witstaarthert
Coues hert (video)
Arizona’s andere hert, het Coues hert, is een ondersoort van het witstaarthert. Coues herten komen het meest voor in de zuidoostelijke bergen van Arizona, maar ook tot aan de Mogollon Rim en in de White Mountains. Ze zijn het talrijkst in gebieden met voorspelbare neerslag in de zomer. Ze geven de voorkeur aan bossen van chaparral, eiken en dennen met af en toe open plekken.
Levensgeschiedenis
In tegenstelling tot het even vertakte gewei van het muildierhert, bestaat dat van de witstaart uit een aantal tanden die voortkomen uit een hoofdbundel die naar voren buigt. Volwassen bokken hebben over het algemeen drie tot vier tanden per kant.
De vachtkleur is grijsachtig-bruin zout-en-peper met witte onderdelen; het gezicht is gemarkeerd met witte ‘halo’s’ rond de ogen en een witte band over de snuit. Het meest onderscheidende kenmerk van de witstaart is zijn lange, brede staart. De staart is helemaal wit aan de onderzijde, grijs tot roodachtig-zwart aan de bovenzijde, en wordt vaak hoog gedragen als alarmsignaal.
Het Coues hert is veel kleiner dan de meeste van zijn oostelijke neven. De bokken zijn iets groter dan 30 centimeter op de schouder en wegen zelden meer dan 100 pond. Een hinde’s eerste zwangerschap resulteert meestal in een enkel reekalf; daarna kan ze een tweeling dragen. Het werpen van het reekalf valt samen met de nieuwe groei na de zomerregens. Gewoonlijk blijft een witstaarthert langer bij zijn moeder dan een muildierhert.
Jachtgeschiedenis
Het Coues witstaarthert is misschien wel het mooiste wilddier van Arizona. Op zijn hoede, en expert in het gebruiken van dekking, bieden witstaarten de jager zelden een staand schot als ze eenmaal gesprongen zijn. Misschien om deze reden is de soort steeds belangrijker geworden in de oogst. Hoewel de vangst in de staat varieert van 1.500 tot meer dan 7.000 witstaarten per jaar, afhankelijk van de grillen van droogte en overleving van de reekalfjes, is de recente trend dat deze soort een steeds groter deel van de oogst in de staat uitmaakt. Zo maakten witstaarten in 1961 minder dan 15 procent uit van de hertenoogst in Arizona, maar tegenwoordig maken ze meer dan 40 procent uit van de totale hertenoogst.
Gedrag
Op afstand gezien, zijn twee onderscheidende kenmerken tussen de soorten duidelijk te zien in hun staart en manier van lopen. De Coues heeft een wapperende witte staart en een meer natuurlijke loop. Muildierherten daarentegen ‘rennen’ met een stijve, spartelende gang. Van dichterbij zijn er nog andere verschillen, zoals de tekening op het gezicht, de grootte van de oren en de configuratie van het gewei. Naast de fysieke kenmerken variëren ook de habitatvoorkeuren. In de zuidelijke bergketens van Arizona worden witte staarten over het algemeen op grotere hoogten aangetroffen dan muildierherten.