Schakelaars die gevoelig zijn voor menselijke aanraking – in tegenstelling tot schakelaars die moeten worden omgedraaid of ingedrukt om een mechanische verbinding tot stand te brengen of te verbreken – bestaan al vele jaren. Zij hebben zeker voordelen, en de belangrijkste is het feit dat vuil en vocht niet in de schakelaar kunnen komen om deze te verstoppen of te beschadigen. In de loop der jaren zijn veel verschillende eigenschappen van het menselijk lichaam gebruikt om aanraakgevoelige schakelaars om te zetten:
- Temperatuur – Het menselijk lichaam is over het algemeen warmer dan de omringende lucht. Daarom worden in veel liften knoppen gebruikt die gevoelig zijn voor de warmte van de menselijke vinger. Deze knoppen werken natuurlijk niet als u koude handen hebt. De bewegingsgevoelige lampen die u op de patio’s van mensen ziet, voelen ook de warmte van het menselijk lichaam.
- Weerstand – Het menselijk lichaam, dat voor het grootste deel uit water bestaat, geleidt elektriciteit vrij goed. Door twee contacten heel dicht bij elkaar te plaatsen, kan uw vinger de stroomkring sluiten als u hem aanraakt.
- Radio-ontvangst – U hebt misschien gemerkt dat de ontvangst van een tv of radio beter wordt als u een antenne aanraakt. Dat komt omdat het menselijk lichaam een vrij goede antenne is. Er zijn zelfs kleine LCD TV’s die een geleidende nekriem hebben, zodat de gebruiker als antenne fungeert! Sommige aanraakgevoelige schakelaarontwerpen zoeken eenvoudigweg naar een verandering in de ontvangst van radiogolven die optreedt wanneer de schakelaar wordt aangeraakt.
Aanraakgevoelige lampen maken bijna altijd gebruik van een vierde eigenschap van het menselijk lichaam – de capaciteit ervan. Het woord “capaciteit” heeft als oorsprong het woord “capaciteit” — capaciteit is de capaciteit die een voorwerp heeft om elektronen vast te houden. De lamp heeft, wanneer hij alleen op tafel staat, een bepaalde capaciteit. Dit betekent dat als een circuit zou proberen de lamp op te laden met elektronen, er een bepaald aantal nodig zou zijn om de lamp te “vullen”. Als je de lamp aanraakt, vergroot je lichaam de capaciteit. Er zijn meer elektronen nodig om u en de lamp te vullen, en de schakeling detecteert dat verschil. Het is zelfs mogelijk om kleine insteekdoosjes te kopen die van elke lamp een aanraakgevoelige lamp kunnen maken. Ze werken volgens hetzelfde principe.
Advertentie
Veel aanraakgevoelige lampen hebben drie helderheidsstanden, ook al gebruiken ze geen drieweg gloeilampen. De schakeling verandert de helderheid van de lamp door de “duty cycle” te veranderen van de stroom die de lamp bereikt. Een lamp met een normale lichtschakelaar krijgt “vol vermogen”. Stelt u zich echter voor dat u de stroom naar de lamp snel aan en uit zou schakelen (zeg 100 keer per seconde) — dan zou de lamp maar half zo fel branden omdat de duty cycle 50 procent is (half aan, half uit). Het “snel aan- en uitschakelen van de lamp” is het basisidee dat wordt gebruikt om de helderheid van de lamp te veranderen — de schakeling gebruikt nul procent (uit), 33 procent, 66 procent en 100 procent duty cycles om de helderheid van de lamp te regelen.