Good-bye, Home-Cooked Meals
Niemand die gezonde, uitgebalanceerde maaltijden voor me kookte of me vertelde dat ik mijn broccoli moest eten en geen brownie sundae als avondeten, maakte ik al snel mijn eigen – ongezonde – maaltijdkeuzes. Dit omvatte het bestellen van afhaalmaaltijden, het verslinden van junkfood en het eten van veel meer voedsel dan ik thuis deed.
Is dat koekje veganistisch?
Mijn schoolbevolking was 90 procent hippie, en ik was al vegetariër, dus het is geen verrassing dat veganist worden mijn volgende stap was. Ik miste melk en eieren helemaal niet. Waarom zou je het missen als er decadent veganistisch ijs is, zuivelvrije kaas, en zelfs een pizzeria in de stad die veganistische pizza serveert? Ik was een veganist die alleen maar junkfood at en kwam zeker 10 pond aan van alleen maar veganistische koekjes. De nachtelijke snoepjes voor Zweedse vis hielpen ook niet.
Watch this!
Class FitSugar
Nee, ik heb geen kom nodig – ik eet wel uit de zak
Chips, koekjes, crackers, ontbijtgranen; ik at veel van mijn snacks zonder borden of kommen omdat ik te lui was om de afwas te doen, wat vaak betekende dat ik het hele pakket in één keer opat.
Worteltaart telt als groente
Ik was dan wel veganist, maar ik at nauwelijks groenten, tenzij je tomatensaus op pizza, worteltaart en vette frieten meetelt. Mijn dieet was gebaseerd op deze vier voedselgroepen: pasta, bagels, ontbijtgranen en koekjes. Nu ik erover nadenk, ik at ook nauwelijks fruit omdat het niet zo gemakkelijk te vinden was op de campus (of beter gezegd, niet zo aantrekkelijk was).
Lees verder om de andere redenen te zien waarom ik aankwam, en nog belangrijker, hoe ik het verloor.
I’m Jenny Sugar and I’m a Juice-aholic
We hadden geen gootsteen in onze studentenkamer, maar we hadden een minifridge. In plaats van water in flessen te doen, dronk ik sinaasappelsap, vruchtenpunch, limonade, noem maar op. Nog eens 10 pond was in vloeibare calorieën.
Waarom lopen als ik de bus kan nemen?
Naast het eten van rotzooi, en veel ervan, heb ik nooit bewogen. Ik liep niet eens naar de les. Ik stapte op de campusbus, zelfs voor lessen die 10 minuten lopen waren. Luiheid bracht gemakkelijk de laatste 10 pond aan.
Ik wist dat ik wat was aangekomen, maar ik besefte niet dat ik te zwaar was tot ik een foto van mezelf zag. Ik was geschokt door mijn ronde gezicht, mijn opgeblazen buik, en mijn gezwollen postuur van twee meter. Ik was niet blij met hoe ik eruit zag, maar nog meer met hoe slecht ik mijn lichaam had behandeld. Ik wist dat ik een aantal grote veranderingen moest doorvoeren om mijn lichaam terug te krijgen.
Het eerste wat ik deed was al het snoep, koekjes, ijs en ander niet voedzaam junkfood dumpen. Ik was helemaal over voedsel dat vers was, niet gevonden in een doos. Mijn maaltijden waren gericht op eiwitten, volle granen, fruit en groenten. Ik lette ook op de grootte van de porties en begon calorieën te tellen. Een eetdagboek was echt nuttig omdat ik eerlijk moest zijn over alles wat ik at. Ik genoot nog steeds van vers sinaasappelsap af en toe, maar water werd mijn favoriete drank.
Het toevoegen van lichaamsbeweging was de grootste factor in mijn gewichtsverlies, omdat ik calorieën moest verbranden om het totale lichaamsvet te verliezen. Ik werd lid van een yogastudio en beoefende Ashtanga drie dagen per week, maar het was niet genoeg. Mijn spieren waren sterk, maar ik had nog steeds vet over mijn spieren. Toen begon ik met hardlopen. De eerste paar maanden liep ik meer dan ik echt liep, maar nadat ik kracht en uithoudingsvermogen had opgebouwd, liep ik 30 minuten.
Natuurlijk gebeurden deze veranderingen niet van de ene dag op de andere. Het is moeilijk om oude gewoonten te doorbreken, en het duurde een aantal maanden voordat ik goed at en regelmatig oefende. Het moeilijkste was te beseffen dat, hoe hard ik ook werkte, het gewicht er maar langzaam afging. Ik rekende op mijn eigen vastberadenheid en de steun van mijn vrienden en familie om het vol te houden, en ik ben zo trots op de nieuwe en gezondere ik.