Uittreksel uit Positive Discipline Tools for Teachers
door Dr. Jane Nelsen en Dr. Kelly Gfroerer
Al te vaak geven leerlingen (en volwassenen) anderen de schuld van hun gevoelens door te zeggen: “Door jou voel ik me _____.” Dit is niet waar. Niemand kan iemand anders iets laten voelen. Ze kunnen je uitnodigen om iets te voelen, maar je hebt altijd een keuze. Een manier om je leerlingen te helpen verantwoordelijkheid te nemen voor hun gevoelens is door ze te leren “ik-boodschappen” te gebruiken.
Vraag je leerlingen een lijst te maken van dingen die andere mensen doen die hen uitnodigen zich geërgerd of boos te voelen (dat wil zeggen, wat hen irriteert). De lijst kan dingen bevatten zoals voordringen in de rij, roddelen en niet uitgenodigd worden om mee te doen aan een spel. Laat hen weten dat het oké is om te overdrijven als ze aan het brainstormen zijn om het leuker te maken.
Deel vervolgens een voorbeeld van hoe je de “Ik voel __________ over __________, en ik wens __________” formule kunt gebruiken: “Ik voel me gekwetst als je me niet aan het spel laat meedoen, en ik zou willen dat je me een beurt in het spel zou geven.” Het kan nuttig zijn om bepaalde situaties te rollenspelen, zoals pesten, duwen bij de waterfontein, of niet helpen om de speeltoestellen terug te brengen, om leerlingen de kans te geven te oefenen met het gebruik van “ik”-boodschappen. Laat ze oefenen tot ze zich op hun gemak voelen bij het delen van hun gevoelens en wensen.
Zelfregulatie (verantwoordelijkheid nemen voor je gevoelens) is een belangrijke sociale en levensvaardigheid. “Ik”-boodschappen vereisen zelfregulering, en leerlingen lijken het leuk te vinden deze taal te leren en te oefenen.
Tool in Action from London, England
Ongeveer een week nadat ik mijn tiendejaars leerlingen had geleerd hoe ze “ik”-boodschappen moesten gebruiken (ik grap altijd met ze dat ik niet de boodschappen op de iPhone bedoel), vroeg een leerling me of hij met me kon komen praten over het cijfer van zijn opstel. Hij kwam naar me toe en zei: “Mevrouw Marchese, ik voel me verward over mijn essay cijfer, want ik heb heel hard gewerkt aan de opdracht en ik begrijp niet waarom ik zo’n laag cijfer heb gekregen.”
Dit was briljant! Als hij me op zijn gebruikelijke toon had benaderd, had hij kunnen zeggen: “Ms. Marchese, ik vind het cijfer dat u me gaf niet eerlijk!” Met deze benadering, zou ik geneigd zijn geweest om het cijfer dat ik hem gaf te verdedigen. Maar omdat hij een ik-boodschap gebruikte en zei dat hij zich verward voelde, wilde ik hem helpen het te begrijpen en zich beter te voelen.
We zaten ongeveer dertig minuten samen en namen elk onderdeel van het opstel en de rubriek door. Op het einde, heb ik niet veranderen zijn cijfer, maar hij voelde zich beter te weten wat hij had kunnen doen om te verbeteren, en ik voelde me als een betere leraar. Een win-win situatie! Ik complimenteerde hem met zijn gebruik van “ik-boodschappen” en bedankte hem dat hij me op een respectvolle manier benaderde.
Wanneer ik “ik”-boodschappen geef, geef ik altijd het voorbeeld van hoe ze het met hun ouders kunnen gebruiken om hun avondklok te bespreken, zoals “Ik voel me buitengesloten omdat ik de enige van mijn vrienden ben die om elf uur thuis moet zijn, en ik zou willen dat we een later tijdstip konden afspreken waar we ons allebei goed bij voelen.”
De leerlingen vinden dit voorbeeld geweldig, en veel van hen gaan naar huis om het te gebruiken. Meestal slagen de leerlingen erin te onderhandelen over een later uitgaansverbod, omdat hun ouders niet defensief worden en de positieve manier waarop hun tieners met hen communiceren op prijs stellen. Als we onze leerlingen de kans geven, tonen ze ons hoe intelligent ze zijn.
-Joy Marchese, lerares tiende graad, American School of London, Certified Positive Discipline Trainer