In tegenstelling tot de andere medische gassen die gewoonlijk in cilinders aan ziekenhuizen worden geleverd, wordt medische lucht meestal ter plaatse geproduceerd. Dit gebeurt door buitenlucht aan te zuigen in een compressor voor medische lucht, die wordt aangesloten op het leidingsysteem dat de installatie bevoorraadt. In zeldzame gevallen kan, wegens de slechte kwaliteit van de omgevingslucht, medische lucht worden geproduceerd door samengeperste stikstof en zuurstof in cilinders te mengen. Gezien de grote hoeveelheid lucht die de meeste ziekenhuizen verbruiken, is productie ter plaatse meestal de meest praktische en economische leveringsmethode. Er is echter ook een keerzijde: de apparatuur die nodig is om medische lucht te produceren die geschikt is voor gebruik door patiënten, is vrij complex en moet als zodanig zorgvuldig worden geïnstalleerd en onderhouden om ervoor te zorgen dat het risico van besmetting of defect tot een minimum wordt beperkt.
De meeste anesthesisten zijn zich niet bewust van de complexiteit van de systemen die worden gebruikt om de medische lucht te produceren die zij gebruiken. Aangezien medische lucht door de Farmacopee van de Verenigde Staten wordt beschouwd als een vervaardigd geneesmiddel, moeten anesthesisten zich bewust zijn van de kwaliteit van de medische lucht die in hun instelling wordt geproduceerd en aan hun patiënten wordt geleverd. Dit artikel is bedoeld om een basiskennis te verschaffen van een typisch medisch luchtsysteem, met inbegrip van het doel en de werking van de belangrijkste componenten. Een vertrouwdheid met deze basisprincipes zou voldoende moeten zijn om anesthesisten in staat te stellen vragen te stellen over de kwaliteit van de medische lucht die aan hun patiënten wordt geleverd.
Medische lucht wordt gebruikt voor een verscheidenheid van patiënttoepassingen. Veel patiënten die gevoelig zijn voor zuurstoftoxiciteit krijgen lucht toegediend om hun blootstelling aan zuurstof te verlagen. Veel van deze patiënten hebben uiterst delicate ademhalingssystemen of processen die afhankelijk zijn van een zuivere, nauwkeurige concentratie van medische lucht. Voorbeelden van patiënten die afhankelijk zijn van een betrouwbare luchttoevoer van goede kwaliteit zijn pasgeborenen en patiënten die lijden aan het ademdepressiesyndroom bij volwassenen. Medische lucht wordt ook gebruikt tijdens anesthesie als vervanging voor lachgas om de blootstelling aan hoge concentraties zuurstof te verminderen. Hoewel de bron van medische lucht een manifold met een reeks persluchtcilinders kan zijn, gebruiken de meeste ziekenhuizen een compressorsysteem. In dit artikel zal worden verwezen naar installaties met luchtcompressoren. Een illustratie van een typische medische luchtinstallatie wordt gegeven ter referentie tijdens de bespreking van dit artikel. Om het medische luchtsysteem beter te begrijpen, zullen we het traject van de lucht volgen terwijl deze door de belangrijkste componenten stroomt, van de bron naar de patiënt.
Beginnen bij de bron
De logische plaats om te beginnen met het leren over het medische luchtsysteem is de inlaatpijp van de compressor. De inlaat bevindt zich meestal op het dak van de faciliteit. De plaats van de inlaat kan een grote invloed hebben op de kwaliteit van de geproduceerde medische lucht. De locatie, het ontwerp en de onderdelen van de luchtinlaat worden beschreven in de NFPA-codes (National Fire Protection Association). NFPA 99, Standard for Health Care Facilities, aanbevelingen voor het ontwerp van medische gassystemen worden overal in de Verenigde Staten gevolgd en er zal in dit artikel vaak naar worden verwezen. U dient zich er echter van bewust te zijn dat plaatselijke voorschriften voorrang kunnen hebben op de NFPA-voorschriften. NFPA 99 Sec. 4-3.1.9.2 stelt dat de luchtinlaat zich buiten boven het dak moet bevinden, op een minimumafstand van 10 voet (3 m) van een deur, raam, andere inlaten of opening in het gebouw, en op een minimumafstand van 20 voet boven de grond. Inlaten moeten naar beneden zijn gekeerd en zijn afgeschermd of anderszins beschermd tegen het binnendringen van ongedierte of water door middel van afscherming die moet zijn vervaardigd of samengesteld uit een niet-corrosief materiaal, zoals roestvrij staal of andere geschikte materialen. De NFPA staat flexibiliteit toe wanneer de daken verspringen in hoogte en suggereert dat factoren zoals de grootte van daken, afstand tot dichtstbijzijnde deuren en ramen, en de aanwezigheid van andere dakapparatuur van invloed kunnen zijn op de uiteindelijke locatie. De inlaat hoeft niet altijd hoger te zijn dan het hoogste dak.
In het geval dat er meer dan één compressorsysteem in het ziekenhuis is, is het toegestaan om leidingen van afzonderlijke compressoren samen te voegen tot één inlaatleiding, die de juiste dimensionering moet hebben. Het ontwerp moet echter toestaan dat elke compressorinlaat wordt afgesloten door een terugslagklep, een blindflens of een buisdop wanneer een compressor uit bedrijf wordt genomen. Dit is bedoeld om te voorkomen dat mechanische kamerlucht uit de open pijp in het systeem wordt gezogen.
De inlaat moet worden gelabeld als de bron van medische lucht. Er is een geval geweest waarbij de inlaat van medische lucht zich bevond in het HVAC-systeem (Heating Ventilation Air conditioning) van het gebouw. De spoelen van een HVAC-systeem werden gewassen met een zure oplossing voor reiniging en onderhoud. Dit resulteerde in dampen die onbewust in het medische luchtsysteem en naar de patiënten werden gezogen.
De luchtkwaliteit varieert van regio tot regio en zelfs met de nabijheid van uw faciliteit. De lucht op het dak van een ziekenhuis in een grote stad zal bijvoorbeeld niet zo zuiver zijn als de lucht in een ziekenhuis op het platteland. De lucht in een ziekenhuis op het platteland kan echter verontreinigd zijn door de nabijheid van een grote snelweg, of door de luchtinlaat die te dicht bij de uitlaat van het medische vacuümsysteem is geplaatst. Dit laatste is geen ongewone bron van bacteriële verontreiniging, wanneer de gassen van vacuümsystemen, letterlijk van rioolkwaliteit, in de medische luchtinlaatpijp kunnen worden gezogen. In oudere instellingen kan de luchtinlaat op de juiste plaats hebben gezeten en aanvankelijk zijn gecertificeerd, maar er zijn gevallen waarin een inlaat niet op de juiste plaats zat omdat de omgeving rond de inlaat veranderde door uitbreiding van de instelling. Dit is het geval geweest met de toevoeging van helikopterplatforms, parkeerplaatsen en laadstations voor vrachtwagens, waar uitlaatgassen rijk aan koolmonoxide en motorverontreinigende stoffen werden geïntroduceerd bij de productie van medische lucht.
De beruchte “tweety bird” op de wetenschappelijke tentoonstelling “Look Beyond the Walls” van de APSF is een voorbeeld van grove deeltjesverontreiniging van een medische luchtvoorziening. In dit geval was een vogel opgezogen in de medische luchtcompressor van een ziekenhuis en had het systeem afgesloten. De stank die het gevolg was van de rottende vogel was een klacht van de patiënt die ons commissielid, de heer Fred Evans, ertoe bracht het systeem te onderhouden. Elke soort stank in een medisch luchtsysteem moet worden onderzocht. Als de vogel het systeem was binnengekomen via een niet-afgeschermde dakinlaat, was het ziekenhuis in overtreding van de NFPA code. De vogel is echter waarschijnlijk binnengekomen via een breuk in de aanzuigpijp die langs het dak van een magazijn liep, van de dakinlaat naar de compressor. De breuk in de pijpleiding was een fout van de aannemer.
Interessant is dat de NFPA toestaat dat de inlaat zich binnen het gebouw bevindt wanneer de luchtbron gelijk of beter is dan buitenlucht, zoals gefilterd voor gebruik in operatiekamers ventilatiesystemen. Deze moet vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week beschikbaar zijn en periodiek op zuiverheid worden gecontroleerd. Het is een goede gewoonte om zowel de binnen- als de buitenlucht te testen om af en toe te bepalen of de binnenlucht van gelijke of betere kwaliteit is. Tenzij verwijderd door het gebruik van wassers of speciale filtratie, zullen alle ongewenste gassen die worden aangetroffen in de atmosfeer waar de aanzuigbuis zich bevindt, worden samengeperst en via het medische luchtsysteem worden afgevoerd. Voorbeelden hiervan werden aan het begin van het artikel behandeld.
Luchtcompressor en zijn systeem
Het luchtcompressorproces neemt acht kubieke voet omgevingslucht en comprimeert deze tot één kubieke voet perslucht. Dientengevolge worden insluitingen zoals deeltjes, pollen, water, koolmonoxide, en afbraakmaterialen van interne verbrandingsmotoren of andere insluitingen geconcentreerd. Daarom is het noodzakelijk in het fabricageproces methoden te hebben om verontreinigingen te elimineren. Het inlaatfilter/de demper moet zich in de inlaatzijde van de luchtcompressor bevinden en kan deel uitmaken van sommige fabriekscompressorpakketten. Het is niet ongewoon dat dit filter in sommige systemen ontbreekt, omdat de NFPA het niet als norm erkent. Zijn belangrijkste functie is het filteren van grove deeltjes uit de omgevingslucht die door de afgeschermde inlaat, die zich gewoonlijk op het dak bevindt, wordt aangezogen. Het fungeert ook als geluiddemper voor de luchtcompressor om de geluidshinder te verminderen.
Luchtcompressor:
De lucht, gewoonlijk uit de atmosfeer, wordt samengeperst door multiplex medische luchtcompressoren, het “hart” van het medische luchtsysteem. Twee of meer compressoren (gewoonlijk twee) moeten worden gebruikt voor de ondersteuning van medische lucht. Triplex- en quadraplexsystemen zijn ook beschikbaar voor faciliteiten die een grotere vraag hebben. Simplex systeemcomponenten worden door de NFPA 99 niet geaccepteerd. De duplicatie van een groot deel van de medische luchtsystemen zorgt voor een back-up systeem als een eenheid uitvalt of gerepareerd moet worden. De multiplexing door wisselende units verlengt de levensduur van de units en zorgt voor back-up bij overbelasting van de vraag. NFPA 99 schrijft voor dat elke unit afzonderlijk in staat moet zijn om de luchtvoorziening op piekbelasting in stand te houden (NFPA 99 Sec. 4-3.9.1.2). Elke compressor moet worden voorzien van een isolatieklep, een overdrukklep en een terugslagklep in zijn persleiding. Elke compressor moet van het systeem worden geïsoleerd voor onderhoud door middel van een afsluiter in de persleiding. Zoals vermeld in NFPA 99 Sec. 4-3.1.9.1, “De medische luchtcompressoren moeten zo zijn ontworpen dat het binnendringen van verontreinigingen of vloeistof in de pijpleiding wordt voorkomen door: (a) Eliminatie van olie overal in de compressor, of (b) Scheiding van de oliehoudende sectie door een open gebied naar de atmosfeer, die continue visuele inspectie van de verbindingsas mogelijk maakt. “Er zijn gevallen geweest waar niet-medische grade compressoren zijn geïnstalleerd in ziekenhuizen die olie, water en giftige olieafbraakproducten kunnen creëren om zich te vermengen met de medische lucht.
Het medische luchtsysteem is bedoeld om gas te produceren dat uitsluitend wordt gebruikt voor ademlucht die aan patiënten wordt geleverd via apparaten zoals: flowmeters, blenders, anesthesiemachines en intensive care ventilatoren. Hiertoe behoren ook instrumenten die in de keelholte uitmonden, zoals tandartsinstrumenten en pneumatisch aangedreven chirurgische instrumenten. Medische lucht mag niet worden gebruikt voor niet-medische toepassingen zoals het aandrijven van pneumatisch bediende deuren, engineering, of onderhoudsbehoeften. Zoals gesteld in NFPA 99: “Als persluchtvoorzieningsbron mag een compressor voor medische lucht niet worden gebruikt om lucht te leveren voor andere doeleinden, omdat een dergelijk gebruik kan leiden tot meer serviceonderbrekingen, een kortere levensduur, en extra mogelijkheden voor besmetting.”
Nakoelers (indien nodig):
In grotere luchtinstallaties kunnen nakoelers wenselijk zijn. Door het compressieproces wordt lucht verwarmd en warmere lucht houdt meer vocht vast. Nakoelers worden gebruikt om de temperatuur van de lucht na het compressieproces te verlagen; dit leidt tot de neerslag van water. Dit water wordt vervolgens afgevoerd. Nakoelers moeten dubbel uitgevoerd zijn, zodat één eenheid 100% van de lading kan verwerken. Zij moeten zijn voorzien van waterafscheiders met automatische afvoer voor het verwijderen van water en isolatiekleppen voor onderhoud zonder dat het systeem moet worden stilgelegd. Hoewel nakoelers grote hoeveelheden water verwijderen, zijn zij geen vervanging voor drogers (zie hieronder).
Ontvanger:
De ontvanger is een groot cilindrisch gevormd reservoir waarin een reservehoeveelheid perslucht voor gebruik wordt opgeslagen. De receiver maakt een efficiënte aan/uit-werking van de compressoren mogelijk. De persluchtketels zijn meestal van ijzer gemaakt en kunnen een bron van roestdeeltjes zijn. Ook al voldoen ijzeren persluchtketels aan de NFPA-normen, toch is dit materiaal onderhevig aan oxidatie en schilferen wanneer het in contact komt met vocht. Ontvangers van roestvrij staal zijn beschikbaar en moeten worden geïnstalleerd bij nieuwbouw, reparatie of uitbreiding, ondanks de minimum NFPA-norm. Het opvangvat moet voorzien zijn van een overdrukklep, een kijkglas, een manometer en een waterslot met een automatische afvoer. De ontvanger moet ook voorzien zijn van een bypass met drie kleppen om onderhoud mogelijk te maken.
Luchtdrogers:
Luchtdrogers zijn een essentieel onderdeel van het systeem dat wordt gebruikt om het water te verwijderen dat in het fabricageproces wordt geproduceerd door de samenpersing van omgevingslucht die rijk aan vochtigheid kan zijn. Luchtdrogers zijn gewoonlijk van het type koelmiddel of droogmiddel. Koelmiddeldrogers bestaan uit een lucht-luchtkoelmiddel-warmtewisselaar, een mechanische condensaatafscheider en een automatische afvoervanger. Terwijl droogmiddelen gebruik maken van een adsorptieproces om water te verwijderen, kunnen de deeltjes van het droogmiddel de medische lucht verontreinigen indien deze niet goed wordt onderhouden of gefilterd. De drogers moeten dubbelzijdig worden uitgevoerd, zodat slechts één droger tegelijk wordt gebruikt. Elke droger moet dus 100% van de belasting aankunnen. Ze moeten ook gebruik maken van bypasskleppen voor isolatie tijdens onderhoud. Dehydrerende drogers zijn ongeveer 50% duurder dan koelmiddeldrogers.
Eindfilters:
Belangrijke onderdelen van het medische luchtsysteem zijn eindfilters die worden gebruikt om de introductie van deeltjes, olie en geuren uit de medische luchttoevoer te voorkomen. Sommige verontreinigingen kunnen worden geïntroduceerd als koolwaterstoffen uit lekkende olie-afdichtingen, spill-over van overbelaste filters, roest schilferen van een ontvanger, enz. NFPA 99 stelt: “Elk van de filters moet gedimensioneerd zijn voor 100% van de berekende piekvraag van het systeem onder ontwerpomstandigheden en gespecificeerd zijn voor een minimum van 98% efficiëntie bij 1 micron. Deze filters moeten zijn uitgerust met een continue visuele indicator die de toestand van de levensduur van het filterelement aangeeft.” De noodzaak van een visuele indicatie werd door de NFPA in 1993 toegevoegd. De filters moeten ook dubbelzijdig zijn uitgevoerd voor isolatie en uitschakeling voor onderhoud zonder het systeem volledig uit te schakelen. De NFPA 99 beveelt een driemaandelijkse inspectie van de filters aan. Sommige fabrikanten leverden filtratiemogelijkheden tot een niveau van .1 micron. In omgevingen met hoge concentraties koolmonoxide kunnen op deze plaats speciale wassers worden aangebracht om deze of andere verontreinigende stoffen te verwijderen.
Eindleidingregelaars:
Eindleidingregelaars moeten zorgen voor een werkdruk voor medische lucht in de hele faciliteit van 50 tot 55 psig. Terwijl de luchtcompressorinstallatie een werkdruk genereert van 80 tot 100 psig. om de efficiëntie van de drogers te bevorderen. De regelaars dienen te zijn voorzien van dubbele afsluiters om onderhoud mogelijk te maken zonder dat het systeem behoeft te worden stilgelegd. In de luchtkwaliteitsbewaking eist de NFPA 99 vanaf de uitgave van 1993 dat nieuwe constructies continue bewaking hebben met centrale alarmmogelijkheden voor dauwpunt- en koolmonoxidecontaminanten stroomafwaarts van de drogers en stroomopwaarts van het leidingsysteem. Deze eisen zijn grotendeels ingegeven door het water en de verhoogde koolmonoxideniveaus die in sommige medische gassystemen worden aangetroffen.
Afsluiters:
De bronafsluiter moet zich op een zodanige plaats bevinden dat de gehele toevoerbron van het leidingsysteem kan worden geïsoleerd. Deze klep bevindt zich bij de luchtcompressor en toebehoren stroomafwaarts van de regelaars van de eindleiding. Alle afsluitkleppen moeten kwartslag, speciaal gereinigde, kogelafsluiters zijn die geschikt zijn voor medische gastoepassingen. De hoofdafsluiter van de toevoer moet stroomafwaarts van de bronafsluiter en buiten de behuizing, de bronruimte of op de plaats waar de hoofdbron het gebouw binnenkomt, worden geplaatst. Het doel van deze afsluiter is de toevoer af te sluiten in geval van nood of als de bronafsluiter ontoegankelijk is. Elke stijgleiding die gassen verdeelt naar de bovenliggende verdiepingen moet een afsluitklep hebben naast de stijgleidingaansluiting. Elke zijtak of zone moet voorzien zijn van een afsluitklep die de gasstroom naar de patiëntenkamers op die tak regelt. De aftakking/zoneafsluiter moet het mogelijk maken de gasstroom naar die specifieke ruimte te regelen en mag geen invloed hebben op de gasstroom elders in het systeem. Stroomafwaarts van elke zijtakafsluiter moeten manometers worden aangebracht. NFPA 99 stelt ook: “Anesthesieplaatsen en andere vitale levensondersteunende en kritieke ruimten, zoals postanesthesieafdeling, intensive care-afdelingen en hartbewakingsafdelingen, moeten rechtstreeks vanuit de stijgleiding worden gevoed, zonder tussenliggende kleppen…””Buiten elke anesthesieplaats in elke medische gasleiding moet een afsluitklep worden geplaatst, zodanig dat deze te allen tijde gemakkelijk bereikbaar is voor gebruik in noodgevallen.” Het is belangrijk dat alle afsluitkleppen worden voorzien van een waarschuwing, de naam van het gas en de plaats(en) die de klep regelt. Er zijn talrijke incidenten geweest waarbij medische gassen werden afgesloten als gevolg van een gebrekkige etikettering (als die er al was) van de afsluiter en de plaatsen die hij bedient.
Alarmen:
Een automatische drukschakelaar moet stroomafwaarts van de hoofdafsluiter van de toevoerleiding worden geplaatst. Een visueel en akoestisch alarm moet een stijging of daling van de hoofdleidingdruk boven of onder de nominale leidingdruk aangeven. Het alarm moet zich op een plaats bevinden waar het continu wordt bewaakt gedurende de tijd dat de installatie in bedrijf is. De NFPA 99 stelt: “Voor anesthesie-locaties en kritieke zorg-gebieden moeten gebiedsalarmen worden voorzien. Er moeten waarschuwingssignalen aanwezig zijn voor alle leidingsystemen voor medische gassen die deze ruimten bevoorraden…”. Het gebiedsalarm in de anesthesie-locatie is bedoeld om alle locaties op een enkele tak te bewaken, niet elke afzonderlijke operatiekamer.
Leiding:
Leiding die wordt gebruikt voor het systeem stroomafwaarts van de bronafsluiter moet van koper zijn. De NFPA stelt: “Pijpleidingen moeten hardgetrokken naadloze medische gasbuizen zijn van het type K of L (ASTM B819), en voorzien zijn van een van de volgende markeringen: OXY, MED, OXY/MED, ACR/OXY, of ACR/MED.” Medische luchtleidingen moeten van hetzelfde materiaal en dezelfde kwaliteit zijn als zuurstofleidingen.
Het soort materiaal dat met de compressoren en met het leidingsysteem wordt gebruikt, moet niet-corrosief zijn. Koper en messing worden het meest gebruikt. De leiding die de lucht van de buitenluchtinlaat naar de compressor brengt, moet niet-corrosief zijn, aangezien deze wordt blootgesteld aan vocht en atmosferische verontreinigingen. Hoewel de NFPA geen specifieke samenstelling voor de inlaatleiding voorschrijft, zoals wel het geval is voor de compressor en de pijpleiding stroomafwaarts, mag de inlaatleiding niet van ijzer zijn. Het is niet ongewoon dat loodgietersbedrijven die worden ingeschakeld om medische leidingen te installeren, de leidingen behandelen als gewone water- of rioolaansluitingen. Ook gegalvaniseerd staal is onaanvaardbaar, omdat de zinklaag onder de druk en de gasstroom zou kunnen afbladderen.
Bij een recente inspectie in een groot ziekenhuis (1995) werden ijzeren leidingen aangetroffen tussen de medische luchtcompressor, de drogers, de ontvanger en de nakoelers. Het systeem was zeven jaar eerder gecertificeerd als zijnde in overeenstemming met de NFPA-codes. De correctie van dergelijke ontwerpfouten kan duur uitvallen. Het is veel redelijker dat de anesthesisten op de hoogte zijn van de basisvoorschriften voor de bouw en vanaf het begin inspraak hebben in de juiste installatie. IJzeren en gegalvaniseerde buizen kunnen oxideren, waardoor deeltjes loskomen van de druk en de stroming, en stroomafwaarts worden meegevoerd waar ze de gasstroom of de goede werking van station outlets, ventilatoren, mengers, anesthesiesystemen of andere secundaire apparatuur kunnen hinderen.
Station Patient/Outlets:
Station outlets bestaan uit primaire en secundaire terugslagkleppen waarmee secundaire apparatuur aan de medische gasleiding kan worden gekoppeld. Station outlets mogen alleen worden gebruikt voor de levering van gassen die bestemd zijn voor medisch gebruik. De uitlaat moet ook gasspecifiek zijn ontworpen door gebruik te maken van maat- of spieverbindingen die specifiek zijn voor elk afzonderlijk gas. Elke uitlaat moet worden geëtiketteerd met de naam of het chemische symbool en de specifieke kleurcodering voor het geleverde gas.
Meer over verontreinigingen en deeltjes:
Water is de meest voorkomende verontreiniging die in medische luchtleidingen wordt aangetroffen en is misschien wel de meest verraderlijke van de aangetroffen verontreinigingen. Het kan ook de meest kostbare schade veroorzaken aan secundaire apparatuur. In tegenstelling tot deeltjes kan water door deeltjesfilters dringen en terechtkomen in anesthesieapparatuur, ventilatoren, andere vaak gebruikte secundaire apparatuur en ook bij de patiënt. Jerry Lavene, manager van het reparatiecentrum voor anesthesieverdampers van Ohmeda, verklaart: “De meest voorkomende verontreiniging die we in verdampers aantreffen wanneer ze gedemonteerd worden voor herfabricage, is vocht. Vocht of de gecombineerde effecten van vocht met het verdovingsmiddel kunnen problemen veroorzaken in de interne mechanismen van de verdamper.” Sommige IC-ventilatoren die verzadigd waren met water waren niet meer te repareren en moesten door één faciliteit worden geschrapt. De anesthesieapparatuur moest volledig worden gereviseerd om weer bruikbaar te worden. De aanwezigheid van water kan ook een voedingsbodem vormen voor bacteriële groei. Water in medische luchtleidingen die aan lage temperaturen worden blootgesteld, kan bevriezen en de gasstroom afsluiten. Water kan ook de oxidatie van de koperen leidingen in de medische luchtleiding bevorderen.
Water kan op verschillende manieren worden binnengebracht. Onvoldoende verwijdering van water door ondermaatse, verzadigde, of het ontbreken van geschikte luchtdrogers komt vaak voor. Water kan worden binnengebracht door slecht functionerende onderdelen van vloeistofringluchtcompressoren. Het falen van automatische afvoeren in nakoelers, ontvangers, drogers, of andere componenten van de medische luchtinstallatie is een gebied van frequente fouten waardoor ongewenst water in het systeem komt.
Olie kan worden geïntroduceerd door een niet-medische kwaliteit luchtcompressor wordt geïnstalleerd. Dit kan gebeuren door een onjuiste specificatie of aankoop van apparatuur. Het is bekend dat compressoren van medische kwaliteit defect raken en olie in het systeem brengen. Er zijn nu medische luchtcompressoren beschikbaar die een volledig olieloze compressortechnologie gebruiken om deze mogelijkheid te voorkomen. Ga er niet van uit dat de luchtcompressor die voor uw installatie wordt gebruikt, geschikt is voor lucht van medische kwaliteit. De mogelijkheid van olieverontreiniging heeft geleid tot koolwaterstofbewakingseisen.
Bouwstofdeeltjes zoals zand, soldeer, vloeimiddel, vuil, ongedierte, enzovoort zijn aangetroffen in medische luchtleidingen als gevolg van slechte technieken in het bouwproces. Deze deeltjes kunnen stroomafwaarts van het filtratiesysteem in de installatie voor medische lucht worden gebracht. Dit kan worden voorkomen door een goed ontwerp, goede installatieprocedures en -technieken, en eindbeproeving (certificering) van het nieuwe systeem of de toevoeging. Er zijn processen beschikbaar om deze verontreinigingen te verwijderen die in bestaande systemen worden aangetroffen. Medische lucht is een belangrijk levensondersteunend gas dat vaak in onze instellingen wordt gebruikt. Anesthesisten moeten weten wie verantwoordelijk is voor het toezicht op het medische luchtsysteem en wat hun kwalificaties zijn. Tijdens de bouw moeten zij op de hoogte zijn van de ontwerp- en installatiespecificaties. Preventieve onderhoudsprogramma’s moeten worden uitgevoerd en de resultaten van maar liefst 17 tests die met de vereiste tussenpozen worden uitgevoerd, moeten worden herzien en geëvalueerd.
Waakzaamheid zal ertoe leiden dat patiënten schone en veilige medische lucht krijgen. Vraag jezelf af: “Zou je willen dat je familie op je huidige medische luchtsysteem wordt geplaatst?”
Dr. Moss, uitvoerend medisch directeur van de New Jersey State Society of Anesthesiologists, is lid van de Raad van Bestuur van de APSF en voorzitter van de Werkgroep voor medische gasveiligheid.
Mr. Nagle is de service marketing manager van Ohmeda, Madison, Wl, die veldtestdiensten levert voor medische gasafgiftesystemen met pijpleidingen.