BIJWERKINGEN
Bijwerkingen komen zeer vaak voor in vrijwel alle series van patiënten die met amiodarone zijn behandeld voor ventriculaire aritmieën met relatief hoge doses van het geneesmiddel (400 mg/dag en hoger), Het komt voor bij ongeveer drie vierde van alle patiënten en leidt tot stopzetting van de behandeling bij 7 tot 18%. De ernstigste reacties zijn pulmonale toxiciteit, verergering van aritmie en zeldzaam ernstig leverletsel (zie “WAARSCHUWINGEN”), maar ook andere bijwerkingen vormen belangrijke problemen. Ze zijn vaak omkeerbaar met dosisverlaging of staken van de behandeling met amiodaron. De meeste bijwerkingen lijken frequenter te worden naarmate de behandeling langer dan zes maanden wordt voortgezet, hoewel de percentages na een jaar relatief constant lijken te blijven.De tijd- en dosisrelaties van bijwerkingen worden verder bestudeerd.
Neurologische problemen komen uiterst vaak voor, bij 20 tot 40% van de patiënten en omvatten malaise en vermoeidheid, tremor en onwillekeurige bewegingen, slechte coördinatie en lopen, en perifere neuropathie; ze zijn zelden een reden om de behandeling te stoppen en kunnen reageren op dosisverlaging of staken (zie “VOORZORGSMAATREGELEN”). Er zijn spontane meldingen van demyeliniserende polyneuropathie.
Mastro-intestinale klachten, meestal misselijkheid, braken, constipatie en anorexia, komen voor bij ongeveer 25% van de patiënten, maar vereisen zelden het staken van de medicatie. Deze treden gewoonlijk op tijdens toediening van hoge doses (d.w.z,
Oftalmologische afwijkingen met inbegrip van optische neuropathie en/of optische neuritis, in sommige gevallen evoluerend naar permanente blindheid, papilledema, corneale degeneratie, lichtgevoeligheid, oogongemak, scotoma, lensopaciteiten en maculaire degeneratie zijn gemeld (zie “WAARSCHUWINGEN”).
Asymptomatische corneamicrodeposities zijn aanwezig bij vrijwel alle volwassen patiënten die langer dan 6 maanden een geneesmiddel hebben gebruikt. Sommige patiënten ontwikkelen oogsymptomen zoals halo’s, fotofobie en droge ogen. Het gezichtsvermogen wordt zelden aangetast en staken van het middel is zelden nodig.
Dermatologische bijwerkingen treden op bij ongeveer 15% van de patiënten, waarbij lichtgevoeligheid het vaakst voorkomt (ongeveer 10%). Zonnebrandcrème en bescherming tegen blootstelling aan de zon kunnen nuttig zijn, en staken van de behandeling is meestal niet nodig. Langdurige blootstelling aan amiodarone leidt soms tot een blauwgrijze pigmentatie. Dit is langzaam en soms onvolledig omkeerbaar bij het staken van het middel, maar is slechts van cosmetisch belang.
Cardiovasculaire bijwerkingen, anders dan verergering van de ritmestoornissen, omvatten het ongewone voorkomen van congestief hartfalen (3%) en bradycardie. Bradycardie reageert gewoonlijk op verlaging van de dosering, maar kan een pacemaker nodig hebben om onder controle te blijven. CHF vereist zelden het staken van het geneesmiddel. Hartgeleidingsstoornissen komen zelden voor en zijn omkeerbaar bij het staken van het geneesmiddel.
De volgende percentages bijwerkingen zijn gebaseerd op een retrospectieve studie van 241 patiënten die gedurende 2 tot 1515 dagen werden behandeld (gemiddeld 441,3 dagen).
De volgende bijwerkingen werden elk gemeld bij 10 tot 33% van de patiënten:
Gastro-intestinaal: Misselijkheid en braken.
De volgende bijwerkingenwerden elk gemeld bij 4 tot 9% van de patiënten:
Dermatologisch: Zonnedermatitis/fotogevoeligheid.
Neurologisch: Malaise en vermoeidheid, tremor/abnormale onwillekeurige bewegingen, gebrek aan coördinatie, abnormale gang/ataxie, duizeligheid, paresthesieën.
Gastro-intestinaal: Constipatie, anorexia.
Ophthalmologisch: Visuele stoornissen.
Hepatic: Abnormale leverfunctietesten.
Respiratoir: Longontsteking of -fibrose.
De volgende bijwerkingenwerden elk gemeld bij 1 tot 3% van de patiënten:
Thyroïdie: Hypothyroïdie, hyperthyroïdie.
Neurologisch: Verminderd libido, slapeloosheid, hoofdpijn, slaapstoornissen.
Cardiovasculair: Congestief hartfalen, hartritmestoornissen, SA-knoop disfunctie.
Gastro-intestinaal: Abdominale pijn.
Hepatic: Niet-specifieke leveraandoeningen.
Anders: Flushing, abnormale smaak en reuk, oedeem, abnormalealivatie, stollingsafwijkingen.
De volgende bijwerkingenwerden elk gemeld bij minder dan 1% van de patiënten:
Blauwe huidverkleuring, huiduitslag, spontane ecchymose, alopecia, hypotensie en cardiale geleidingsafwijkingen.
In onderzoeken onder bijna 5.000 patiënten die in open Amerikaanse studies werden behandeld en in gepubliceerde verslagen van behandeling met amiodaron, waren de bijwerkingen die het vaakst staken van amiodaron noodzakelijk maakten onder meer longinfiltraten of -fibrose, paroxysmale ventriculaire tachycardie, congestief hartfalen en verhoging van leverenzymen. Andere symptomen die minder vaak tot staken leidden waren visusstoornissen, zonne-dermatitis, blauwe huidverkleuring, hyperthyreoïdie en hypothyreoïdie.
Postmarketingrapporten
In postmarketing surveillance, hypotensie (soms fataal), sinusarrest, anafylactische/anafylactoïde-reactie (inclusief shock), angio-oedeem, urticaria, eosinofiele pneumonie, hepatitis, cholestatische hepatitis, cirrose, pancreatitis, acute pancreatitis, nierfunctiestoornis, nierinsufficiëntie, acuut nierfalen, acuut respiratoir distress-syndroom in de postoperatieve setting, bronchospasme, mogelijk fatale respiratoire aandoeningen (waaronder distress, falen, arrest en ARDS), bronchiolitis obliterans organizing pneumonia (mogelijk fataal), koorts, dyspneu, hoest, hemoptoë, piepende ademhaling, hypoxie, pulmonale infiltraten en/of massa, pulmonale alveolaire bloeding, pleurale effusie, pleuritis, pseudotumor cerebri,parkinsonverschijnselen zoals akinesie en bradykinesie (soms reversibel bij staken van de therapie), syndroom van inadequate antidiuretichormoonsecretie (SIADH), schildklierknobbels/schildklierkanker, toxische epidermale necrolyse (soms met dodelijke afloop), erythema multiforme, Stevens-Johnson-syndroom, exfoliatieve dermatitis, bulleuze dermatitis, geneesmiddelenuitslag met eosinofilie en systemische verschijnselen (DRESS), eczeem, huidkanker, vasculitis, pruritus, hemolytische anemie, aplastische anemie, pancytopenie, neutropenie, trombocytopenie, agranulocytose, granuloom, myopathie, spierzwakte, rhabdomyolysis, demyeliniserende polyneuropathie, hallucinatie, verwarde toestand, desoriëntatie, delirium, epididymitis, impotentie en droge mond, zijn ook gemeld metamiodarone therapie.
Lees de volledige FDA-voorschrijfinformatie over Pacerone (Amiodarone HCl-tabletten)