Lady Gaga, na 10 jaar als roemmonster, Is gestopt met het spelen van karakters en begonnen met acteren

Geen ster wordt uit het niets geboren, wat betekent dat elke acteur een eerste opvallende verschijning op het scherm heeft. Voor Stefani Germanotta was dat de vlezige rol van “Girl at Swimming Pool #2,” te zien in “The Sopranos” Seizoen 3 Episode 9, “The Telltale Moozadell,” uitgezonden op 22 april 2001. De 15-jarige toekomstige Moeder Monster krijgt niet eens een volledige regel tekst in de scène, en het is nauwelijks een indicatie van wat er zou komen voor een van ’s werelds grootste popsterren. Maar “The Sopranos” is de moeite waard om onder de aandacht te brengen omdat het op Lady Gaga’s cv een van de weinige acteerprestaties is waar ze niet in wezen zichzelf speelt.

IMDb schrijft haar bijna 40 optredens als acteur toe, maar de meerderheid daarvan is verbonden aan haar muziekcarrière en Gaga-persoonlijkheid, waaronder cameo’s in “Muppets Most Wanted” en “The Simpsons”. Wat begrijpelijk is als je een artieste bent die studio albums uitbrengt en constant toert, maar ook een beetje vreemd, gezien het feit dat ze op het punt staat een Oscar-genomineerde actrice te worden voor “A Star is Born.” Dat potentieel is verdoezeld in de vele optredens in de aanloop naar de release van de film.

Een van Lady Gaga’s meest fascinerende kwaliteiten is haar bewustzijn van haar eigen imago, en het vermogen om het te betrekken met manipulatie, re-imaginatie, of ronduit spot. Als slechts een voorbeeld van het laatste, tijdens een sketch in haar dubbele gastheer/muzikale gastoptreden op “Saturday Night Live” in 2013, speelde ze een schlubby Apple Genius Bar-medewerker die een verschijning maakte op Kanye West (Jay Pharoah) en Kim Kardashian’s (Nasim Pedrad) talkshow. Als haar gevraagd wordt naar haar kledingkeuze, zegt “Karen”: “Ik denk dat mensen die te hard hun best doen met hun outfits misschien iets verbergen – zoals, kom op, kleed je als een persoon.” Vervolgens kijkt ze recht in de camera, met een grijns op haar lippen.

Gaga speelt in deze “SNL”-aflevering een aantal personages die verder reiken dan haar typische personage – maar trouw aan het format van de show zijn ze allemaal breed getekend, op een klassieke sketchcomedy-manier. Hetzelfde kan in principe worden gezegd, op een minder komische manier, over haar toetreding tot de cast van “American Horror Story” twee jaar later, als een vaste serieacteur voor het seizoen “Hotel”.

Het kaliber acteurs dat Ryan Murphy in de loop der jaren in “American Horror Story” heeft gebracht is buitengewoon, wat een belangrijke factor is in de reden waarom het Emmy’s blijft winnen. Maar het is moeilijk om te zeggen dat degenen die in de verwrongen wereld van de show duiken, echt acteren; in plaats daarvan kauwen ze op het weelderige en bizarre decor dat door deze krankzinnige premissen wordt geboden, en verkennen ze de toppen van vreemdheid die mogelijk worden gemaakt door de ethos van de show “alles kan”.

Misschien is dat wat de show een natuurlijke pasvorm maakte voor Gaga’s eerste grote acteerrol, na “Girl at Swimming Pool #2” en een korte maar leuke cameo in “Sin City: A Dame to Kill For.” “Horror Story” zorgde voor de perfecte overgang van haar vorige verleden van het veranderen van awards show rode tapijten in performance kunst (zoals haar gedenkwaardige entree bij de Grammy’s in 2011 in een plastic ei), terwijl ze ook een personage speelt dat misschien Gaga-achtige kwaliteiten heeft, maar zeker meer diepte en ontwikkeling krijgt dan wat Gaga werd gevraagd om te spelen in muziekvideo’s.

Het spelen van de gravin in “AHS: Hotel” was iets dat ze serieus nam, zoals Variety in 2015 meldde: “Ik vind het grappig dat mensen zich afvragen of dat gewoon de manier is waarop ik echt ben, dus dit was heel gemakkelijk voor mij om hier gewoon soort van binnen te lopen met mijn blonde haar op en gewoon een bitch te zijn en onbeschoft te zijn tegen iedereen en dat is gewoon wat ik doe, omdat je me zoiets eerder hebt zien doen,” zei ze toen. “De waarheid is dat het eigenlijk heel uitdagend is om oprecht te zijn als je dat allemaal op hebt. Het is niet comfortabel. Het is nooit comfortabel voor mij geweest.”

Prashant Gupta/FX

Haar vervolgoptreden als Scáthach in het volgende seizoen, “Roanoke,” was schijnbaar nog minder menselijk dan de vampirische diva die ze eerder speelde, gebruikmakend van haar talent voor complete en volslagen transformatie in een onsterfelijke heks. Maar Gaga krijgt het voor elkaar, want als er iets is wat ze kan, dan is het wel een kostuum dragen. Zelfs toen Gaga haar eigen authenticiteit opspeelde voor haar Dive Bar Tour ter ondersteuning van het 2016 album “Joanne,” kwam het met een iconisch ensemble – die roze hoed! – en rekwisieten. Al 10 jaar lang is ze slimmer dan bijna iedereen in het spel over het belang van imago, en hoe het speelt in persona.

Dit is echt waar de kracht van haar optreden in “A Star Is Born” ligt. Het is veel te gemakkelijk om aan te nemen dat vanwege de gelijkenissen tussen hun trajecten, het spelen van rijzende popster Ally nauwelijks een stretch is voor Gaga als actrice. (Het feit dat Ally toevallig veel klinkt als Lady Gaga wanneer ze zingt, maakt het meer dan een beetje moeilijk om de lijn te trekken tussen realiteit en fictie.)

Hoewel, dit is eerlijk gezegd de eerste keer dat Gaga niet is gevraagd om een façade op te zetten, in een rol die – net als de vrouw zelf – zich scherp bewust is van wat het met een persoon doet, om een façade op te zetten. Van Cooper’s improvisatiestijl en extreme close-ups tot de opzettelijk uitgeklede garderobe en Gaga’s eigen rauwheid, het effect leidt tot iets echts en waars.

Warner Bros.

Het verhaal rond “A Star Is Born” draait om hoe sterregisseur Bradley Cooper deze prestatie uit haar haalde, haar make-up van haar gezicht veegde en haar uitdaagde om zichzelf bloot te geven. Wat echter niet wordt genoemd, is dat dit misschien de eerste keer is dat mevrouw Germanotta in zo’n rauwe staat te zien is, maar het gebeurde zeker op haar eigen voorwaarden, een keuze die de eenmalige draagster van vleesjurken tot een belangrijke kanshebber voor beste actrice heeft gemaakt.

Men zou kunnen zeggen dat Lady Gaga al die tijd, vanaf het allereerste begin, technisch gezien heeft geacteerd, dat ze zelf een personage is – dat de enige keer dat we ooit de echte haar op het scherm hebben gezien, misschien die lachende tiener is die bij een zwembad in New Jersey zat, al die jaren geleden. En met elke artiest, zelfs degenen die het meest doordrenkt zijn van authenticiteit, is beeld gewoon een ander gereedschap in de gereedschapskist.

Hoe dan ook, het kijken naar “A Star Is Born” biedt legitieme opwinding over wat de volgende stap zou kunnen zijn voor Lady Gaga als een acteur, nu we haar zo hebben gezien. Het was altijd al duidelijk dat ze in alles kon veranderen. Nu is het duidelijk dat ze zelfs in zichzelf kan veranderen – dat ze misschien klaar is om te stoppen met zich te verstoppen.