Hoe analyseer je het mechanisme van een honkbalswing in 12 stappen

Het slaan van een MLB fastball vereist de toepassing van een enorme hoeveelheid energie in een oogwenk- ruwweg 130 ms om precies te zijn. Dat is ongeveer een 1/8ste van een seconde. Alleen door een gecoördineerde reeks van contracties waarbij niet alleen spieren, maar gewrichten en bindweefsel reizen op de kinetische keten in de handen en uiteindelijk de vleermuis / bal kunnen we bereiken voldoende knuppel snelheid en snelheid te raken een honkbal reizen met snelheden ten noorden van 90 mph. Dit artikel is bedoeld om velen van jullie vertrouwd te maken met de 2 verschillende fasen en 12 posities in honkbal slaan en honkbal swing mechanica die we bekijken bij het analyseren van video.

Baseball Hitting Mechanics – Stride and Swing Phases

De Stride Phase (1 – 8) begint bij de set up en eindigt wanneer de slagman zich committeert aan de worp (heel plant). De zwaaifase (9 – 12) begint wanneer het voorste been blokkeert bij het neerzetten van de hiel en het lichaam zijn rotatie begint te versnellen tegen een stevige voorkant, en eindigt uiteindelijk bij contact.

1. 1. 1. Stapfase: Setup / Houding
      2. Stapfase: Beenheffing / Negatieve beweging
      3. Stapfase: Massa centrum (balans en houding)
      4. Stride fase: Massamiddelpunt / Tempo tot voetstoot
      5. Stapfase: Voorste Voetstoot
      6. Stapfase: Voorste kniehoek / Instabiele basis
      7. Stap fase: Tredlengte
      8. Tredfase: Piek Heup/Schouder Scheiding
      9. Zwaaifase: Front side blocking
      10. Zwaaifase: Handpositie bij lancering
      11. Zwaaifase: Rotatie-as
      12. Zwaaifase: Bat Lag

Hier gaan we met de Stride Phase, gevolgd door de Swing Phase verder hieronder…

Baseball Swing Mechanics – Stride Phase (lineair)

1. Stride Phase: Set-Up / Stance – Verschillende strepen voor verschillende mensen hier. Omdat de set-up een “pre-swing” positie is, kan de stand van een slagman bij de set-up voor elk individu uniek zijn, zonder dat dit het vermogen om zich aan te passen aan worpen op verschillende locaties beïnvloedt. De stand kan variëren van smal tot breed en van open, gesloten of parallel.

Hoewel verschillende spelers verschillende stijlen hebben, moeten ze allemaal hun gewicht aan de binnenkant van de voeten plaatsen om uiteindelijk de achterste heup te belasten en zich klaar te maken om te vuren tijdens de beenlift.

2. Stapfase: Beenheffen / Negatieve beweging – De individuele stijl van een speler komt hier weer om de hoek kijken tijdens het heffen van de benen en is in hoge mate gebaseerd op, niet alleen de stand, maar ook de antropometrie (lengte/lengte van de ledematen). Aanpassingen in ritme en tempo zullen ook een grote rol spelen in een succesvolle beenlift. Of het nu een lift of een tap is, het vinden van een beenlift die werkt voor het individu is van het grootste belang om energie/kracht op te slaan in het bindweefsel van de achterste heup en het onderlichaam tijdens de negatieve beweging. Doet men dit niet, dan kan de atleet ofwel “achterover hangen” of “te voorover” komen. Beide kunnen niet alleen leiden tot balansproblemen, maar kunnen ook een negatieve invloed hebben op onze volgende positie in de lineaire fase “C.O.M. Balans en Houding”.

3. Stap fase: Center of Mass (Balans en Houding) – De meest succesvolle slagmensen behouden een goede balans en houding van begin tot eind. Laten we het eerst eens hebben over het verschil tussen die twee.

Balans is het controleren van het lichaamszwaartepunt ten opzichte van de steunbasis van begin tot eind. Onbalans tijdens de stand en de pas kan een negatieve invloed hebben op het zicht en de timing van een slagman. Het kan ook leiden tot een inefficiënte lineaire beweging die uiteindelijk overgaat in inefficiënte rotatie na het neerzetten van de voet, wat ook van invloed is op de knuppelsnelheid en -snelheid.

Postuur is de uitlijning van het hoofd en de romp ten opzichte van de onderste helft tijdens de lineaire beweging. Optimale rotatie vindt plaats op een verticale as, dus het handhaven van deze uitlijning gedurende de gehele lineaire beweging en introtatie is van het grootste belang om de rotatie-efficiëntie van het lichaam te behouden.

4. Stapfase: Te hoog tempo tijdens de pas, meestal veroorzaakt door een vroege afzet op het achterste been of door longeren/springen in de worp, kan het massamiddelpunt van het lichaam met een te hoge snelheid naar de voetbeweging doen gaan. Dit kan de honkbal een hogere waargenomen snelheid doen lijken te hebben, waardoor een vroegtijdige toewijding aan de worp wordt afgedwongen en/of een zwaardere landing op het voorste been wordt gecreëerd bij het blokkeren, waardoor zowel de vertraging als de rotatiefase van de honkbal swing mechanica wordt vertraagd.

Echter, een te traag tempo, meestal veroorzaakt door een zwakke of korte pas, kan elk momentum bij het voetstoten teniet doen, waardoor cruciale grondreactiekrachten die nodig zijn bij het voetstoten om efficiënt energie over te brengen in de keten en uiteindelijk in de knuppel, in gevaar komen.

5. Stride Phase: Voorste Voet Slaan – De bal van de voorste voet zal de grond raken wanneer de bal ongeveer 30 ft. (halverwege) bij de slagman is. Hoewel de positie van de voet kan en moet worden aangepast aan de heupmobiliteit, zijn er grenzen aan hoe “open of gesloten” we de voorste voet willen hebben. De voet moet voldoende open zijn om voldoende heuprotatie te verkrijgen bij het contact MAAR:

Te open of gesloten – Landen met de voorste voet te ver open kan een “zachte/heel first” of “ingezakte” voorkant veroorzaken wanneer het blokkeren begint. Op dezelfde manier kan landen met de voorste voet te gesloten de rotatie ernstig beperken en de atleet beroven van de broodnodige heup/schouder separatie en dus kracht/koppel.

Nogmaals, heup mobiliteit zal een factor zijn in hoe open of gesloten de voorste voet/been moet zijn. K-Vest kan ons goede informatie verschaffen over rotatie en slechte versnellings- en vertragingssnelheden in dit verband.

(K-Motion voorbeeld – slechte bekkenvertraging)

6. Loopfase: Voorste kniehoek / Instabiele basis – Het behoud van een licht gebogen knie bij het neerzetten van de hiel is cruciaal om de kern gecentreerd en onder controle te houden voor een efficiënte overgang van de (lineaire) stapfase naar de (roterende) zwaaifase. Dit kan helpen om een snellere, zuiverdere overdracht van energie naar de bovenste helft te verzekeren door het voorste been te blokkeren.

Een te gebogen of “ingezakte” knie bij de landing zal ervoor zorgen dat de slagman door zijn voorkant slaat, wat een onstabiele steunbasis creëert en de stabiliteit/positionering van de kern, de krachtoverdracht en het zicht op de bal in gevaar brengt.

Echter, een gestrekte of “locked-out” voorste knie/been, meestal door vroege heuprotatie, zal de kracht voortijdig overbrengen, waardoor het efficiënte gebruik van optimale grondreactiekrachten in de keten wordt verhinderd, wat leidt tot verlies in rotatieversnelling en kracht. Mike Trout (hieronder) doet het geweldig door een goede atletische houding/stabiele basis te behouden om vanuit te roteren.

7. Loopfase: Stride Length – Er zijn allerlei theorieën over wat de juiste staplengte is. Mijn mening is dat het van een paar dingen afhangt:

Te lang – Terwijl de meeste meer volwassen atleten sterk genoeg zijn om de vele voordelen van een lange pas te benutten, laten de meeste jongere atleten die deze vereiste kracht niet bezitten, hun massamiddelpunt te laag vallen. Dit maakt het moeilijk voor hen om uit zo’n lage positie te komen om goede hoeksnelheden te creëren. Een te lange pas vertraagt ook het begin van de rotatie bij het neerkomen van de voet, waardoor alles in één keer gebeurt, wat leidt tot lagere rotatiegetallen en pieksnelheden in de romp, arm en uiteindelijk de hand/bat.

Te korte pas – Aan de andere kant kan een te korte pas het voorwaartse momentum bij het neerkomen belemmeren, waardoor de slagman “achterover gaat hangen” en/of bijdraagt aan minder dan optimale grondreactiekrachten omhoog en in de sequentie.

(Korte pas / achterover hangen)

8. Pasfase: Piek Heup/Schouder Scheiding – Het punt tussen het neerzetten van de voet en het planten van de hiel is wanneer de bovenste helft (schouderlijn) en de onderste helft (heupen) hun piekdissociatie bereiken en ons touw (kern) wordt aangespannen. Dit creëert de torsie die nodig is om af te wikkelen als de swing zijn roterende fase begint.

Een belangrijk punt om hier te maken is dat alle atleten verschillende lengtes van touw hebben, afhankelijk van het lichaamstype (ledemaatlengte) en het type beweger dat ze zijn “los” (laksheid) of “strak” dus, wat een optimale hoeveelheid scheiding is voor de ene atleet kan te veel zijn voor de andere. Dit kan bijdragen tot verschillende problemen verderop in de keten, zoals vroege romprotatie of nog erger, veel voorkomende blessures bij het slaan, zoals verrekkingen van de schuine rug.

K-Vest doet goed werk bij het berekenen van de separatie bij hielslag, eerste beweging en contact en zet dit in een goed geschreven rapport. We moeten gewoon in gedachten houden met welk type beweger we te maken hebben, los of strak en een goed beoordelingsvermogen gebruiken.

(X-Factor Stretch Report / Performance Graph)

Baseball Swing Mechanics – Swing Phase (rotationeel)

9. Zwaaifase: Front Side Blocking – Als het voorste been/de voorkant van een slagman niet onmiddellijk stijf is bij het neerzetten van de hiel, zal het bekken blijven “driften” of glijden in de richting van de werper. Verschillende spelers hebben verschillende graden van knie flexie en dat is ok, zolang ze die flexie verhogen na de hielplant. Dit kan een negatieve invloed hebben op de stabiliteit van de voorkant van de speler en uiteindelijk ook op de hoeksnelheden van de onderste helft die in de keten worden doorgegeven.

10. Zwaaifase: Handpositie bij de lancering – De positie van de knuppel kan verschillen van speler tot speler, maar ongeacht de stijl zien we de handen graag op schouderhoogte, voorbij de achterste schouder maar niet voorbij de achterste elleboog, zodra we de voet op de grond plaatsen. Dit zal bijdragen tot een betere “whip” en een meer moeiteloze bat snelheid en een betere bat pad door de zone en in de bal.

11. Zwaaifase: Rotatie-as – Zodra de onderste helft is begonnen met het overbrengen van energie na het blokkeren, is het belangrijk dat we een gestapeld massamiddelpunt (COM) hebben dat begint bij de steunbasis (gelijke afstand tussen de voeten) omhoog door het midden van de heupen en schouders om snel een volledige rotatie te bereiken. Dit is de “aandrijfas” van de rotatiefase. Optimale rotatie vindt plaats op een verticale as en hoe efficiënter onze rotatie is, des te sneller zal de knuppel de slagzone binnenkomen.

12. Swing Phase: Bat Lag – Dit is de laatste schakel in de rotatiefase voordat de knuppel door de handen wordt geslagen. Zodra de heupen volledig geroteerd zijn en ongeveer parallel zijn met de voorste rand van de thuisplaat, moeten de handen naar voren zijn, maar de knuppel moet achterblijven, totdat we met kracht de handen naar de bal brengen en de kop van de knuppel in de slagzone “klikken”. Dit maakt het mogelijk om op het laatste moment betere beslissingen te nemen bij het kiezen van de worp.

Aan de andere kant, als de knuppel te vroeg roteert, ontnemen we opnieuw het volledige momentum van het overbrengen naar de knuppel.

Daar heb je het… 12 stappen over hoe we honkbal slaan en honkbal swing mechanica analyseren, vanaf de eerste beweging tot aan het contact.

Tot ziens in de sportschool…

Door Nunzio Signore (BA, CSCS, CPT, NASM, FMS)

Als u aan onze e-maillijst wilt worden toegevoegd, vul dan hieronder uw gegevens in!