Hoi iedereen.
Ik was jullie forum aan het lezen nadat ik er al duizend had gelezen en jullie inspireerden me om mezelf te registreren en mee te doen aan de discussie omdat ik het gevoel heb dat ik wat dingen te zeggen heb.
Wel ik ben 24 jaar oud en 2 jaar geleden heb ik een slikfobie ontwikkeld als gevolg van angst… Ik had altijd al last van angst sinds ik jonger was, maar 2 jaar geleden veranderde angst mijn leven. Hoe dan ook, ik kon niets eten omdat ik bang was dat ik zou stikken… Ik had verschillende paniekaanvallen.
Het enige wat op mijn veilige lijst stond was vloeibare soep… Soms weigerde ik ook om te drinken… Dus ik ben duidelijk 15 kg afgevallen en ik leek wel anorexia. Ik weigerde om uit te gaan met mijn vrienden en ik eindigde als ongezellig en diep vanbinnen weet mijn familie dat ze super bezorgd over mij zijn… Ik weigerde ook de kerstlunch met familie. Ik bleef liever thuis in plaats van te proberen te eten.
Zoals sommigen van jullie zeiden, drie stappen vooruit en twee stappen terug…
Ik ga je niet vertellen wat de voedingsmiddelen zijn die ik niet kon eten of welke de voedingsmiddelen waren waar ik bang voor was, omdat niet iedereen hetzelfde is en ik niet wil dat iemand zich bewust wordt van een voedingsmiddel dat op je veilige lijst staat.
Dag, 2 jaar na dato eet ik alles behalve mijn lievelingseten rundvlees. Dat is mijn enige type voedsel dat ik moet overwinnen en dat zal ik ook doen.
Ik ben begonnen met het eten van kleine porties.. En elke keer als ik eet, word ik angstig en krijg ik een paniekaanval. Maar ik raakte gewend aan dat gevoel en er gebeurde nooit echt iets… Dus op een dag zat ik aan een tafel… alleen… En ik at kip kebab met couscous… Ik at langzaam en elke keer als ik in paniek raakte, praatte ik tegen mezelf (“Ik heb vroeger alles gegeten”, “Ik ben een krijger”, mijn geest probeert mezelf voor de gek te houden)… Kip kwam op mijn veilige lijst… En totdat dat gevoel van paniek stopt, eet ik elke dag kip totdat mijn lichaam niet meer angstig is om het te eten… Hé, het is niet zo makkelijk als het lijkt… Ik had nog steeds angsten… Maar de grote stap is mijn angst onder ogen zien! Dus als dat gevoel van angst opkomt, vecht ik ertegen en eet anders… Ik praat tegen mijn hersenen.
Ik deed hetzelfde met ander voedsel… En ja, ik heb geprobeerd om rundvlees te eten, maar mijn lichaam wordt nog steeds angstig als ik het eet. Dus nu concentreer ik me op stabiel blijven.
Tot je de angst echt onder ogen ziet, zul je er nooit uitkomen… Naar mijn mening. Ik begon mijn angst een jaar later onder ogen te zien… En een jaar later ben ik hier nog steeds, levend en etend.
Ik haast me niet met eten. Ik eet heel langzaam (vroeger was ik langzamer) en als er iets is dat je niet lekker vindt, haal het uit je mond … En als de mensen om je heen eerder klaar zijn dan jij en je begint in paniek te raken, herinner jezelf eraan dat je aan het eten bent en blijf positief. Ik raakte altijd in paniek omdat de mensen om me heen eerder klaar waren dan ik en de obers hun bord weghaalden en ik als een idioot alleen zat te eten… Ik heb het meegemaakt en geloof me, ik heb me ook een paar keer als een idioot gevoeld, maar ik heb het overwonnen. Ik vulde en vul nog steeds mijn mond met eten en verplaatste het naar achteren en naar voren totdat mijn verstand me vertelde… Ok je kunt nu slikken! En ja ik ben me nog steeds bewust van mijn mond als ik eet maar er is geen angst tot vandaag.
Ik ging ook naar een fysioloog ik was haar eerste en enige cliënt die leed aan slikfobie dus het was ook nieuw voor haar. Ze is zo aardig en aardig. In die tijd ging ik 3 keer per week! Ik was er kapot van. Een jaar later, ga ik één keer per maand… Ze zei me dat ik haar niet meer nodig had, maar ik ga nog steeds één keer per maand.
Ik zag hier een bericht van iemand die een dove fysioloog zag en niet op zijn gemak was. Naar mijn mening, zou ik haar veranderen… Je moet haar vertrouwen en een soort van relatie met haar krijgen, zodat ze je kan helpen je angst te overwinnen. Anders heeft het geen zin. Het is jammer voor haar dat ze haar klant verliest, maar denk ook aan uzelf en ik weet zeker dat ze het zal begrijpen.
Naar mijn mening, blijf niet hangen op de veilige lijst… Zie de angst onder ogen… Uw geest zal er aan wennen en u zult zich vestigen…
Ik heb zo veel dingen die ik zou willen zeggen om u allen te helpen vertrouw me, maar ik heb al veel geschreven ( Ik wou dat ik gebruikt om zo veel schrijven in mijn school composities 😉 )
Ik hoop dat ik niet iemand hier beledigd of begrepen me verkeerd.
Dit is mijn allereerste keer dat ik schrijf in een forum als ik altijd dacht dat ze zijn negatief spul.. Maar jullie mensen hier zijn zo dichtbij om het te overwinnen en jullie zijn ook positieve denkers en daar hou ik van.
Hoop dat alles goed is 🙂
Bedankt voor het lezen en me uit te horen.