Discussie
Het gebruik van moderne verdovingsmiddelen blijkt veilig te zijn, hoewel bij het toepassen van een geschikt verdovingsmiddel maximale zorgvuldigheid moet worden betracht, Daarnaast dient een adequate techniek te worden toegepast. Dit impliceert ook het toedienen van een minimale maar effectieve dosis voor een bepaalde tandheelkundige behandeling. Wanneer een lokaal verdovingsmiddel wordt toegepast, hetzij infiltratie, hetzij blokkade, is het van het grootste belang om een aspiratie uit te voeren (1). Op deze manier kan systemische activiteit worden vermeden. Tegelijkertijd wordt de lokale activiteit verhoogd. Het is een bekend feit dat het posterieure superieure alveolaire zenuwblok en het inferieure alveolaire zenuwblok gepaard gaan met een hogere incidentie van positieve aspiratie (4). Bovendien kan bij positieve aspiratie in hoge mate worden verwacht dat een lokaal anestheticum intravasculair wordt toegediend. Een negatieve aspiratiedosis betekent echter niet noodzakelijk dat het plaatselijke verdovingsmiddel niet in het bloedvat werd geïnjecteerd. Hematoomvorming als complicatie van plaatselijke verdoving is het gevolg van een veneuze of arteriële laceratie. Bij een traumatische scheuring van de slagader ontstaat onmiddellijk een hematoom en dit is zowel voor de patiënt als voor de tandarts een pijnlijke situatie. Een verhoogde intra-arteriële druk veroorzaakt effusie van bloed in de omliggende weke delen. De grootte van het hematoom hangt af van de dichtheid en compactheid van het aangetaste weefsel, terwijl de verspreiding van het hematoom eindigt op het moment dat de druk van het weefsel en de druk in het vat gelijk zijn. Wanneer het een aderbreuk betreft, treedt niet noodzakelijk een hematoom op. In het onderhavige geval kan met grote zekerheid worden gezegd dat het om een aderlijke scheuring ging. Vanuit anatomisch oogpunt zou men kunnen speculeren dat ofwel een tak van de bovenste labiale of een distale tak van de infraorbitale of een proximaal deel van de angulaire vene arterie was gescheurd. In soortgelijke gevallen mogen we een hemangioom als onderliggende etiologie niet volledig uitsluiten. Dit laatste werd zowel door klinisch onderzoek als door panoramische beeldvorming na het verdwijnen van het hematoom uitgesloten. Daarom concludeerden wij dat er geen behoefte was aan aanvullend radiologisch onderzoek zoals computertomografie en angiografie. Bovendien werd hemofilie als onderliggende oorzaak ook uitgesloten en werd de patiënt niet opgestuurd voor verder laboratoriumonderzoek. Uiteindelijk is het belangrijkste de symptomen en tekens te herkennen en onmiddellijk met de behandeling te beginnen. De behandeling omvat compressie van de getroffen plaats met ijskompressen en een antibioticumkuur (5). Op die manier wordt een verdere uitbreiding van het hematoom en de infectie ervan voorkomen. Uit de beschikbare medische documentatie blijkt dat de patiënt geen adequate behandeling heeft gekregen. In het beginstadium werd gedacht dat er een plaatselijke allergische reactie was opgetreden. Later werd massagetherapie met een heparinecrème aanbevolen zonder voorschrift van antibioticum gedurende de eerste 5 dagen. In dat stadium was het duidelijk dat de infectie reeds had plaatsgevonden. Gelukkig werd uiteindelijk een passende maar uitgestelde behandeling ondernomen en was de situatie opgelost.