Editor’s note: Arachnophonia is een regelmatig terugkerende rubriek op onze blog waarin leden van de UR-gemeenschap hun gedachten kunnen delen over bronnen uit de collectie van de Parsons Music Library.
Alle links in deze posts brengen je naar ofwel de bibliotheekcatalogus voor het item in kwestie of naar aanvullende relevante informatie van over het web.
De aflevering van Arachnophonia van vandaag is van studentmedewerker AJ (klas van 2019) en bevat een live-opname van de Allman Brothers Band in de Fillmore East. Bedankt, AJ!
The Allman Brothers Band
At Fillmore East
Toen ik 12 jaar oud was, nam mijn moeder me mee naar mijn eerste concert. Mijn ouders hadden mijn liefde voor muziek al goed begrepen en vonden 12 jaar een geschikte leeftijd om me aan livemuziek bloot te stellen.
Mijn moeder is een enorme classic rock fan, dus toen ik opgroeide kreeg ik een strikt dieet van Fleetwood Mac, Rolling Stones, Beatles, en andere dergelijke legendarische bands. Echter, mijn favoriete band toen ik opgroeide was The Allman Brothers. De teksten van Gregg Allman en de gitaar van Duane Allman (later de gitaar van Dickey Betts) speelden voortdurend over de geluidsinstallatie van onze auto tijdens korte en lange ritten. Ze zouden rond mijn verjaardag naar onze streek komen, dus besloot mijn moeder om kaartjes voor ons te kopen. Nu, hoewel de leden op hun oude dag waren, en niet meer in hun beste doen waren, geloof ik nog steeds dat het tot op de dag van vandaag een van de beste concerten was waar ik ooit ben geweest.
The Allman Brothers Band circa 1971 – Butch Trucks, Gregg Allman, Berry Oakley, Jaimoe Johanson, & Dickey Betts (L-R)
Ik wou dat ik een opname van die avond had, maar helaas waren ze dit concert niet aan het opnemen. De muziekbibliotheek heeft echter The Allman Brothers Band at Fillmore East op CD. Een CD die mijn moeder en ik, geloof ik, vaak beluisteren op reis. Er gaat niets boven live muziek, en er gaat niets boven The Allman Brothers live; ik raad ten zeerste aan deze opname te beluisteren omdat hij eindigt met twee van mijn absolute favoriete Allman Brothers songs: “In Memory of Elizabeth Reed” en “Whipping Post.”
“In Memory of Elizabeth Reed” is het eerste instrumentale nummer dat de Allman Brothers Band schreef. Het werd geschreven door Dickey Betts die het opdroeg aan een vrouw met wie hij een affaire had gehad nadat ze was overleden. Deze vrouw was eigenlijk de vriendin van Boz Scaggs, maar Dickey veranderde de naam om hun rendez-vous geheim te houden. Leuk weetje: de vrouw ligt begraven op hetzelfde kerkhof waar ook Duane Allman begraven ligt, en Dickey kwam er vaak om zijn respect te betuigen en liedjes te schrijven. Hij haalde de naam “Elizabeth Reed” van een grafsteen in de buurt van waar hij gewoonlijk schreef.
“Whipping Post” is een hard-hitting, in your face rock song over de kwelling van verliefd zijn op een vrouw die niet van je houdt, zelfs als je je naar achteren buigt voor haar. De krachtige teksten en het stuwende ritme waren een voorbode van het toekomstige succes van de Allman Brothers, want “Whipping Post” was een van de eerste nummers die door de band werden geschreven. Het nummer zelf is eigenlijk heel moeilijk te spelen omdat het in 11/4 is geschreven. Gregg Allman, die aanvankelijk niet wist hoe hij bladmuziek moest lezen, moest Duane vragen hoe hij moest tellen omdat hij vond dat het ritme verkeerd aanvoelde (terecht).