Geschat wordt dat er elk jaar meer dan 56.000 nieuwe gevallen van hiv zijn in de Verenigde Staten, volgens het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services. Dat komt overeen met een transmissie elke 9,5 minuten.
Toch blijven stigmatisering en discriminatie de toegang tot hiv-preventie, -testen en -behandelingsdiensten belemmeren. Dit is op zijn beurt weer gekoppeld aan een laag niveau van testen en therapietrouw, met name onder jongeren.
Terwijl bewustmaking en financiering van onderwijs en onderzoek allemaal noodzakelijk zijn om hiv te destigmatiseren – om nog maar te zwijgen van een stap verder op weg naar genezing – nemen sommige mensen het heft in eigen handen door middel van lichaamskunst. Met tatoeages kunnen mensen met de ziekte bewustzijn kweken, voorlichting geven en laten zien dat ze zich niet schamen voor hun diagnose.
Kijk hieronder naar enkele van de inspirerende hiv- en aids-tatoeageontwerpen die onze lezers hebben ingestuurd:
“Ik ben negatief, maar als 57-jarige homoseksuele man heeft weinig mijn levenservaring meer gedomineerd dan hiv. Toen ik de AIDS/LifeCycle begon te doen, begon het monumentale effect dat HIV op me had aan de oppervlakte te komen. Een van de manieren waarop ik hiermee ben omgegaan is door deze tatoeage te laten zetten. Hij bevat de namen van mijn dierbaarste overleden vrienden, de jaren dat ik de AIDS LifeCycle heb gedaan, mijn fiets, de bloemen die we onderweg zien, en de Golden Gate Bridge – een symbool van het toevluchtsoord dat San Francisco is geweest.” – Evan
“Mijn eerste tatoeage nadat ik mijn eerste AIDS/LifeCycle had voltooid.” – Tim
“Ik leef al 24 jaar met hiv. Zes jaar na mijn diagnose kreeg ik een baby, die negatief is. Omdat mijn vader een heel verkeerd beeld had van wie hiv krijgt, heb ik mijn hiv-status verborgen gehouden. Toen hij dementie kreeg, was ik vrij om open te zijn over mijn status. Mijn tatoeage zit aan de binnenkant van mijn linkerenkel. Gemakkelijk zichtbaar voor MIJ, de beoogde toeschouwer. Deze tatoeage biedt mij een kans om met mensen een dialoog aan te gaan over HIV. Als ik ook maar één persoon per week kan helpen voorlichten over hiv, zou me dat al heel gelukkig maken.” – Xio Mora-Lopez
“Mijn naam is Alon Madar en ik ben een HIV-activist in Israël. Ik kreeg de tatoeage na het bijwonen van de LIVING2012 conferentie voor PLHIV en AIDS georganiseerd door GNP+. Omringd door anderen – vreemden eigenlijk – die dezelfde passie delen voor hiv- en aidsactivisme als ik, werd ik diep gesterkt. Ik wilde me die ervaring herinneren als een persoonlijke mijlpaal, dus gebruikte ik het rode lint met een punt erboven om het logo van de conferentie aan te duiden en ook om het voornaamwoord ‘ik’ aan te duiden. De letters ‘a’ en ‘m’ staan voor mijn initialen. Ook al staat het er niet duidelijk op, de boodschap is duidelijk voor de kijker: Ik ben positief.” – Alon Madar
“Ik kreeg mijn tatoeage op mijn onderenkel in het jaar 2000, 10 jaar na mijn diagnose. Dit stond op een T-shirt van een HIV-retraite die ik had bijgewoond en ik dacht dat het een geweldige tatoeage zou zijn: Vrees niet om te hopen.” – Nancy D.
“Ik heb deze ter herinnering aan het voltooien van de AIDS/LifeCycle rit in Californië… Ik deed de rit om HIV de vinger te geven en om terug te geven voor alle hulp die ik heb gekregen sinds mijn diagnose.” – Hayes Colburn
“Mijn inspiratie voor mijn tatoeage was mijn tante en het einde van een romantische relatie. Mijn tante werkte jarenlang voor het Rode Kruis en was mijn rots in de branding toen ik erachter kwam wat mijn status was. Mijn ex was een paramedicus en de zwarte lijn markeerde het einde van de relatie. Ze hebben allebei een grote rol gespeeld in mijn groei, niet alleen als man, maar ook als HIV-activist. Ik hou ervan mijn verhaal te vertellen en zij gaven me mijn stem.” – Cody Hall
“Deze tattoo is mijn eerbetoon aan mijn broer die in 2006 overleed. Het is ook een eerbetoon aan mijn moeder die ik in 1988 verloor aan borstkanker. Het is een combinatie van roze en rood lint met engelenvleugels en een aureool.” – Shawn Schmitz
Emily Rekstis is een beauty- en lifestyle-schrijfster uit New York City die schrijft voor vele publicaties, waaronder Greatist, Racked, en Self. Als ze niet achter haar computer zit te schrijven, kan je haar waarschijnlijk vinden terwijl ze naar een maffiafilm kijkt, een hamburger eet of een geschiedenisboek over New York leest. Bekijk meer van haar werk op haar website, of volg haar op Twitter.