jaren 1940Edit
Kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd op 10 augustus 1946 de South Korean Air Construction Association opgericht om het belang van de luchtmacht bekend te maken. Ondanks de toenmalige schamele status van de Koreaanse strijdkrachten werd op 5 mei 1948 de eerste luchteenheid gevormd onder leiding van Dong Wi-bu, de voorloper van het moderne Zuid-Koreaanse Ministerie van Nationale Defensie. Op 13 september 1949 schonken de Verenigde Staten 10 L-4 Grasshopper observatievliegtuigen aan de Zuid-Koreaanse luchteenheid. Een Army Air Academy werd opgericht in januari 1949, en de ROKAF werd officieel opgericht in oktober 1949.
Jaren ’50Edit
De jaren ’50 waren een kritieke tijd voor de ROKAF omdat het enorm uitbreidde tijdens de Koreaanse Oorlog. Bij het uitbreken van de oorlog, bestond de ROKAF uit 1.800 personeelsleden, maar was uitgerust met slechts 20 trainers en verbindingsvliegtuigen, waaronder 10 Noord-Amerikaanse T-6 Texan geavanceerde trainers gekocht van Canada. De Noord Koreaanse luchtmacht had een aanzienlijk aantal Yak-9 en La-7 gevechtsvliegtuigen van de Sovjet Unie aangekocht, die de ROKAF in omvang en sterkte in het niet deden vallen. In de loop van de oorlog verwierf de ROKAF echter 110 vliegtuigen: 79 jachtbommenwerpers, drie gevechtssquadrons, en één jachtvleugel. De eerste gevechtsvliegtuigen die werden ontvangen waren Noordamerikaanse F-51D Mustangs, samen met een contingent instructeurpiloten van de US Air Force onder commando van Majoor Dean Hess, als onderdeel van het Bout One Project. De ROKAF nam deel aan bombardementen en vloog onafhankelijke vluchten. Na de oorlog werd het hoofdkwartier van de ROKAF verplaatst naar Daebangdong, Seoul. In 1956 werd ook de Air Force University opgericht.
1960sEdit
Om de dreiging van mogelijke Noord-Koreaanse agressie het hoofd te bieden, onderging de ROKAF een aanzienlijke capaciteitsuitbreiding. De ROKAF verwierf Noordamerikaanse T-28 Trojan trainers, Noordamerikaanse F-86D Sabre nacht- en all-weather onderscheppingsvliegtuigen, Northrop F-5 gevechtsvliegtuigen en McDonnell Douglas F-4D Phantom jachtbommenwerpers. Het Air Force Operations Command werd in 1961 opgericht om efficiënte commando- en controlefaciliteiten veilig te stellen. In 1966 werd het Air Force Logistics Command opgericht en werden noodlandingsbanen aangelegd voor gebruik in oorlogstijd. De Eunma Unit werd opgericht in 1966 om Curtiss C-46 Commando transportvliegtuigen te exploiteren die werden gebruikt om eenheden van het leger van de Republiek Korea en het Korps Mariniers van de Republiek Korea te ondersteunen die dienden in Zuid-Vietnam tijdens de oorlog in Vietnam.
Jaren ’70Edit
De ROKAF werd geconfronteerd met een veiligheidsrisico, met een steeds oorlogszuchtiger Noord-Korea gedurende de jaren ’70. De Zuid-Koreaanse regering verhoogde haar uitgaven aan de ROKAF, wat resulteerde in de aankoop van Northrop F-5E Tiger II gevechtsvliegtuigen in augustus 1974 en F-4E jachtbommenwerpers. Ondersteuningsvliegtuigen, zoals Fairchild C-123 Providers en Grumman S-2 Trackers werden in die tijd ook aangeschaft. Grote nadruk werd gelegd op het vliegopleidingsprogramma; nieuwe trainer vliegtuigen (Cessna T-41 Mescalero en Cessna T-37) werden aangeschaft, en de Air Force Education & Training Command werd ook opgericht in 1973 om de kwaliteit van de opleiding van het personeel te consolideren en te verbeteren.
1980sEdit
De ROKAF concentreerde zich op kwalitatieve uitbreiding van vliegtuigen om de sterkte van de Noord-Koreaanse luchtmacht in te halen. In 1982, werden Koreaanse varianten van de F-5E, de Jegong-ho voor het eerst geproduceerd. De ROKAF verzamelde veel informatie over de Noord-Koreaanse luchtmacht toen Kapitein Lee Woong-pyeong, een Noord-Koreaanse piloot, overliep naar Zuid-Korea. Het Koreaanse Informatiecentrum voor Gevechtsoperaties werd spoedig gevormd en het Luchtverdedigingssysteem werd geautomatiseerd om luchtoverwicht tegen Noord-Korea te bereiken. Toen in 1988 de Olympische Spelen in Seoel in Zuid-Korea werden gehouden, droeg de ROKAF bij aan het succes van dit evenement door te helpen toezicht te houden op het gehele veiligheidssysteem. De ROKAF verhuisde ook haar hoofdkwartier en het Air Force Education & Training Command naar andere locaties. In 1989 werden veertig General Dynamics F-16 Fighting Falcon gevechtsvliegtuigen aangeschaft.
Jaren ’90Edit
Zuid-Korea zegde zijn steun toe aan de coalitietroepen tijdens de Perzische Golfoorlog en vormde de “Bima Unit” om in de oorlog te vechten. De ROKAF verleende ook luchtbrugsteun voor vredeshandhavingsoperaties in Somalië in 1993. De toegenomen deelname aan internationale operaties illustreerde de verheven internationale positie van de ROKAF. Meer dan 180 KF-16 gevechtsvliegtuigen van F-16 Block 52 specificaties werden ingevoerd als onderdeel van het Peace Bridge II & III programma vanaf 1994. In 1997 werden voor het eerst in de Koreaanse luchtvaartgeschiedenis vrouwelijke cadetten toegelaten tot de Korean Air Force Academy.
2000sEdit
De laatste van de oude Zuid-Koreaanse 60 F-5A/B gevechtsvliegtuigen werden allemaal met pensioen gestuurd in augustus 2007, en ze werden vervangen door de F-15K en F/A-50. Op 20 oktober 2009 zei Bruce S. Lemkin, plaatsvervangend ondersecretaris van de Amerikaanse luchtmacht dat de beperkte inlichtingen-, surveillance- en verkenningscapaciteiten (ISR) van de ROKAF het risico van instabiliteit op het Koreaanse schiereiland verhoogden en stelde de aankoop van Amerikaanse systemen zoals de F-35 Lightning II voor om deze kloof te dichten.
2010sEdit
De Zuid-Koreaanse luchtmacht heeft ook belangstelling getoond voor de aanschaf van de RQ-4 Global Hawk remotely piloted vehicle (RPV) en een aantal Joint Direct Attack Munition conversiekits om zijn inlichtingen- en offensieve capaciteiten verder te verbeteren.In 2014 gunde Northrop Grumman een contract om Zuid-Korea te voorzien van vier RQ-4 Global. De Zuid-Koreaanse luchtmacht verwierf 40 F-35’s en +20 extra F-35
In 2020 keurde het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken de verkoop goed van upgrades voor Zuid-Korea’s F-16’s.