Personeel en eenheden
Ondanks het groeiende belang van militaire technologie, hangt militaire activiteit vooral af van mensen. In 2000 verklaarde het Britse leger bijvoorbeeld: “De mens is nog steeds het eerste oorlogswapen.”
Rank en rol
De militaire organisatie wordt gekenmerkt door een strikte commandohiërarchie die is onderverdeeld naar militaire rang, waarbij de rangen gewoonlijk (in dalende volgorde van autoriteit) zijn gegroepeerd in officieren (bijv. kolonel), onderofficieren (bijv. sergeant), en personeel met de laagste rang (bijv. soldaat). Terwijl hogere officieren strategische beslissingen nemen, voert ondergeschikt militair personeel (soldaten, zeelieden, mariniers of vliegeniers) deze uit. Hoewel rangbenamingen per militaire tak en land verschillen, is de ranghiërarchie gemeenschappelijk voor alle staatsstrijdkrachten wereldwijd.
Naast hun rang bekleden personeelsleden een van de vele vakrollen, die vaak worden gegroepeerd naar de aard van de militaire taken van de rol bij gevechtsoperaties: gevechtsrollen (bijv.b.v. infanterie), gevechtsondersteunende rollen (b.v. gevechtsingenieurs), en gevechtsdienstondersteunende rollen (b.v. logistieke ondersteuning).
Recruitment
Personeel kan worden gerekruteerd of ingelijfd, afhankelijk van het door de staat gekozen systeem. De meeste militairen zijn mannen; het minderheidsaandeel van het vrouwelijk personeel varieert internationaal (ongeveer 3% in India, 10% in het VK, 13% in Zweden, 16% in de VS, en 27% in Zuid-Afrika). Terwijl tweederde van de staten nu alleen volwassenen rekruteren of rekruteren, vertrouwden 50 staten vanaf 2017 nog gedeeltelijk op kinderen onder de 18 (meestal 16 of 17 jaar) om hun strijdkrachten te bemannen.
Waar rekruten die als officier in dienst treden meestal opwaarts mobiel zijn, hebben de meeste dienstplichtige personeelsleden een jeugdachtergrond van relatieve sociaaleconomische achterstand. Nadat de VS de dienstplicht in 1973 hadden afgeschaft, “trok het leger bijvoorbeeld onevenredig veel Afro-Amerikaanse mannen aan, mannen uit sociaaleconomische milieus met een lagere status, mannen die niet-academische middelbare-schoolprogramma’s hadden gevolgd, en mannen met doorgaans lage cijfers op de middelbare school”. Uit een in 2020 gepubliceerde studie over de sociaaleconomische achtergronden van het personeel van de Amerikaanse strijdkrachten blijkt echter dat zij wat sociaaleconomische indicatoren betreft, zoals inkomen van de ouders, rijkdom van de ouders en cognitieve capaciteiten, op gelijke voet staan met of iets hoger zijn dan de burgerbevolking. Uit de studie blijkt dat technologische, tactische, operationele en doctrinaire veranderingen hebben geleid tot een verandering in de vraag naar personeel. Bovendien suggereert de studie dat de meest achtergestelde sociaal-economische groepen minder kans hebben om aan de eisen van het moderne Amerikaanse leger te voldoen.
Obligaties
De verplichtingen van militaire tewerkstelling zijn velerlei. Een voltijdse militaire tewerkstelling vereist gewoonlijk een minimumdiensttijd van verscheidene jaren; tussen twee en zes jaar is typisch voor de strijdkrachten in Australië, het VK en de VS, bijvoorbeeld, afhankelijk van de rol, de tak en de rang. Sommige strijdkrachten staan een korte periode van ontslag toe, gewoonlijk tijdens de opleiding, waarin rekruten de strijdkrachten van rechtswege kunnen verlaten. Een andere mogelijkheid is een deeltijdse militaire betrekking, bekend als reservedienst, waarbij een rekruut een burgerbaan kan behouden terwijl hij of zij in het weekend onder militaire discipline traint; hij of zij kan worden opgeroepen voor operaties om het voltijdse personeelsbestand aan te vullen. Na het verlaten van het leger kunnen rekruten nog steeds verplicht worden om voltijds in militaire dienst te gaan om te trainen of voor operaties te worden ingezet.
Het militair recht kent misdrijven die niet door civiele rechtbanken worden erkend, zoals afwezigheid zonder verlof (AWOL), desertie, politieke daden, veinzerij, oneerbiedig gedrag en ongehoorzaamheid (zie bijvoorbeeld misdrijven tegen het militair recht in het Verenigd Koninkrijk). De straffen variëren van een korte berisping tot een gevangenisstraf van verscheidene jaren na een krijgsraad. Bepaalde grondrechten worden ook beperkt of opgeschort, waaronder de vrijheid van vereniging (bijv. vakbondsorganisatie) en de vrijheid van meningsuiting (spreken met de media). In sommige landen hebben militairen het recht op gewetensbezwaren indien zij van mening zijn dat een bevel immoreel of onwettig is, of dit bevel niet naar eer en geweten kunnen uitvoeren.
Militairen kunnen naar gelang van de operationele behoefte worden gedetacheerd op bases in eigen land of in het buitenland, en vanaf die bases worden ingezet bij oefeningen of operaties overal ter wereld. In vredestijd, wanneer militairen over het algemeen in garnizoenen of andere permanente militaire faciliteiten zijn gestationeerd, voeren zij voornamelijk administratieve taken, opleidings- en onderwijsactiviteiten, onderhoud van technologie en werving uit.
Training
Initiële training conditioneert rekruten voor de eisen van het militaire leven, waaronder de bereidheid om andere mensen te verwonden en te doden, en om dodelijk gevaar onder ogen te zien zonder te vluchten. Het is een fysiek en psychologisch intensief proces dat rekruten opnieuw socialiseert voor de unieke aard van de militaire eisen. Bijvoorbeeld:
- Individualiteit wordt onderdrukt (b.v. door het scheren van het hoofd van nieuwe rekruten, het uitreiken van uniformen, het ontzeggen van privacy, en het verbieden van het gebruik van voornamen);
- Dagelijkse routine wordt strak gecontroleerd (b.v.b.v. rekruten moeten hun bed opmaken, laarzen poetsen, en hun kleren op een bepaalde manier stapelen, en fouten worden bestraft);
- Door voortdurende stress wordt de psychologische weerstand tegen de eisen van hun instructeurs aangetast (b.v.b.v. het onthouden van slaap, voedsel, of onderdak aan rekruten, het schreeuwen van beledigingen en het geven van bevelen bedoeld om te vernederen)
- Frequente straffen dienen om groepsconformiteit te conditioneren en slechte prestaties te ontmoedigen;
- De gedisciplineerde drilinstructeur wordt gepresenteerd als een rolmodel van de ideale soldaat.
Inlichtingen
De volgende vereiste komt als een vrij basale behoefte van het leger om mogelijke dreigingen te identificeren waarmee het kan worden geconfronteerd. Daartoe nemen een deel van de bevelhebbers en ander militair en vaak ook burgerpersoneel deel aan de identificatie van deze bedreigingen. Dit is tegelijk een organisatie, een systeem en een proces die samen militaire inlichtingen (MI) worden genoemd.
De moeilijkheid bij het gebruik van militaire inlichtingenconcepten en militaire inlichtingenmethoden ligt in de aard van de geheimhouding van de informatie die zij zoeken, en het clandestiene karakter waarmee inlichtingenoperatoren te werk gaan bij het verkrijgen van wat plannen voor een conflictescalatie, het initiëren van een gevecht, of een invasie kunnen zijn.
Een belangrijk onderdeel van de rol van de militaire inlichtingendienst is de militaire analyse die wordt uitgevoerd om de militaire capaciteit van mogelijke toekomstige agressors te beoordelen, en gevechtsmodellen te verschaffen die helpen inzicht te krijgen in factoren op basis waarvan een vergelijking van strijdkrachten kan worden gemaakt. Dit helpt bij het kwantificeren en kwalificeren van uitspraken als: “China en India onderhouden de grootste strijdkrachten ter wereld” of dat “het Amerikaanse leger wordt beschouwd als ’s werelds sterkste”.
Hoewel sommige groepen die in de strijd verwikkeld zijn, zoals militanten of verzetsbewegingen, naar zichzelf verwijzen met gebruikmaking van militaire terminologie, met name ‘Leger’ of ‘Front’, heeft geen van hen de structuur van een nationaal leger om deze verwijzing te rechtvaardigen, en zijn zij gewoonlijk aangewezen op steun van externe nationale legers. Zij gebruiken deze termen ook om hun ware capaciteiten voor het MI te verbergen en om indruk te maken op potentiële ideologische rekruten.
De deelname van vertegenwoordigers van de militaire inlichtingendiensten aan de uitvoering van het nationale defensiebeleid is belangrijk, omdat zij de eerste respondent en commentator worden van het verwachte strategische doel van het beleid, vergeleken met de realiteit van de geïdentificeerde dreigingen. Wanneer de inlichtingenrapportage wordt vergeleken met het beleid, wordt het voor de nationale leiding mogelijk te overwegen middelen toe te wijzen boven de militaire soldij van de officieren en hun ondergeschikten, en de kosten van het onderhoud van militaire faciliteiten en militaire ondersteuningsdiensten voor hen.
Economie
Defensie-economie is de financiële en monetaire inspanning die wordt geleverd om militairen van middelen te voorzien en in stand te houden, en om militaire operaties, waaronder oorlog, te financieren.
Het proces van toewijzing van middelen wordt uitgevoerd door het vaststellen van een militaire begroting, die wordt beheerd door een militaire financiële organisatie binnen het leger. Militaire aankopen worden vervolgens geautoriseerd voor de aankoop of contractuele levering van goederen en diensten aan het leger, hetzij in vredestijd op een permanente basis, hetzij in een gevechtszone bij de plaatselijke bevolking.
Capaciteitsontwikkeling
Capaciteitsontwikkeling, waarnaar vaak wordt verwezen als de militaire “sterkte”, is aantoonbaar een van de meest complexe activiteiten die de mensheid kent; omdat hiervoor moet worden bepaald: strategische, operationele en tactische vermogensbehoeften om de geïdentificeerde bedreigingen het hoofd te bieden; strategische, operationele en tactische doctrines in het kader waarvan de verworven vermogens zullen worden gebruikt; concepten, methoden en systemen in kaart brengen die bij de uitvoering van de doctrines betrokken zijn; ontwerpspecificaties opstellen voor de fabrikanten die deze in voldoende hoeveelheid en kwaliteit voor gebruik in de strijd zouden produceren; de concepten, methoden en systemen aankopen; een troepenstructuur creëren die de concepten, methoden en systemen zo effectief en efficiënt mogelijk zou gebruiken; deze concepten, methoden en systemen in de strijdkrachten te integreren door het verstrekken van militaire opleiding, training en training die bij voorkeur overeenstemt met de gevechtsomgeving van het beoogde gebruik; militaire logistieke systemen op te zetten om de continue en ononderbroken prestaties van militaire organisaties onder gevechtsomstandigheden mogelijk te maken, met inbegrip van het verstrekken van gezondheidsdiensten aan het personeel en onderhoud voor de uitrusting; de diensten om te helpen bij het bergen van gewond personeel en het herstellen van beschadigde uitrusting; en tenslotte, demobilisatie na conflicten en verwijdering van oorlogsvoorraden die overtollig zijn voor vereisten in vredestijd.
De ontwikkeling van militaire doctrine is misschien wel de belangrijkste van alle vermogensontwikkelingsactiviteiten, omdat zij bepaalt hoe de strijdkrachten werden en worden gebruikt in conflicten, de concepten en methoden die door het commando worden gebruikt om adequaat militair geschoold, bewapend en uitgerust personeel in te zetten bij de verwezenlijking van de tastbare doelen en doelstellingen van de oorlog, de campagne, de veldslag, het engagement, de actie of een duel. De grens tussen strategie en tactiek is niet gemakkelijk te vervagen, hoewel het soms een kwestie van persoonlijk oordeel is geweest van sommige commentatoren en militair-historici om te bepalen waarover wordt gesproken. Het gebruik van krachten op het organisatieniveau tussen strategisch en tactisch wordt operationele mobiliteit genoemd.
Er zijn pogingen geweest om een militaire sterkte-index op te stellen: dit is een voorbeeld uit een rapport van Credit Suisse van september 2015. De factoren die voor die militaire sterkte-indicator in aanmerking werden genomen en hun totale gewichten waren: aantal actieve personeelsleden in de strijdkrachten (5%), tanks (10%), aanvalshelikopters (15%), vliegtuigen (20%), vliegdekschepen (25%), en onderzeeërs (25%). Het was praktisch onmogelijk een schatting te maken van de werkelijke opleiding van de strijdkrachten.Dit waren de resultaten:
| Militaire sterkte-indicator (2015) | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Overall ranking |
Land | Eindstand militaire sterkte |
Actief personeel (‘000) |
Tanks | Aircraft | Attack helicopters |
Aircraft carriers |
Submarines | ||||||
| 1 |
 Verenigde Staten |
0.94 | 0.90 | 0.86 | 0.95 | 0.95 | 0.95 | 0.95 | ||||||
| 2 |
 Rusland |
0,80 | 0,81 | 0,95 | 0,95 | 0.90 | 0.90 | 0.52 | 0.86 | |||||
| 3 |
 China |
0.79 | 0.95 | 0.90 | 0.86 | 0.86 | 0.52 | 0.90 | ||||||
| 4 |
 Japan |
0.72 | 0.38 | 0.38 | 0.38 | 0.76 | 0.81 | 0.76 | 0.81 | |||||
| 5 |
 India |
0.69 | 0.86 | 0.81 | 0.81 | 0.19 | 0.76 | 0.76 | ||||||
| 6 |
 Frankrijk |
0.61 | 0.33 | 0.24 | 0.67 | 0.43 | 0.90 | 0.90 | 0.57 | |||||
| 7 |
 Zuid-Korea |
0,52 | 0,76 | 0,57 | 0,57 | 0.71 | 0.71 | 0.05 | 0.67 | |||||
| 8 |
 Italië |
0.52 | 0.52 | 0.33 | 0.38 | 0.57 | 0.76 | 0.43 | ||||||
| 9 |
 Verenigd Koninkrijk |
0.50 | 0.19 | 0.14 | 0.52 | 0.67 | 0.52 | 0.52 | 0.52 | 0.57 | ||||
| 10 |
 Turkije |
0,47 | 0,57 | 0,67 | 0,05 | 0,67 | 0,05 | 0.57 | 0.05 | 0.67 | ||||
| 11 |
 Pakistan |
0.41 | 0.71 | 0.62 | 0.48 | 0.48 | 0.05 | 0.52 | ||||||
| 12 |
 Egypte |
0.34 | 0.62 | 0.76 | 0.62 | 0.38 | 0.38 | 0.52 | 0.05 | 0.05 | 0.05 | 0.05 | 0.05 | 0.14 |
| 13 |
 Taiwan |
0.32 | 0.43 | 0.52 | 0.43 | 0.76 | 0.05 | 0.14 | ||||||
| 14 |
 Israël |
0.32 | 0.24 | 0.71 | 0.33 | 0.48 | 0.05 | 0.33 | ||||||
| 15 |
 Australië |
0.30 | 0.05 | 0.05 | 0.05 | 0.10 | 0.24 | 0.52 | 0.43 | |||||
| 16 |
 Thailand |
0.28 | 0.48 | 0.43 | 0.24 | 0.14 | 0.52 | 0.05 | ||||||
| 17 |
 Polen |
0.23 | 0.14 | 0.48 | 0.19 | 0.29 | 0.05 | 0.33 | ||||||
| 18 |
 Duitsland |
0.19 | 0.29 | 0.19 | 0.29 | 0.33 | 0.05 | 0.14 | ||||||
| 19 |
 Indonesië |
0.12 | 0.67 | 0.29 | 0.05 | 0.10 | 0.05 | 0.10 | ||||||
| 20 |
 Canada |
0.10 | 0.10 | 0.10 | 0.10 | 0.14 | 0.05 | 0.05 | 0.14 | |||||
| De zes in aanmerking genomen elementen, samen met hun gewichten, zijn: Actief personeel (5%), tanks (10%), aanvalshelikopters (15%), vliegtuigen (20%), vliegdekschepen (25%), onderzeeërs (25%). |
||||||||||||||
| Bron: Figuur 56, Pagina 41, Credit Suisse september 2015 | ||||||||||||||
Wetenschap
Omdat de meeste concepten en methoden die door het leger worden gebruikt, en veel van zijn systemen, niet in commerciële takken te vinden zijn, wordt veel van het materiaal onderzocht, ontworpen, ontwikkeld en aangeboden voor opname in arsenalen door militaire wetenschapsorganisaties binnen de algemene structuur van het leger. Militaire wetenschappers werken daarom samen met alle wapens en diensten van de strijdkrachten, en op alle niveaus van de militaire commando-hiërarchie.
Hoewel het zich bezighoudt met onderzoek naar militaire psychologie, in het bijzonder gevechtsstress en hoe dit het moreel van de troepen beïnvloedt, is het grootste deel van de militaire wetenschapsactiviteiten vaak gericht op militaire inlichtingentechnologie, militaire communicatie, en het verbeteren van militaire capaciteiten door middel van onderzoek. Het ontwerpen, ontwikkelen en prototypen van wapens, militaire ondersteuningsuitrusting, en militaire technologie in het algemeen, is ook een gebied waarin veel inspanning wordt geïnvesteerd – het omvat alles van wereldwijde communicatienetwerken en vliegdekschepen tot verf en voedsel.
Logistiek
Het bezitten van militaire capaciteiten is niet voldoende als deze capaciteiten niet kunnen worden ingezet voor, en ingezet kan worden in gevechtshandelingen. Om dit te bereiken, wordt militaire logistiek gebruikt voor het logistieke beheer en de logistieke planning van de troepen militaire supply chain management, de verbruiksgoederen, en de kapitaalgoederen van de troepen.
Hoewel meestal betrokken bij het militaire transport, als een middel van levering met behulp van verschillende vormen van vervoer; van militaire vrachtwagens, tot containerschepen opereren vanuit permanente militaire basis, het omvat ook het creëren van het veld supply dumps aan de achterzijde van het gevechtsgebied, en zelfs forward supply points in specifieke eenheid van de Tactical Area of Responsibility.
Deze bevoorradingspunten worden ook gebruikt om militaire technische diensten te verlenen, zoals het terughalen van defecte en verwaarloosde voertuigen en wapens, het onderhoud van wapens in het veld, de reparatie en aanpassing in het veld van wapens en uitrusting; en in vredestijd, de programma’s ter verlenging van de levensduur die worden ondernomen om het voortgezet gebruik van uitrusting mogelijk te maken. Een van de belangrijkste taken van de logistiek is de levering van munitie als primair type verbruiksgoed, de opslag ervan, en de verwijdering.