Conférence du 17 février 2011 à l’Université de Poitiers donné par Joel F. Maybury, Consul des Etats-Unis d’Amérique à Bordeaux
1 Joel F. Maybury, consul van de Verenigde Staten van Amerika in Bordeaux, heeft in de loop van de maand februari 2011 – Black history month – verschillende lezingen gehouden over de zwarte pers. De heer Maybury heeft de afgelopen jaren onderzoek gedaan naar de rol van de zwarte pers in Amerika. Hij is een voormalig journalist van de Amerikaanse zwarte pers, die meer dan zeven jaar voor verschillende kranten heeft gewerkt, zoals de Alameda Newspaper Group, de Sacramento Observer, de Twin Cities Courier.
2 Het stuk begon met een korte uitleg over Black history month. Carter G. Woodson was een Afro-Amerikaanse schrijver, historicus en journalist. Hij was een van de eerste geleerden die de Afro-Amerikaanse geschiedenis bestudeerde, en wordt eigenlijk gezien als de vader van de zwarte geschiedenis. Woodson merkte op dat, aan het begin van de 20e eeuw, de Amerikaanse geschiedenis de bijdrage van Afro-Amerikanen over het hoofd zag. Rassenvooroordelen waren een traditie. In 1926 organiseerde Woodson de viering van de “Negro History Week” tijdens de tweede week van februari – de geboortedag van Abraham Lincoln. Woodson zette de eerste stappen om de bijdrage van Afro-Amerikanen in de geschiedenis te promoten. De feestweek werd later een maand en werd in 1976 omgedoopt tot Zwarte Historische maand. In de jaren 1960, toen progressieve blanken de pogingen om Zwarte Amerikanen te vieren steunden, deed de Civil Rights Movement meer om de bijdrage van Zwarte Amerikanen te promoten. Tegen de jaren 1970 erkende de hele natie de rol die Afro-Amerikanen in de Amerikaanse geschiedenis speelden.
3 In 1827 werd de eerste Afro-Amerikaanse publicatie – Freedom’s Journal – opgericht in New York city, vier decennia voor de Burgeroorlog. Het had een wekelijkse oplage van ongeveer 50.000. De meeste zwarte kranten waren in familiebezit, waardoor vele ervan snel moesten sluiten, wanneer de families niet genoeg geld hadden om ze draaiende te houden. In de jaren 1820 spraken en wisselden zwarten nieuws uit via de kerk. In die tijd waren er geen stemmen voor zwarten in publicaties. Blanke publicaties denigreerden zwarten. De eerste twee blanke uitgevers van de Freedom’s Journal maakten deel uit van de antislavernij beweging. “Wij willen onze eigen zaak bepleiten. Te lang hebben anderen voor ons gesproken.” was het motto van de Journal. The Freedom’s Journal bood internationale en nationale informatie over actuele gebeurtenissen die de zwarte bevolking betroffen, en stelde slavernij, lynchpartijen en andere onrechtvaardigheden aan de kaak. Het tijdschrift bevatte biografieën van belangrijke Afro-Amerikanen. Het was ook het eerste tijdschrift dat huwelijken, geboorten en sterfgevallen van zwarten vermeldde. Vernon Jared, een Afro-Amerikaanse journalist, legde uit: “We bestonden niet in de andere bladen. We zijn nooit geboren, we zijn niet getrouwd, we zijn niet gestorven, we hebben in geen enkele oorlog gevochten, en we hebben nooit aan iets wetenschappelijks deelgenomen. We waren echt onzichtbaar, tenzij we een misdaad begingen”.
4 Tijdens de Burgeroorlog werd het eerste zwarte dagblad opgericht – de New Orleans Tribute. De eerste die in het Zuiden werd gepubliceerd was de Union. Het werd gepubliceerd in het Frans en Engels. Later kocht dokter Roudanez het en hernoemde het La Tribune de la Nouvelle Orléans. Dit tijdschrift gaf een stem aan de zwarte Amerikaanse gemeenschap. Het vocht voor de afschaffing van de slavernij en gelijke rechten voor iedereen. Het hielp zwarten om politieke groeperingen te vormen.
5 Na de jaren 1830 werden ongeveer 24 zwarte kranten opgericht. De North Star was de meest invloedrijke, deze werd gelezen door de President en leden van het Congres. Na 1865 groeide het aantal kranten door de emancipatie. Maar de meeste Afro-Amerikanen konden niet lezen. Onderwijs werd een sleutel tot gelijkheid. Deze kranten waren een teken van hun vrijheid. Ze mochten zich nu uiten of een bedrijf openen. Na de Burgeroorlog wijdde de zwarte pers zich aan de wederopbouw van zwarte gemeenschappen en zwarte politieke bewegingen. Nadat president Haze in 1876 de bescherming van Afro-Amerikanen had opgeheven, werden vóór 1918 3000 Afro-Amerikanen door blanke menigten vermoord. De blanke pers veroordeelde deze misdaden niet. Maar de zwarte pers berichtte over elk incident om de zwarte gemeenschappen te waarschuwen.
6 Vóór de Burgeroorlog pleitte de zwarte pers voor antislavernij. Na de oorlog, bepleitte zij emancipatie, en droeg bij aan de wederopbouw van zwarte gemeenschappen. En vervolgens werkte zij hard om Afro-Amerikanen te waarschuwen voor gevaar.
7 Aan het begin van de 20e eeuw, toen de technologie zich verder ontwikkelde, begon de zwarte bevolking naar het noorden en westen te trekken, naar Californië. Het bracht ontwrichtende veranderingen in de blanke manier van leven en een gewelddadige blanke reactie. Ook in Chicago liepen de spanningen op en ontstonden rassenrellen. De zwarte pers van die tijd sprak over rassenscheiding en massale verplaatsing naar het Westen. Tegen die tijd waren de kranten gemakkelijker te verspreiden.
8 De militaire dienstplicht van de Eerste Wereldoorlog kostte veel Amerikaanse mannen het leven. Het Zuiden kreeg te maken met veel economische problemen. Zuidelijke bedrijven probeerden de verkoop van zwarte kranten te verbieden om te voorkomen dat zwarten zouden vertrekken – de invloed van deze kranten was groot. Na de oorlog bestonden er ongeveer 500 zwarte kranten – zij gaven informatie over welke winkels te mijden, waar segregatie plaatsvond.
9 Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren er veel Amerikaanse soldaten in Frankrijk. Zwart en blank werden gescheiden in de eenheden. Dit soort segregatie werd aan de kaak gesteld in de kranten, het maakte de zwarten ongelukkig. Dit was slecht voor de oorlogsinspanning en werd opgemerkt door de regering en het leger. De invloed van de zwarte kranten groeide, maar als hun stem te sterk was, haalden de adverteerders hun advertenties weg. Het was een delicaat evenwicht.
10 In de jaren vijftig werden de zwarte kranten er vaak van beschuldigd communistisch te zijn omdat ze de dekolonisatie in Afrika steunden. Ze waren gemakkelijke doelwitten voor aanvallen vanuit het Congres.
11 In de jaren zestig begonnen mainstream kranten zwarte journalisten aan te werven. Meer zwarte lezers wendden zich tot blanke publicaties vanwege de aanwezigheid van zwarte schrijvers. Dit veroorzaakte een afname van het aantal zwarte kranten. Tegenwoordig zijn er ongeveer 200 zwarte kranten, met een oplage van 15 miljoen.
12 Zwarte tijdschriften en bladen zijn nog steeds een belangrijk onderdeel van de Afro-Amerikaanse gemeenschap. De zwarte pers van vandaag moet nog steeds opkomen voor de zwarte stem.
13 Als voormalig journalist die voor zwarte kranten werkte, kent Joel F. Maybury, het doel en het gebruik van deze publicaties. Hij toonde in detail de doelstellingen van de Black Press door de jaren heen, sinds ze voor het eerst werden opgericht in het begin van de 19e eeuw. Wetenschappelijk werk over het onderwerp is nog steeds zeldzaam, vooral door blanke schrijvers. De nieuwe president, Barak Obama, heeft misschien de rol van Afro-Amerikanen in Amerika onder de aandacht gebracht, maar vóór de jaren vijftig waren maar weinig prominente zwarte mensen beroemd. De rol van zwarten in de Amerikaanse geschiedenis wordt nog steeds ondergewaardeerd. Joel F. Maybury probeert mensen hiervan op de hoogte te brengen en hoopt zo de “dominante” kijk op de geschiedenis te veranderen.