon, verwerkte hij de zin “candlelight in Central Park.” Dit was een verwijzing naar de kaarslicht waken gehouden in de nasleep van de gebeurtenis. De plaats van de wake werd een permanent gedenkteken voor John Lennon.
Een belangrijk deel van Mullins’ vroege muzikale ervaring was dat hij pianist, liedjesschrijver en zanger was van het New Creations Choir in Richmond, Indiana, dat was opgericht door Tim en Bonnie Cummings in het begin van de jaren zeventig. Het koor toerde met zijn eigen bus door vele staten en produceerde zelfs een album. New Creations is een kerk en school voor tieners, en Mullins heeft bijgedragen aan de oprichting ervan.
Van 1974 tot 1978 ging Mullins naar het Cincinnati Bible College. Hij werkte in een parkeergarage om zijn schoolopleiding te kunnen betalen. In deze tijd trad Mullins op met de band Zion, die één album uitbracht, waarvoor hij alle nummers schreef.
Van 1975 tot 1978 was hij jeugdpastor en muziekdirecteur bij de United Methodist Church in Erlanger. Mullins concentreerde zich toen op zijn taken in de kerk, en trad minimaal op in het openbaar. Hij beschouwde zijn muziek als een hobby. Zijn visie op zijn muziek bleef zo tot 1978, toen hij een groep tieners van zijn kerk meenam naar het Ichthus Music Festival in Wilmore, Kentucky. Hij zei dat hij tijdens deze reis getuige was van het effect van muziek op jonge mensen, en besloot om fulltime met muziek bezig te gaan.
Begin als opname-artiestEdit
Mullins’ start in de christelijke muziekindustrie vond plaats in het midden van 1981 toen Amy Grant zijn lied “Sing Your Praise to the Lord” opnam. De beslissing werd genomen om te stoppen met touren als “Zion,” en voor Mullins om zijn solo carrière te beginnen. Hij verhuisde naar Bellsburg, Tennessee, ongeveer 45 minuten van Nashville, om zijn professionele opnamecarrière te beginnen. Mullins verloofde zich ergens tussen eind jaren 70 en begin jaren 80, en schreef het nummer “Doubly Good to You” (opgenomen door Amy Grant op haar album Straight Ahead) voor zijn aanstaande bruiloft. Zijn verloofde verbrak echter de verloving in 1982. Als reactie op de breuk schreef Mullins “Damascus Road”.
Jaren later deelde Mullins zijn gedachten over zijn relaties en persoonlijke leven in een radio-interview met Rick Tarrant:
Ik was altijd gefrustreerd over al die relaties, zelfs toen ik verloofd was. Ik had tien jaar iets met een meisje en ik vroeg me vaak af waarom ik me, zelfs op de intiemste momenten van onze relatie, nog steeds erg eenzaam voelde. En het was pas een paar jaar geleden dat ik me eindelijk realiseerde dat vriendschap geen remedie is voor eenzaamheid. Eenzaamheid is een deel van onze ervaring en als we verlichting van eenzaamheid zoeken in vriendschap, zullen we de vriendschap alleen maar frustreren. Vriendschap, kameraadschap, intimiteit, al die dingen, en eenzaamheid leven samen in dezelfde ervaring.
In 1987 doceerde Mullins conversatie-Engels in een Zuid-Koreaans seminarie. Daarna diende hij korte tijd als zendeling in Thailand, in een stad ongeveer 3,2 km van de Thais-Chinese grens. Daar raakte hij betrokken bij een bediening die Chinese vluchtelingen ambachten bijbracht en medische zorg verleende. Over zijn tijd in Azië schreef hij het lied “The Other Side of the World”.
Kansas and the Move to Navajo NationEdit
Af het einde van de jaren tachtig wilde Mullins verandering en formuleerde hij een plan om Tennessee te verlaten. Hij ondernam stappen om muziekleraar te worden op een Indianenreservaat dat hij al eerder had bezocht. In 1988 verhuisde Mullins van Bellsburg naar Wichita, Kansas waar hij in 1991 naar Friends University ging. Gedurende deze tijd woonde hij samen met zijn beste vriend, David Strasser (ook bekend als “Beaker”). Als onderdeel van zijn studie was Mullins koordirecteur van de West Evangelical Free Church. Terwijl hij in Wichita was, ging hij ook regelmatig naar Central Christian Church. Hij studeerde af met een bachelor’s degree (BA) in Music Education aan de Friends University op 14 mei 1995. Zijn lied “Calling Out Your Name” uit 1991 bevatte een verwijzing naar The Keeper of the Plains, een 44 ft hoog beeld in Wichita.
– Mullins over zijn verhuizing
Na zijn afstuderen verhuisde hij met Mitch McVicker naar een Navajo reservaat in Tse Bonito, New Mexico om muziekles te geven aan kinderen. Rich en McVicker woonden in een kleine hogan op het reservaat tot Mullins’ dood in 1997.
In 1996, op het Ichthus muziekfestival, noemde Mullins persoonlijke redenen voor zijn verhuizing. Hem werd gevraagd of hij was verhuisd omdat God hem had geroepen om de Indianen te bekeren. Hierop antwoordde Mullins: “Nee. Ik denk dat ik gewoon moe werd van een blank, evangelisch, middenklasse perspectief op God, en ik dacht dat ik meer geluk zou hebben Christus te vinden bij de heidense Navajos. Ik geef muziekles.”
Filosofie en filantropieEdit
De winst van zijn tournees en de verkoop van elk album werd toevertrouwd aan zijn kerk, die het verdeelde, Mullins het gemiddelde salaris voor een arbeider in de V.S. voor dat jaar betaalde, en de rest aan liefdadigheid gaf. Mullins was ook een belangrijke supporter van Compassion International en Compassion USA.
Zijn filosofie kan worden begrepen door een citaat dat hij gaf tijdens een concert kort voor zijn dood. Hij zei,
Jezus zei wat je ook doet aan de minste van deze mijn broeders, je hebt het aan mij gedaan. En dit is wat ik ben gaan denken. Als ik me volledig wil vereenzelvigen met Jezus Christus, die ik als mijn Verlosser en Heer beschouw, dan kan ik dat het beste doen door me te vereenzelvigen met de armen. Ik weet dat dit tegen de leer van alle populaire evangeliepredikers ingaat. Maar ze zijn gewoon verkeerd. Ze zijn niet slecht, ze zijn gewoon verkeerd. Christendom gaat niet over het bouwen van een absoluut veilige kleine niche in de wereld waar je kunt leven met je perfecte kleine vrouw en je perfecte kleine kinderen in een mooi klein huis waar je geen homo’s of minderheidsgroepen ergens in je buurt hebt. Het christendom gaat over leren liefhebben zoals Jezus liefhad en Jezus hield van de armen en Jezus hield van de gebrokenen.
Rooms-katholicismeEdit
Mullins’ interesse in de heilige Franciscus van Assisi leidde in zijn laatste jaren tot een aantrekkingskracht tot het rooms-katholicisme. Er was geen dagelijkse protestantse eredienst in het Navajo-reservaat, dus woonde Mullins vaak de dagelijkse mis bij. Hij heeft zich nooit bekeerd, en er is onenigheid over zijn intenties.
In 1997 verklaarde Mullins,
Veel van de dingen waarvan ik dacht dat ze zo verschillend waren tussen protestanten en katholieken niet, maar aan het einde van het doorlopen van een RCIA-cursus realiseerde ik me ook dat er een aantal echte en belangrijke verschillen zijn. Ik weet niet zeker aan welke kant van de problemen ik sta. Mijn openheid voor het katholicisme was erg beangstigend voor mij, want als je opgroeit in een kerk waar ze niet eens een kruis ophangen, waren veel dingen vreemd voor mij. Ik ging naar een oudere protestantse heer die ik al jaren en jaren respecteer, en ik vroeg hem: “Wanneer roept trouw aan Jezus ons op om onze vooroordelen opzij te zetten en wanneer roept het ons op om naast hen te staan?” Zijn antwoord aan mij was dat het er niet om gaat katholiek of protestant te zijn. Het gaat erom trouw te zijn aan Jezus. Het gaat er niet om naar welke kerk je gaat, het gaat erom dat je Jezus volgt waarheen Hij je leidt.