De chip gang is wonderbaarlijk kleurrijk en druk deze dagen, met aardappel chips knuffelen recht naast hun nieuwere tegenhangers: veggie chips gemaakt van wortels en knollen. Deze zakjes met een knapperige regenboog van dun gesneden zoete aardappelen, bieten, pastinaken, en dergelijke lijken een vaste plaats te hebben verdiend naast hun conventionele neven. (In tegenstelling tot bijvoorbeeld boerenkool- of sperziebonenchips, die een heel andere sector vormen van de alternatieve-chip-economie waar we hier niet eens op ingaan). Misschien heb je ze verkozen boven de zak chips waar ze naast liggen, misschien omdat je denkt dat ze lekkerder zijn of omdat je zin hebt om chic te zijn.
Maar als je in de verleiding bent gekomen om je geliefde chips in de steek te laten (en een meerprijs te betalen, btw) omwille van je gezondheid, dan moeten we praten. Want het feit is, vegetarische chips zijn niet meer of minder gezond dan gewone aardappelchips.
Snelle vraag: Waarom eten mensen zelfs vegetarische chips?
Aardappelen in zowat elke vorm zijn ontegenzeggelijk heerlijk, maar ze hebben een soort imagoprobleem. “Cultureel is ons allemaal geleerd dat aardappelen in alle vormen, inclusief chips, ongezond en ‘dikmakend’ zijn,” vertelt Colleen Tewksbury, Ph.D., M.P.H., R.D., senior onderzoeksonderzoeker en bariatrisch programmamanager bij Penn Medicine en president-elect van de Pennsylvania Academy of Nutrition and Dietetics, aan SELF.
De aardappelchip in het bijzonder wordt vaak aangevallen op een manier die een beetje persoonlijk aanvoelt. De dieetcultuur heeft er goed aan gedaan aardappelchips te positioneren als junkfood of schuldig genoegen. Ooit verguisd omdat ze te vet waren tijdens de low-fat rage; tegenwoordig, op het hoogtepunt van de low-carb dieet trend zijn de zetmeelrijke wortelgroenten gewoon te carb-y. Klassieke frieten staan ook op de hitlijst van de verwerpers van bewerkte voedingsmiddelen. Deze onschuldige kleine chips kan geen pauze krijgen.
Enter: de vegetarische chip, strategisch op de markt gebracht als een meer natuurlijke, meer gezonde, meer voedzame chip. “Mensen zien ze als gezond: Oh, het zijn groenten!” vertelt Beth Kitchin, Ph.D., R.D.N., assistent professor in het UAB Department of Nutrition Sciences, aan SELF. En ik snap het, groentechips lijken het perfecte antwoord voor iemand die op zoek is naar een zoute, knapperige snack, maar die te horen heeft gekregen dat aardappelchips slecht voor je zijn.
“Ik denk dat veel van hun aantrekkingskracht inspeelt op het verlangen van mensen naar een lekkere snack met een gezonde insteek waar ze zich beter bij kunnen voelen,” legt Tewksbury uit. Veggiechips worden in feite gezien als een manier om meer groenten in je dieet op te nemen en toch chips te eten, wat een subtiel maar krachtig “gezondheidshalo”-effect teweegbrengt, vertelt Cara Harbstreet, M.S., R.D., L.D., van Street Smart Nutrition, vertelt SELF.
Het ding is “voedingsmiddelen die het gezondheidshalo dragen, vertalen zich niet noodzakelijkerwijs in voedingsmiddelen die nutritioneel superieur zijn,” zegt Harbstreet, “zoals het geval is met vegetarische chips versus gewone aardappelchips.”
Maak je klaar voor een aantal waarheidsbommen op het voedingsetiket.
Laten we nieuwsgierige knolmerkconventies opzij zetten en de zak omdraaien om te vergelijken wat er daadwerkelijk in zit qua voedingswaarde.
De klassieke aardappel chips, met inbegrip van Lay’s en Ruffles, bevatten meestal slechts drie ingrediënten: aardappelen, een soort plantaardige olie (zonnebloem, maïs, en / of canola olie), en zout. (Dat is voor de gewone; gearomatiseerde varianten bevatten ook andere ingrediënten, zoals kleurstoffen, suiker, kaas, en een willekeurig aantal kruiden en smaakstoffen.)
De ingrediënten etiketten voor andere vegetarische chips zijn bijna identiek; gewoon verwisselen van de groente. Terra-chips bijvoorbeeld, die een wisselende variëteit aan seizoensgroenten bevatten, zoals zoete aardappelen, taro, pastinaak en cassave, hebben een vergelijkbaar eenvoudig recept: groenten, bietensap (voor kleurstoffen), plantaardige olie (canola, saffloer of zonnebloem) en zout.
De voedingsfeiten lijken ook opvallend veel op elkaar. “Afhankelijk van het merk dat je bekijkt, hebben ze meestal een vergelijkbaar vet-, calorie-, koolhydraten- en vezelgehalte”, zegt Tewksbury. Het voedingsprofiel voor een portie van 1 ons van Classic Lay’s (ongeveer 15 chips) en een portie van 1 ons van Original Ruffles (ongeveer 12 chips) is hetzelfde: Beide bevatten 160 calorieën, 15 gram koolhydraten, 1 gram vezels, 2 gram eiwit, 10 gram vet, en 1,5 gram verzadigd vet.
Tussen bevat een portie van 1 ons van de originele Terra-chipsmix 150 calorieën, 16 gram koolhydraten, 3 gram vezels, 1 gram eiwit, 9 gram vet, en 1 gram verzadigd vet. Deze bevatten dus iets minder calorieën, eiwit en vet, maar ook iets meer koolhydraten en vezels. (Andere opties, zoals zoete aardappel of bieten chips, zullen een beetje meer natuurlijk voorkomende suiker bevatten). Dus dit specifieke merk en variant biedt twee gram extra vezels, wat niet niets is, maar ook niet enorm. En zoals Harbstreet opmerkt, “aangezien de meerderheid van de vezels in het Amerikaanse dieet afkomstig is van volle granen, is het uiteindelijk een verwaarloosbaar verschil in de meeste gevallen.”
“Maar ik eet groenten!” roep je uit, terwijl je je zakken groentechips vasthoudt bij Whole Foods. Correctie: Je eet chips gemaakt van verschillende wortelgroenten. Weet je wat ook een knolgewas is dat een heerlijke chip oplevert? Een aardappel.
“Er zijn echt geen zinvolle voedingsvoordelen voor vegetarische chips ten opzichte van aardappelchips,” zegt Tewksbury. Uiteindelijk zijn het allebei gewoon wortelgroenten die dun gesneden, gefrituurd en gezouten zijn om lekker van te snoepen. Of zoals Kitchin het zegt, “aardappelchips zijn niet zo slecht voor je als je denkt dat ze zijn, en vegetarische chips zijn niet zo goed voor je als je denkt dat ze zijn.”
Nou, het is waar dat “je iets andere sets vitaminen en mineralen krijgt omdat je verschillende knollen eet,” zegt Tewksbury. En het is over het algemeen geweldig om je vegetarische inname te mixen. Maar de kleine verschillen tussen verschillende soorten knollen zijn niet genoeg om een impact te maken, legt Tewksbury uit, vooral omdat ze een snack zijn en toch geen hoofdbestanddeel van je dieet.
En ik weet niet wie dit moet horen, maar vegetarische chips zouden waarschijnlijk niet je belangrijkste bron van groenten moeten zijn. Ja, ze zijn grotendeels gemaakt van groenten. Maar op weg van verse groente naar knapperige chips, verliezen groenten bijna al hun water en krijgen een flinke hoeveelheid olie binnen. Hierdoor wordt het een calorierijk tussendoortje dat per portie waarschijnlijk niet dezelfde voldoening of voedingswaarde geeft als bijvoorbeeld een gepofte zoete aardappel of rauwe bietensalade. “Ze vullen je niet echt, omdat ze niet zwaar zijn,” zegt Kitchin. “En dat maakt het ook makkelijker om er gedachteloos veel van te eten.”
Dus vanuit het perspectief van een R.D. is het meest legitieme potentiële nadeel van vegetarische chips niet wat je ervan krijgt, maar wat je nog meer zou kunnen missen als ze geen aanvulling zijn op andere groenten, maar een vervanging ervan, zegt Tewksbury.
In samenvatting: alle chips zijn goede chips.
Als er geen significant verschil is in hun voedingswaarde hier, is er een groot argument te maken voor het gewoon eten van de verdomde chip, van welke plant het ook afkomstig is.
“In de afwezigheid van een significant nutritioneel verschil,” zegt Harbstreet, “is het de vraag of je voorkeur voor vegetarische chips een echte voedselvoorkeur is-zoals in, je geniet echt meer van de smaak en textuur dan van enige andere beschikbare optie- of een voedselruil of ‘veilig voedsel’ waardoor je je meer op je gemak voelt bij het idee van het eten van chips.”
Met andere woorden: Als je eigenlijk meer geniet van de vegetarische chips – misschien voor de nieuwigheid, de variatie, de aardsere smaak – dat is geweldig. Als je eigenlijk meer van gewone aardappel chips houdt, is dit een even geweldige en aanvaardbare optie. En als je ze allebei lekker vindt en gewoon zin hebt in iets zouts en knapperigs, dan is het allebei goed. “Beide kunnen echt een fantastisch tussendoortje zijn voor sommige mensen,” aldus Tewksbury.
Maar als je de vegetarische chips kiest als troostprijs omdat je jezelf geen aardappelchips hebt gegeven, doe je jezelf geen plezier. In feite is de kans dan groter dat je gefixeerd raakt op de aardappelchips. “Wat we beperken of vermijden heeft de neiging om na verloop van tijd verleidelijker te worden,” legt Harbstreet uit, “dus dat is iets om te overwegen de volgende keer dat je voor het dilemma staat om te kiezen wat je echt wilt versus wat de dieetcultuur zegt dat je moet hebben.”
Als je naar de vegetarische chips grijpt ” een beperkende mentaliteit, fluisterend dat gewone aardappelchips moeten worden vermeden, zal het je waarschijnlijk aanzetten om eraan te blijven denken,” zegt Harbstreet. Je zou ook meer chips kunnen eten dan je normaal zou doen – en minder genieten van wat je eet – in een poging om die chipsjeuk te stillen.
Dus eet de chips waar je trek in hebt. En eet ook een verscheidenheid aan groenten, want ze zijn heerlijk en geweldige bronnen van tonnen vitaminen en mineralen. “Als je merkt dat je op groentechips vertrouwt als vervanging voor echte producten in je dieet, zou je kunnen nadenken over enkele barrières die je ervan weerhouden om van groenten in andere vormen te genieten,” zegt Harbstreet. Voor veel mensen is het hoe ze ze moeten bereiden en koken op een manier die kosten- en tijdbesparend is, en ook nog eens verrukkelijk. In dat geval raadt Harbstreet aan om samen te werken met een diëtist of culinair expert als dat binnen je mogelijkheden ligt. Voor alle anderen zijn hier enkele recepten en tips om meer groenten in je dieet op te nemen om je op weg te helpen.
Maar blijf alsjeblieft ook elke verdomde dag aardappel- en/of groentechips eten als je dat wilt.
Related:
- 7 geregistreerde diëtisten delen recepten met hun favoriete groenten uit hun culturen
- De 13 beste gezonde snacks die je in de supermarkt kunt kopen
- Hoe intuïtief eten me hielp te stoppen met het tellen van calorieën en het volgen van onmogelijke voedingsregels