La Ciudad Blanca: De witte stad van Honduras

De geschiedenis van de Nieuwe Wereld is een rijk gebied dat voortdurend wordt geanalyseerd op zoek naar nieuw materiaal. De complexiteit van deze verhalen blijft me verbazen.

Waar en wat is La Mosquitia?

Gelijkend op het Spaanse woord “mug”, (ja we gebruiken hetzelfde woord in het Engels), La Mosquitia, is een grote regio van dicht, regenwoud gelegen in het noordoosten van Honduras, dicht bij de Nicaraguaanse grens. Onlangs werd ontdekt dat deze bijna ondoordringbare wildernis talrijke pre-Columbiaanse ruïnes bevat. Het archeologisch bewijs suggereert een dicht patroon van bewoning in de hele regio dat kan hebben geduurd tot in de eerste jaren van de Spaanse nederzetting.

Thans is de regio dunbevolkt. Het is ook de thuisbasis van verschillende inheemse groepen, evenals een paar drugssmokkelaars en veeboeren, die kleine stukjes bos hebben verwijderd om plaatsen te creëren om te grazen.

The Legend of the White City

“Het is niet wat je vindt, het is wat je ontdekt.” Christopher Begley

Het concept van een oude buitenpost van de precolumbiaanse cultuur, genaamd La Ciudad Blanca of de Witte Stad is niets nieuws voor de inwoners van Honduras, want het maakt al vele generaties deel uit van het collectieve bewustzijn van de Centraal-Amerikaanse natie. La Ciudad Blanca is fundamenteel voor het Pech volk, een inheemse groep die bestaat aan de rand van het uitgestrekte tropische regenwoud bekend als La Mosquitia.

Het is belangrijk hier op te merken dat de zogenaamde “Verloren Stad” niet echt een stad is in de traditionele zin van het woord. Het is eigenlijk een plek in de jungle die nergens in de buurt komt van stedelijk, ook al zijn er veel archeologische ruïnes in overvloed in het gebied. Bovendien is het een geloof van een plaats, waar de oude Goden zich hebben teruggetrokken en een toevluchtsoord hebben gevonden. En verder, velen geloven dat deze plaats wordt beschermd door de oude goden op een zodanige wijze dat elke indringer of indringer zal worden neergeslagen, als ze wagen te dicht bij de oude nederzettingen.

Kaart van Honduras

Waar ligt Honduras

Honduras is een verarmd Centraal-Amerikaans land, gelegen tussen Guatemala, El Salvador en Nicaraugra. De kleine natie moet niet verward worden met Brits Honduras, dat vandaag bekend staat als Belize en gelegen is op korte afstand ten noorden van Honduras aan de Caraïbische kust van Centraal-Amerika. In tegenstelling tot de meeste Centraal-Amerikaanse naties heeft Honduras slechts een kleine uitgang naar de Stille Oceaan.

In het regenwoud

De Biosfeer Rio Platano

Diep in La Mosquitia in het noordoosten van Honduras bevindt zich de Rio Platano (Bananenrivier) die door de UNESCO is uitgeroepen tot Biosfeerreservaat. Deze rivier begint in het laaggebergte nabij de Nicaraguaanse grens en stroomt oostwaarts naar de Mosquito Kust. Langs de langzaam stromende waterweg zijn verschillende inheemse dorpen te vinden, waaronder de Pech, Tawahka, Miskito en Garífuna stamgroepen. Ook zijn er verschillende Mesitzo gemeenschappen.

Wat is LIDAR?

LIDAR, wat staat voor Light Detection and Ranging, is een recent ontwikkelde teledetectie methode die nu wordt gebruikt om het aardoppervlak in kaart te brengen in veel meer detail dan ooit voor mogelijk werd gehouden. In essentie bestaat LIDAR uit een complex instrument dat talrijke bundels gepulseerde lasers uitzendt en dan het weerkaatste licht opvangt dat later als kaartinstrument kan worden gebruikt. LIDAR is succesvol gebleken bij het lokaliseren van oude Amerindiaanse structuren in dichte oerwouden, waar zwaar gebladerte vaak de oude sites verbergt.

Nadat onderzoekers het ruige regenwoud langs de Rio Platano in kaart hadden gebracht, vonden zij drie afgelegen valleien vol met oude structuren. Onvoorstelbaar genoeg werden deze drie valleien T1, T2 en T3 genoemd. Het National Geographic verkenningsteam bezocht eerst T!, omdat deze plek het makkelijkst bereikbaar was vanaf het netwerk van rivieren en lagunes die door de Rio Platano-regio stromen.

Een ruw apengezicht?

Mucocutane Leishmaniasis

Een van de meer sinistere legenden die in verband worden gebracht met de legendarische Ciudad Blanca of de Verloren Stad van de Apengod suggereert dat iedereen die zich in de “verloren stad” waagt, zal worden neergeslagen door een van de oude goden. Vreemd genoeg werden de leden van de National Geographic onderzoeksgroep die op de T1 locatie kampeerden, allemaal getroffen door een vervelende vleesetende parasiet, bekend als Mucocutane Leishmaniasis.

In principe wordt deze ziekte veroorzaakt door een protozoaire parasiet die door zandvliegen van een onbekend gastheerdier wordt overgebracht op warmbloedige andere zoogdieren en vogels, waaronder de mens.Wanneer een persoon is geïnfecteerd, ontwikkelen zich hardnekkige huidlaesies. En als ze onbehandeld blijven, tast de parasiet de mond en neus op een lelijke manier aan. Bijna elk lid van de Geografische onderzoeksgroep kreeg de ziekte in een of andere vorm, inclusief de auteur Douglas Preston, die zijn ervaringen beschrijft in zijn bestseller, De verloren stad van de aapgod.

Een schets van de oude steden

Van de drie plaatsen die door Douglas Preston in De verloren stad van de aapgod worden beschreven, is er slechts één onderzocht, zodat er nog veel te leren valt over het gebied en de inheemse bevolking, die er ooit leefde. Toch is er genoeg informatie boven water gekomen om te suggereren dat de mensen, die deze regio bewoonden, prachtige tempels en huizen bouwden, gebouwd van steen, mahoniehout en geweven tapijten. Vandaag de dag zijn alleen de stenen bases en artefacten overgebleven, aangezien het hout en de stof zijn verslonden door het oerwoud.

De Witte Stad of La Ciudad Blanca van Honduras

The Dissenters

Geïnspireerd door de verkenningen en ontdekkingen van Christopher Begley, professor aan de Transylvania University (Kentucky), heeft een handvol archeologen en professoren de bevindingen en methodes van het National Geographic team, waartoe ook de auteur van The Lost City of the Monkey God behoorde, aangevochten. Tot de meest omstreden kwesties behoren de sensibilisering van het project en de soms hooghartige houding van de belangrijkste groep onderzoekers en wetenschappers tegenover de inheemse groepen, die in La Mosquitia wonen.

Professor Begley maakte deel uit van de groep. Zijn reizen en verkenningen in de regio, beginnend rond 1990, hebben Begley bestempeld als de Indiana Jones van de Mosquito Coast.

Reiswaarschuwing

Reizigers opgelet

Honduras is altijd een van de armste plaatsen in Centraal-Amerika geweest en door de recente politieke onrust wordt het grootste deel van het land als onveilig beschouwd voor buitenlanders, vooral westerlingen. De noordoostelijke hoek van het land, waar La Mosquitia en de Cuidad Blanca zijn gelegen, wordt beschouwd als de meest gevaarlijke delen van deze weelderige, subtropische natie.

Alleen de Engelssprekende Bay Islands kunnen in een categorie worden geplaatst die ook maar in de buurt komt van veilig zijn, maar toch hebben zich hier nog steeds een paar aanvallen op buitenlanders voorgedaan, vooral ’s nachts.

P.S. In 2012 heeft de Peace Corp alle vrijwilligers uit Honduras teruggetrokken en vanaf 2018 moeten ze nog terugkeren.

De verloren stad van de apengod

In conclusie

Ondanks de ietwat sensationele titel van het boek heeft Douglas Preston op opmerkelijke wijze een baanbrekende jungle-expeditie beschreven waar hij zelf deel van uitmaakte. Zijn inwijding in een Amerindiaanse cultuur die niet helemaal Mayaans was, is goed gedaan en grondig. Zijn verslag over de activiteiten van de huidige Hondurese regeringsfunctionarissen, waaronder de president en hoe zij de site en de talrijke artefacten die uit de grond zijn opgegraven, hebben beschermd, is ook heel treffend gedaan.

De grootste verrassing van het lezen van het boek is misschien wel de onthulling van de ontmoeting die de hele expeditie had met de vleesetende ziekte, die wetenschappelijk bekend staat als Mucocutane Leishmaniasis. De uitleg over hoe deze ziekte omgaat met mensen en hoe het op een of andere manier verbonden kan zijn met de enorme sterfte die de inheemse bevolking ondervond kort na de komst van de Spanjaarden, is zeer informatief.

Sources

https://www.sapiens.org/archaeology/la-ciudad-blanca-indigenous-collaboration/ The Lost City That’s Not Lost, Not a City, en niet ontdekt hoeft te worden

http://smartraveller.gov.au/Countries/americas/central/Pages/honduras.aspx Honduras

https://www.theguardian.com/world/2015/mar/11/honduras-lost-cities-open-letter-national-geographic-report Archeologen veroordelen National Geographic over beweringen van Hondurese “verloren steden”

https://whc.unesco.org/en/list/196/multiple=1&unique_number=217 Biosfeerreservaat Rio Platano

https://www.courier-journal.com/story/news/local/2015/12/17/transylvania-university-indiana-jones–archaeologist-chris-begley/76365846/ Kentucky-professor een levensechteleven Indiana Jones

Deze inhoud is nauwkeurig en waarheidsgetrouw naar het beste weten van de auteur en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en geïndividualiseerd advies van een gekwalificeerde professional.

© 2018 Harry Nielsen

Jean Rodriguez op 25 juli 2020:

Het project van Ciudad Blanca is gestolen van Bruce Heinicke de eigenlijke stichter van de stad heeft u Bruce en Mabel Heinicke in het boek genoemd ? U weet dat stelen niet aardig is.

Elkin is nep en een dief

Harry Nielsen (auteur) uit Durango, Colorado op 10 februari 2020:

Gelukkig dat u de kans had het boek te lezen.

Karen Plante op 09 februari 2020:

Heb net Doug Preston’s boek De verloren stad van de apengod uit. Even ter correctie, er is nooit vastgesteld dat de leidhmaniasis was waar de vloek vandaan kwam, maar heel waarschijnlijk tijdens de Spaanse invasie van de Amerika’s, die een plaag van ziekten met zich meebracht die de genocide van ontelbare inheemse volkeren veroorzaakte.

Harry Nielsen (auteur) uit Durango, Colorado op 14 december 2019:

Mijn gok is dat je het hebt over The Forbidden Kingdom gemaakt in 2008. Ik heb de film niet gezien, maar desalniettemin zou het me verbazen als er een verband is.

Jynett Rosario op 13 december 2019:

Wel is er een film van Jackie Chan en Jet Li van een aziatische apengod, is te veel toeval, zou het dezelfde god kunnen zijn

Lew Marcrum uit Ojojona, Francisco Morazán, Honduras op 23 maart 2018:

Hi, Harry, ik begrijp het. Vergeef me dat ik een beetje overijverig ben in de verdediging van mijn pas geadopteerde land. Ik probeer het toerisme te bevorderen wanneer ik dat legitiem kan doen. Maar het vergt wel een beetje van de avontuurlijke geest.

Harry Nielsen (auteur) uit Durango, Colorado op 23 maart 2018:

Dank Lew voor het delen van je inzichten over Honduras. Blij om te horen dat reizigers hun weg vinden naar deze meest interessante Midden-Amerikaanse natie. Het is al een tijdje geleden dat ik in Midden-Amerika heb gereisd en het dichtstbijzijnde dat ik naar Honduras ging, was de kleine stad Puerto Barrios in het nabijgelegen Guatemala. Dit artikel is in feite een reactie op het onlangs gelezen hebben van Douglas Preston’s first-person account.

Harry Nielsen (auteur) uit Durango, Colorado op 22 maart 2018:

Dit artikel is gedeeltelijk geïnspireerd door th boek, De verloren stad van de apengod.

Dora Weithers uit The Caribbean op 22 maart 2018:

Dank voor het delen van de geschiedenis, de legenden en de bezienswaardigheden van Ciudad Blanca, Honduras. Een introductie voor mij. Goed om te lezen!

Lew Marcrum uit Ojojona, Francisco Morazán, Honduras op 20 maart 2018:

Ik heb met veel belangstelling uw bovenstaande artikel gelezen. Ik veroorzaakte nogal wat opschudding in Honduras toen het nieuw hier doorbrak. Een zeer goed artikel!

Tussen haakjes, “Mosquitia” is een Spaans/Engelse verbastering van lang geleden van het oorspronkelijke “Miskitia”, afgeleid van de naam van de belangrijkste etnische groep in dat gebied van Gracias a Dios en het noordoosten van Nicaragua. Miskitia is de term die het meest wordt gebruikt door de lokale bevolking. Het is vernoemd naar een volk, niet naar een insect.

Uw reiswaarschuwing heeft me echter wel aan het denken gezet. Ik heb een aantal jaren in Honduras gewoond en heb nooit problemen gehad, hoewel ik, zoals mijn avatar laat zien, opval als een neon-teken onder de lokale bevolking. Ik heb over het grootste deel van het vasteland van Honduras gereisd, soms alleen, en heb niets dan het grootste respect van de plaatselijke bevolking gekregen, wat ik tot het uiterste ga om in natura terug te betalen. Ik was vorige week in Copán, een van mijn favoriete plaatsen, en zag vele tientallen toeristen uit vele landen, waaronder Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië en zelfs Nieuw-Zeeland. Allen vermaakten zich uitstekend, en geen van hen was in gevaar. Als ze de Bay Islands nooit hadden verlaten, zouden ze een van ’s werelds mooiste en meest mysterieuze bestemmingen hebben gemist..

Het is veilig om naar Honduras te komen als je een paar eenvoudige richtlijnen volgt, niet anders dan je zou doen in een willekeurige Amerikaanse binnenstad. Probeer geen drugs te kopen of te verkopen, laat geen geld of dure juwelen zien, wissel geen geld op straat, wees niet bang, en wees niet de archetypische lelijke Amerikaan. Honduras verdient veel aan toerisme en heeft alles nodig wat het kan krijgen.

Louise Powles uit Norfolk, Engeland op 20 maart 2018:

Hoe interessant. Het landschap ziet er prachtig uit.